vrijdag 31 oktober 2014

Zo is het dus precies

' Ik ben er wel verdrietig over, mamma ' sprak Zoon2 ' Maar ik vind het eigenlijk wel leuk'

' Ach ja, liefje? Vertel eens? ' was ik de bijkans desperate moeder.

' Als pappa bij ons is, mogen we altijd in bad.' Zo vertelde het kind.
' Maar, als jij bij ons bent, dan zijn er oooook leuke dingen hoor!' Deed hij nog even lief.' En jij bent mijn schatje ' brak hij mijn hart.


Gaan we even elf jaar terug, viel ik op zijn armen. Serieus, brede schouders in een leuk shirt, en hopsa, niks meer aan doen. Sprak mijn 24-jarige zelf.
Natuurlijk wilde ik een wijntje. Of nog eentje misschien. Zag mijn Zuske twijfelachtig naar me kijken, zich bewust van mijn minder kuise geest, in het kader van eventuele toekomstige levenspartners of anderszins nachtelijk vermaak. Ja, laten we maar eerlijk zijn.
Ik moest plassen. En bleek twintig meter verder te wonen dan hij. Dus plassen ging in zijn huis plaats vinden. Logisch.

Vijf maanden later woonden we samen. En hielp mijn huidige Vriendin2 met het inpakken van ongeveer 40 panty's, omdat ik toen net in een rokjes-fase zat.

De laatste aflevering van Sex and the City. Ach, dat vond ik wat. Dronk er wat bij en was melancholisch alom.
Couldn't help but wonder...wat als we een baby zouden hebben. Ach, wat romantisch en verliefd. En kaasfondue elke week. En hij speelde piano. Met die armen.

Zoon1 werd geboren, als mooiste baby ter wereld. Ik ging wekelijks naar het consultatiebureau, om mijzelf ervan te overtuigen, dat hij goed dronk, dat hij goed groeide, en dat hij de leukste baby ter aard' was. En was oprecht beledigd als niet iedereen in de ruimte stil viel, van pure bewondering over mijn baby. Ik verzin dit niet.

Omdat Zoon1 een voorbeeldig kind bleek, vanaf 6 december 2005, en nog steeds is kon ik na een aantal maanden mijn oude leventje redelijk weer oppakken en daardoor mijn sociale leven weer soort van vorm geven. Maar kom er maar eens om. Luiertjes, inentingen, slechte nachten en poep tot in de sokken.... niet iets wat doorgaans gewaardeerd wordt als kroeggesprek.

De Echtgenoot zag zich genoodzaakt tot het nemen van diverse hobby's en liefhebberijen. Ik kocht me ongans aan spullen voor in huis, veranderde nog zo wat van baan. En wij maakten wat mee. Deden trouwen. Kochten nog zo eens een huis.

Een Dochter1 of Zoon2, dachten we. Goed ideeeeeee. En zo kwam het.

In de meest winterse nacht in ons leven, kwam Zoon2. Letterlijk. Sneeuw tot waar je maar kon kijken. 6 januari 2010. Sindsdien heeft het nauwelijks meer gesneeuwd. En de zon scheen voornamelijk door hem.
En ja, er is tijd overheen gegaan. Er zijn huizen geweest, 1 en 2. Er is school geweest, er zijn mensen gekomen, gegaan en gebleven, er waren
schoolpleindingesen en om ons heen werden er volop kinderen geboren, terwijl die van ons al op school zitten.

Mensen kopen huizen, worden zwanger, en wij dachten; oooh wat heeeeeeerlijk. Zijn wij vanaf. Niks nie meer flesjes en slaapjes en gedoe en baby's en toestand. Kunnen op strand zitten, terwijl ze niet verdrinken. Geven ze geld voor ijsjes en kunnen eindelijk even relaxen. Jaren op gewacht. Niet echt, want je kijkt kinderen groot, maar wil ze ook klein houden. Lief en knuffelig en voor altijd aan je hand. En niet alleen maar per ongeluk omdat ze even niet opletten.

Je let even niet op, en Zoon1 wil geen kus meer op het schoolplein. Natuurlijk doe ik je dan een keer overdreven en aanstellerig, maar als de Zoon dan drie dagen boos is, dan laat je dat maar.

Je maakt nog eens ruzie. Je blijft een nacht weg. Wordt verliefd op een ander.Probeert het nog een keer. Gaat je eigen gang. Denkt aan de kinderen en doet er alles aan.

Maakt nog wat ruzie. Denkt na. Praat met de Vriendinnen. Drinkt een kommetje wijn.

En maakt de balans op.

Och wat was het mooi. Wat was het een goed idee. Wat was het een toekomst.

' Ik vind het wel goed, mamma' zei vanavond Zoon1

' Wat bedoel je liefje? ' Deed ik, onderwijl was ophangend, zoals het een moeder betaamt.

' Dat jullie gaan scheiden. Het is wel goed, dat wordt leuker en jij bent dan even leuk en lief en misschien wel nog leuker '. Deed Zoon1 mij de waarheid keihard onder ogen zien.

' Ja jongen, zo is het precies' kon ik niet anders.