zaterdag 27 oktober 2012

Het goede nieuws en de logische redenering.

Oeh dat is toch zo leuk he, van Facebook en Twitter en alles. Je kwakt er zo je goede nieuws op en iiiieeedereen en aaaaal je vrienden reageren dan met allerhande leuks en gezelligs. Daar knapt een mens danig van op zeg.
Ik zit er aan te denken om voortaan gewoon mijn ganse leven op Facebook te zetten.
Oh.
Haha.
Ja dat deed ik al dus.

En ook nog hier, allee, ik heb echt geen geheimen hee.
Nee, geen geheimen.

MAAR WEL EEN NIEUWE BAAN!!!

Gisteren werd ik gebeld door het bedrijf van het gesprek van afgelopen week, en ik mag a.s. donderdag 1 november beginnen. Ik moest me wel een beetje inhouden om niet heel hard te gillen door de telefoon, want je weet niet hoe zo'n man dan reageert he. En om nu bij voorbaat alweer de boel in het honderd te laten lopen is ook zo wat. Het zou immers zo maar kunnen dat hij dat niet leuk had gevonden, gegil in zijn oor. Ja iedereen is ander tenslotte.
Het goede nieuws is bovendien ook nog, dat de werktijden onder de schooltijd van Zoon1 zijn. Dus ik heb meteen de BSO opgezegd tot groots en meeslepend plezier van het kind.
Zoon1 is namelijk niet zo'n fan van de BSO. Vanwege omdat de juffen niet zo leuk zijn en bovendien wil hij gewoon naar huis, 's middags. Kan ik me goed in vinden en daarom zijn we allen nu heel blijde. Niet nadat Zoon1 eerst best wel boos werd toen ik hem vertelde dat ik weer aan het werk zou gaan. Maar daarna kwam ik met zijn goede nieuws en kreeg hij gewoon rode wangen zeg, van blijheid. Dat doet een moeder goed hoor.

En zo al met al was ik dus maar 3 maanden werkeloos. Wat ik heel netjes vind. En ik heb me geen seconde verveeld en het was echt wel heel prima om wat meer thuis te zijn eigenlijk.
Natuurlijk heb ik geen van de plannen uitgevoerd die ik bedacht had, voor de tijd dat ik thuis zou zijn. Helegaar is er niks geschilderd hier in huis. Wel heb ik mijn kast opgeruimd, maar dat is alweer een tijdje geleden dus daar zie je niks meer van hoor. Ook heb ik niet veel meer stukskes geschreven.
Om dit alles goed te maken fluisterde ik Echtgenoot in dat ik even zijn boor nodig had. En wat spijkers en schroeven en weet ik wat dinges. Ja daar schrikt hij altijd een beetje van, maar dat is ook de bedoeling. En alras hingen er diverse dingen aan de muur waar ik ze bedacht had. Natuurlijk niet door mijzelf gedaan, want er zijn dingen die je niet door mij moet laten doen, en een daarvan is boren.

De komende week ben ik nog drie dagen thuis voor ik weer kan beginnen. Ik ben zeer benieuwd zeg. Ik ben ook wel blij dat ik al bij de sollicitatie blauwe nagellak op had, want ik ben niet van plan om opeens te doen of ik au naturel ben en alles. Je moet de dingen gewoon niet mooier maken dan ze zijn immers. Behalve dan je nagels. Bijvoorbeeld.

Verder hadden Echtgenoot en ik hier gisteren weer het traditionele de-klok-gaat-een-uur-terug gesprek. Ja, heus vermakelijk.

Echtgenoot: de klok gaat een uur terug
Ik: HEL EN VERDOEMENIS
E: nou ja, vanavond doen we de jongens wat later naar bed en dan komt het wel goed.
Ik: HELEMAAL NIET WAAR SLAAT DAT NOU OP
E: Hoezo?
Ik: Serieus?
E: Watte?
Ik: Je weet niet dat we dit gesprek al jarenlang twee keer per jaar voeren?
E: Ja irritant ja.
Ik: JA INDERDAAD.

