zaterdag 25 juni 2011

Het Nieuwe Leven en het Kinderdagverblijf

Afgelopen woensdag hadden wij onze eerste echte kennismaking met Het Nieuwe Leven. Dat is zeg maar net als Het Nieuwe Werken, heul hip, maar dan zonder dat je er geld voor krijgt en lekker thuis de wasmasjien kan volgooien terwijl je met je koffie en laptop op het balkon in de zon 'aan het werk bent'. Ja.
Het is dus iets compleets anders eigenlijk.
Nu ja.

Zoon2 had zijn eerste wen-moment (alleen voor het woord alleen al wilde ik wegrennen) op zijn nieuwe kinderdagverblijf. En nu ben ik misschien wel heel overdreven en aanstellerig, heeel misschien, maar ik vond dat nogal wat.
Ik word een beetje huilerig, als ik denk aan zijn huidige plekje, en zijn lieve juffies en de locatie waar ik al jaren kom en waar everybody knows my his name enzo.
Maar, positief als ik ben, ja, reed ik met de jongens naar Bloemendaal en stapte blijmoedig binnen voor de intake en om daarna Zoon2 een uurtje achter te laten.

Allereerst kon ik de goede deur niet vinden. Dus kwam ik via de verkeerde weg binnen, wat tot gevolg had dat ik op een andere groep liep, waar twee peuterkes stonden, twee jongetjes die mij aankeken, en tegen elkander zeiden: 'wat een gekke mamma' terwijl ze mij grinnikend achterna liepen.
Nu, dat was een mooie binnenkomer. Ik weet niet wat ik deed waarom ik er kennelijk niet uitzag of deed wat een gemiddelde mamma aldaar doet of uitstraalt, maar ik mocht meteen hun moeders al niet.

Toen volgde de intake, wat inhoudt dat ik vertel hoe Zoon2 is en waar hij van houdt en niet van houdt enzo. Ik heb natuurlijk een heel waarheidsgetrouw verslag gegeven van het karakter van Zoon2, waar ik vertelde dat hij heel zelfstandig is (gaat als een wilde beer tekeer als hij iets niet zelluf mag doen), dat hij erg veel houdt van fruit (gaat als een wilde beer tekeer als hij druiven in zijn vizier krijgt), dat hij niet zo heel veel houdt van appelstroop (want dat kan ik dan elke keer uit zijn haren en oren halen), dat hij er bepaald niet op gesteld is om in de box gezet te worden (gaat als drie wilde opgesloten beren tekeer), dat hij net kan lopen (rent als een wilde beer door het huis), dat hij heel onderzoekend is (sloopt alles wat in zijn bereik ligt), dat hij net een paar kiezen heeft gekregen (heel erg scherp), dat het een heel vrolijk manneke is (een ongelooflijke flirt en windt ie-de-reen om zijn plakkerige vingertjes) en dat hij lekker kan slapen (na een ritueel van fles en diverse boekjes lezen want anders wordt het een wilde beer).
Ik geloof wel dat ze zich verheugen op zijn komst.

Zijn uurtje wennen ging prima en ik kreeg de indruk dat het meteen een zeer populair kind is. Ja, dat zie je wel als moeder. Ik ben daar meestal erg objectief in, al zeg ik het zelf.

En komende week is zijn laatste week op zijn huidige kinderdagverblijf, hij gaat trakteren enzo en ik zal wel een beetje huilen, 's nachts in mijn bed. Want ik moet het voortaan doen met Het Nieuwe Kinderdagverblijf en het zal heus ook allemaal heel erg leuk zijn, maar die twee peuterkes met hun moeders, die zitten me dwars.

5 opmerkingen:

  1. Kijk, die populariteit, dat zit toch in de genen, alleen is je zoon dan de overtreffende trap;
    jij een gekke moeder
    hij een te gekke peuter.
    :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha, dat is een heel goede manier om er naar te kijken inderdaad!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. En wat dacht wilde beer er zelf van, van dat wen-moment?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. :-) een nieuwe stap genomen - succes !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wilde beer vond het allemaal heel vermakelijk, en ja, stap voor stap...;)

    BeantwoordenVerwijderen