Nou en toen keken wij elkander zo eens aan en riepen nog wat heen en weder en ik besloot dat het aan mij niet zou liggen zeg, dus Zoon2, want daar gaat het natuurlijk met name om, zou iets later naar bed gaan. Want dan is het in elk geval niet MIJN schuld he, als het kind morgen om 05.00 zijn ledikant wenst te verlaten. Neen, niet mijn schuld. Ik vind dat een logische redenering, persoonlijk.



donderdag 18 oktober 2012

Codeine tabletjes en de zoektocht naar een baan.

Jongens, ik ben goed bezig hoor hee. Nou, vooral bèzig misschien eigenlijk. Of het goed is zal nog moeten blijken. In het kader van de werkeloze staat van mijn leev'n stuur ik elke week een grotesk aantal mails de deur uit en heb dan een wisselende staat van afwachting. Want òf ik weet, dat er waarschijnlijk niet eens een antwoord komt, dat is helaas vaak zo. Of de vacature is enorm leuk maar daar reageren dan nogal veel mensen op, dus de kans is klein dat het wat wordt. Of de vacature is eigenlijk niet eens zo heel erg leuk, maar alla, een mens moet werken he, en dan wil ik heus die baan, maar ook weer niet, stiekem, als ik mocht kiezen. En ik zoek me ongans naar de perfecte baan natuurlijk.
Wie weet, zoeken ze iemand om elke week 14 kleuren nagellak te testen. Iemand die elke maand een paar dagen rond de wereld wil reizen om hotels te testen. Iemand om bij elk restaurant in de stad het perfecte voorgerecht te proeven. Iemand die voor 8 uur per week voor heel veel geld leuke behangetjes uit zoekt voor willekeurige woonkamers of natuurlijk iemand die door de stad wil lopen en dan iedereen mag bekritiseren die geen mascara draagt. Of alle mensen die 'me' schrijven in plaats van 'mijn' te traceren en een klap voor het hoofd te geven. Ik zeg maar wat. Dingen waar ik goed in ben, zeg maar.

Zo ben ik dus op een zoektocht en kwam vorige week een functie tegen die me erg leuk leek. Niet dat ik voldeed aan ook maar 1 van de eisen, er was ook geen sprake van voorgerechten of nagellak maar de organisatie is midden in de stad en leek me ontzettend leuk. Ik schreef een brief en werd notabene uitgenodigd voor een gesprek. (zie www.cultilicious.com)
Ja ik was daar verder niet heel nerveus voor, maar dat resulteert dan meteen weer in dat ik heel erg mezèlf ben in zo'n gesprek. Volgens mij kan ik beter wat vaker wel zenuwachtig zijn voor zulke dingen, want om nou altijd maar meteen heel erg mezèlf te zijn in zo'n eerste kennismaking..ik weet niet hoor. HAHAHA lach ik dan bijvoorbeeld meteen om dingen. En ik heb geen bescheiden lachje hoor.
JA INDERDAAD ZEG! Brul ik dan meteen ook, bij elke vorm van herkenning. Zo ben ik.
Nou ja, zulke dingen.

Al met al was het serieus een leuk gesprek, maar het was wel ook een beetje duidelijk dat ik niet echt heul geschikt was misschien. Alleen al omdat ik niet precies op de goede dagen kon werken en ook al omdat ik niet heel veel kennis had van het belangrijkste aspect van de functie. Maar ik wil leren, heus waar, zei ik. En ik ben daarbij bijzonder gezellig èn ik ben helemaal niet te beroerd om mijn kennis van kappers met iedereen te delen, bijvoorbeeld. Me dunkt een competentie waar je u tegen zegt. Maar het mocht niet baten. Geen tweede gesprek, zo leerde ik uit het mailtje dat ik de volgende dag kreeg. Jammer, oprecht.

Ik had niet lang om te treuren, want de dagen zijn hier tegenwoordig nogal gevuld met Zoon2, want hij heeft bedacht dat hij geen middagslaapje meer doet. Dus lekker een uur of twee treuren zit er niet meer in. Ja, heul jammer. Het kind deed de laatste tijd nogal moeilijk over zijn slaapje. Beetje vechten, beetje schreeuwen, beetje zijn slaapzak aan stukken scheuren. Ja, dat zie ik dan wel he, zulke kleine aanwijzingen. Dus na wat gezweet en hysterie besloot ik de strijd niet meer aan te gaan en meldde aan Echtgenoot dat we weer een tijdperk zouden afsluiten. Nu was hij laatst ook al van het voorzitje op de fiets verhuisd naar het achterzitje, dus qua Groter Worden zaten we al in een fase, dit kon er ook nog wel bij.
Het gaat natuurlijk allemaal niet zonder slag of stoot, want een kindeke dat eerst twee uren sliep overdag en dat opeens niet meer doet, die vertoont dan wel een beetje gedrag dat te maken heeft met slaapgebrek. Want ja, natuurlijk zou hij nu graag zijn nachten wat langer maken, wat ik toejuich, maar helaas moet Zoon1 gewoon naar school, dus uitslapen zit er niet in. (In het weekend hoeft niemand naar school, maar dan geniet Zoon2 wèl heel graag lang en uitgebreid van een lange dag vanaf 06.00 hoor).

Al met al zijn het hier volle dagen, en daar hoest ik me tegenwoordig doorheen. Maar nu krijg ik van de dokter codeine-tabletjes omdat ik veel Rust moet hebben zegt ze. Ik kon haar wel zoenen zeg.
En ik heb volgende week weer een gesprek voor een baan. Een baan die er alle schijn van heeft om perfect voor mij te zijn. Misschien dat ik voor het gesprek een tabletje of wat inneem, teneinde eerst te worden aangenomen om mijn kalme en professionele uitstraling, waarna ik na de proeftijd weer fijn mezelf zal zijn.

donderdag 11 oktober 2012

Patat, Pantoffelkes en het UWV.

En zo zat ik maar weer eens achter dn laptop, in het kader van de werkloosheid en al, op zoek naar vacatures en ander vermaak.
Ik had voor dat doel mijn nieuwe pantoffelkes aangedaan, want naast patat en wijn, vind ik dat warme voeten zeer helend zijn voor welk leed dan ook.

Zo klik ik hier en daar en her en der op linkjes en dinges en reageer zo op het een en ander en ik voel me erg nuttig en schenk mijzelve nog wat koffie. Mail Echtgenoot met wat belangwekkende zaken inzake de afwasmasjien en mijn opkomende keelpijntje en ik rook geen sigaretske want op het balkon waar ik dat placht te doen, zit een enorme spin. Ja, ik heb een vol en rijk leven, zo ziet u wel.

Omdat ik toch al zo goed bezig ben, zet ik mij over een klein weerzinnetje heen dat ik heb en bel het UWV. Omdat ik een dringende vraag heb. Nu had ik al het vage vermoeden, opgedaan door eerdere ervaringen, dat men met dringende zaken niet perse bij het UWV moet zijn. Maar alla, je doet eens gek.

Ik belde mijn werkcoach op. Ik heb namelijk een werkcoach, zo vertelt het scherm mij, die ik nimmer persoonlijk zal ontmoeten, want dat hebben ze daar liever niet, maar ik mag die wel mailen en eventueel bellen. Zodoende.

TRING TRING.

'Ja hallo, goedemorgen, met Kristel'
Coach: ' Ah dag, met dinges'
Ik: 'Nu, ik bel even over mijn werkloze staat en dat ik straks mijn kinderopvangtoeslag dreig te verliezen, ik heb begrepen dat u mij wellicht hierbij kunt helpen'
Coach: 'euh'
Ik: 'toch?'
Coach: 'Wat is precies uw vraag?'
Ik: 'Nou, ik ben over een maandje drie maanden werkloos en ik begrijp van de Belastingdienst dat ik dan geen kinderopvangtoeslag meer krijg, maar ik heb ook begrepen dat ik van het UWV dan een tegemoetkoming kan krijgen. Klopt dat? En hoe regel ik dat?'
Coach: 'Ah. Ja. Ik haal uw gegevens er even bij.'
Ik: 'Ja doe dat. Dank u.'
Coach: ' Halloooo, daar ben ik weer hoor, mevrouw '
Ik: 'Nu, wat fijn'
Coach: ' Ja. Ehm. Wat was precies uw vraag?'
Ik: ALLEMACHTIG
Ik: 'Ohh, ik leg het nog even uit, geen probleem'
Coach:'Jaaaa. Nu het zit zo. U kunt van ons een toeslag krijgen als u voldoet aan een aantal eisen.
1. U heeft een WW uitkering
2. U Volgt een reintegratietraject
3. U heeft een kind dat bij u woont
4. Uw kind zit op een opvang die officieel bij de gemeente erkend is
Ik: 'Dat treft, ik voldoe aan alles, behalve het reintegratietraject. Hoe regel ik dat?'
Coach: 'Nja, dat zal niet gaan'
Ik: 'Oh? Hoezo?'
Coach: ' Dat budget is afgeschaft'
Ik: 'Oh? Juist ja. Waarom?'
Coach: 'Als u voor oktober 2011 werkloos was geworden, had u nog recht gehad op een traject met bijbehorend geld voor reintegratie activiteiten. Nu niet.'
Ik: 'Ah. En iets van een studie of opleiding, hoe zit het daarmee?'
Coach: ' Nja. Neen. Dat is ook afgeschaft, het geld daarvoor'
Ik: 'Oh. Maar dan kan ik dus ook die tegemoetkoming niet aanvragen?'
Coach: 'Ah jawel. U gaat naar uwv.nl en naar Particulieren en naar Formulieren (...) en dan stuurt u het in en dan bekijken wij de aanvraag'
Ik: 'Jamaar jamaar, ik kan dus niet in een traject, dan kan ik toch ook die toeslag niet aanvragen? Dat was toch een eis?'
Coach:' Eh. Ja. Maar u kunt het wel proberen hoor'.
Ik: 'Heeft dat zin dan?'
Coach: ' Nah. Weet niet. Dat wordt dan beoordeeld he'
Ik: OH MIJN GOD IK TREK MIJN HAREN UIT MIJN HOOFD
Ik: 'Oh. Okee. Wat vreemd. '
Coach: 'Njaa. Dag mevrouw, fijne dag'

Zo ging dat. Letterlijk.

Nu, ik zit hier nu toch, dus ik zal dat verdullemse formulier gaan invullen ja. En dan krijg ik binnen een paar weken de beoordeling. Dat is fijn zeg, ik ben echt ont-zet-tend benieuwd wat de uitslag zal zijn.

Maar hee, er is ook goed nieuws. Huis1 wordt tegenwoordig als een dolle bekeken zeg. Wij hebben een jaar ongeveer nul kijkers gehad, en deze week reeds twee en de makelaar kon melden dat er aanstaande maandag weer een meneer komt kijken. Nah! 3x in 1 week, je zou er positief gestemd van raken!
Er staat hier namelijk op de kast een waarlijk prachtige fles roze champagne, die al een tijdje zachtjes mijn naam fluistert, heel verleidelijk zeg, ik dacht eerst dat het Echtgenoot was, maar het is heel duidelijk de zoetgevooisde stem van roze alcohol,die herken ik wel. Als Huis1 nu eens verkoopt, dan giet ik mij daar de boel zo mijn keel in zeg, daar kunnen geen patat en pantoffelkes tegenop.

woensdag 3 oktober 2012

De loeiende en knippende zonen.

Nah dat vond u lollig he, zo lezen over andermans misere in dn nacht. Dat stukske is mij daar veel gelezen mensch, allemachtig. Maar, dat doet mij niks dan deugd hoor, werkelijk waar, leest vooral veel en vaak. Al is het dan over mijn eigen moeie rug heen he.

De dag begon hier vandaag iets kalmer, om half zeven maar liefst. Ik werd wakker van het snotterige geroep van Zoon2, keek op telefoon en zag staan; 06.27 uur. GODZIJGEDANKE!! Loeide ik zo door de slaapkamer. Echtgenoot schrok daar wel wat van, vooral omdat ik heel onkarakteristiek opveerde, uit bed sprong en tegen de arme man riep dat hij het schatteke wel even kon gaan halen zeker, terwijl ik wat melk voor het kind zou maken.

Natuurlijk heb ik niet de hele nacht geslapen, dat niet. Ik werd middernachtelijk wakker, omdat het kind als een malle aan het hoesten was en dat voel ik dan in mijn tenen he. Nietwakkerwordennietwakkerwordennietwakkerworden, raast er dan als een waanzinnige door mijn hoofd, en ik was eigenlijk best wel wakker, omdat ik er namelijk om 21.00 al in lag die avond. Maar toen viel ik weer in slaap. En werd vervolgens elk uur wakker, met een soort paniekschrik, zoals dat gaat bij oververmoeide moeders.
'Nghaaahhggh' adem ik dan, ogen wijdopen en met de stress tot in tenen. Om vervolgens direct uitgeput weer neer te zakken in bed.
Ja, echt heel relaxt allemaal.

Eenmaal beneden vond Zoon2 een schaar en een tekening van Zoon1, daar achteloos achtergelaten. Er volgde wat geknip en gescheur en voor ik 'gooi je melk niet om' kon zeggen, had Zoon1 het drama in de gaten. Hief zijn armen ten hemel en zette een sirene op, waar serieus de brandweer nog een lesje van kan leren.
Ik was verbijsterd zeg en Echtgenoot spetterde van schrik allemaal jam tegen de muur, maar daarna zagen wij in wat dit bespottelijk was en moesten nogal lachen. Zoon1 vond dat helemaal niet grappig en brulde nog harder. Zoon2 deed net of hij dit allemaal niet hoorde en knipte olijk verder aan de bank, zijn haar, zijn vingers en alles wat maar in de buurt lag.
Daarna poepte hij twee keer.
En fietsten wij in de stromende regen naar school.
En nu zit Zoon2 al de ganse ochtend voor de tv want hij is nog immer ziekjes en ik vind dat tv kijken dan voor iedereen de beste oplossing is.
Tenslotte moet ik naar het algemeen belang van het gezin kijken en niet perse wat prettig voor mij is. VInd ik.

Ik ruimde mijn keukenkastje op, waar ik groot genoegen in schep. Kijk, is het nog te vroeg om wijn te drinken, dan ruim ik de glazen wel netjes op.
Verder denk ik na over Plan B. Namelijk Plan A; Een Nieuwe Baan Vinden, staat op mislukken. Ik heb weinig ideeen, dus als u nog wat weet, gaerne.

dinsdag 2 oktober 2012

Nachtelijke conversatie.

Vannacht om 04.00, eigenlijk 03.50, brulde Zoon2 zijn ongenoegen naar mij, door de babyfoon. Dat was al niet helemaal lekker, maar al helemaal niet omdat wij de afgelopen nachten precies hetzelfde hadden, maar dan om 05.00.
En om 04.00, lijkt 05.00 dan ineens wel prettig.

Het is de laatste tijd bij ons thuis niet echt de Tijd Van De Goede Nachtrust. Slapen de kinderen eens een keer heel prima, een tijdje, dan vergeten wij gewoon even dat dat zo weer kan omslaan, trekken flessen wijn open, zakken een beetje door, geven etentjes, gaan naar vrienden en vriendinnen en maken plannen voor nog meer van zulks.
En ja, we gaan een beetje laat naar bed, maar allee, na een gezellige avond een beetje moe zijn is niet zo erg. Keertje vroeg naar bed en we zijn weer fit hoor.
Totdat Zoon1 of 2 preciès op dat moment besluiten weer een Fase in te gaan.
Dat geeft zo midden in de nacht op de vroege morgen heel bijzondere taferelen, in de echtelijke sponde.

03.50 uur.
Z2: BRUUUUL MAMMAAAA PAPPAAAAA SCHREEEEEUWWW
Ik: Humpf. Watte? (checkt telefoon). Wat? Neeee...liefje? Liefje? Zoon2 is wakker.
Echtgenoot: Hmm?
Ik: Zucht. (loopt naar Zoon2). Kindeke, wat is er? Het is midden in de nacht.
Z2: WEG MAMMA! WEG! PAPPA MOET KOMEN!
Ik: Ok. (gaat weer in bed)
Echtgenoot: Zucht. (loopt naar Zoon2)
Z2: Ik ben wakker!
E: Echt niet.
Z2: Ja! Ik mag in grote bed tv kijken?
E: Echt niet.
Z2: WEEEEHHH MAMMA MOET KOMEN.
Ik: Zucht. (loopt naar Zoon2). Liefje? Wat is er nou?
Z2: Ik ben wakker mamma.
Ik: Echt niet.
E: Ja, toch wel.
Ik: Ja.
E: Dus.
Ik: Gaap.
E: Gaap.
Z2: Ik heb vieze snot.
Ik: Oh. Ja. Getver.
E: (poetst neus Zoon2)
(...)
Z2: nu mag ik tv kijken?
Ik en E: Echt niet.
Ik en E: Gaaaaaap.
Z2: Hee mamma, heb jij nieuwe nagellak?
Ik: Ja, leuk he?
Z2: mag ik die ook op?
Ik: Jazeker, als je eerst gaat slapen.
Z2: NEEEEEE
E: Ohgodallemachtig.
Ik: Ik heb een idee; hoestdrank en paracetamol.
Z2: Jeuh, lekker!
Ik: Ja, jammie.
E: Prima.
(...toevoeging medicatie aan snotterende en hoestende en wakkere Zoon).
Z2: okee, ik ga slapen.
Ik en E: halleluja praise the lord slaap lekker en tot over een paar uur ja?
Z2: Wie weet.
Ik en E: (weer in bed)

04.50 uur
Z2: MAAAAAMMMAAAAAAAAAAAAAA!!!
Ik: Oh hel en verdoemenis.
E: Zzzzzzzz
Ik: (loopt naar Zoon2)
Z2: Nu ben ik wakker.
Ik: Echt niet.
Z2: Ja mamma, ik in grote bed?
Ik: Echt niet.
Z2: WEEEEEHHHHHHHHHHHHH
Ik: ok.
Z2: jeuh!
Ik: GEEN tv kijken. Het is MIDDEN IN DE NACHT.
Z2: pfff. Okee dan.
Ik: (sleep Zoon mee naar grote bed)
(kort moment van stilte)

05.30uur
Z2: Maammaaaaaa?
Ik: Oh nee christemezieleallemachtigwerkelijkserieus.
Z2: Watte, mamma?
Ik: Ga slapen.
Z2: Nee mamma.
Ik: Jawel.
Z2: Nee. Ik heb weer vieze snot.
Ik: ECHTGENOOT WIL JE EVEN EEN ZAKDOEKJE HALEN?
E: Oh hel.
Ik: Ik weet het.
E: (poetst neus Zoon)
Z2: (trekt heel hard aan mijn haar)
Ik: RAAAHHHHH DOE DAT NIET!
Z2: (trekt nog harder en gaat schreeuwen)
Ik: En NU is het afgelopen!!
Z2: Tv kijken?
Ik: Best. Doe je best maar.
Z2: Jeuh!
E: ohmijngod
Z2: (sloopt televisie door 100 keer op knopjes te drukken)
Ik: (nogal boos)
E: (bewaart rust en kalmte)
Ik: (trek deken over hoofd)
E: (Zet youtube filmpjes van verwerpelijk kinderprogramma op)

(betrekkelijke rust)

06.15 uur
Z2: MAMMAAAAAAAA EN PAPPAAAAAAAA!
Ik: ik ga dood.
E: ik ook.
Z2: dood?
Ik: Nee jij niet.
E: Ik wel.
Ik: Ik ook.
Z2: Ik ook?
Ik: Nee jij niet.
E: Zucht.
Z2: Mag ik snoep?
Ik: Ik ga douchen.

Daarna volgde nog een paar uur van driftbui na driftbui, nogal wat gedoe op fiets, op school van Zoon1 en op het kinderdagverblijf. Waar ik net even heenbelde om te vragen hoe het gaat, met het kind. Ja, goed, blijkt. Dus al u nu even allemaal de handjes wilt vouwen en samen met mij bidden naar wiedanook, dat ik vanmiddag een slaapje kan doen en niet het kind hoef op te halen, dat hij vannacht goed slaapt en dat dit morgen allemaal net iets heel lolligs lijkt, dank u.

Ndaag.

(vergeet u niet op www.cultilicious.com te kijken, waar ik elke dinsdag heus leuke dingen schrijf? En waar bovendien nog veel meer leuks op te zien is?)