maandag 29 september 2014

Op eigen benen. Als het moet in prinsessenjurk.

Neej. Ben niet dood. Heb alleen veel aan het hoofd. Oók nog twee oren maar liefst, wat nog een wonder is. De ene nog immer doof. Maar volgende week bezoek ik mijn chirurgenvrind die daar een oplossing voor gaat zoeken. Niet met messen en bijlen, zoals sommige mensen steeds maar plachten te moeten melden. Welnee, gewoon met een pilleke of een drankje of een massage van een lieftallig elfje met glitterspray of zo. Iets leuks, in elk geval.
Daarbij heb ik al een week geen stem meer. Of nou ja, wel een stem, maar een héle geile. Als je daarvan houdt. Ik ben er reeds zat van, want schreeuwen zit er niet in. En dus luistert er nu al helemaal niemand meer naar me.

Onderwijl worden de Zonen groot. Heel raar groot. Ze groeien uit hun broeken, uit hun bedden en uit mijn armen. Zoon1 in elk geval in het laatste vooral.

Tegenwoordig heeft Zoon1 huiswerk op school. En boeken en alles. In de ochtenden hier thuis, vergeet hij dat nogal eens. Dat het huiswerk gedaan moet zijn, de boeken gekaft en de hele boel bovendien in de tas mee naar school.

Zo was ik afgelopen tijd, meerdere malen op school ná aanvang van de les, om een en ander na te brengen. Zo aardig ben ik dan ook wel weer.
Vind ik.
Zoon1 denkt daar anders over.

Zo liepen wij al menigmaal naar school, waar hij halverwege paniekerig begon te krijsen over een vergeten boek.
'Ooh dat haal ik straks wel even hoor, geen stress.' Sprak zijn werkeloze moeder.
'Ja daaaag en dan?' Deed de ondankbare Zoon1
'Nou, dan breng ik het even naar je, in de klas' Was ik allerliefst.
'JA ECHT DUS NIET. OMKEREN NU. BOEK HALEN!' Blérde het kind.
'Eh neehee, ben je gek of zooooo' Deed ik volwassen.

Met als gevolg, dat de eerste keer dat dit zich voordeed, ik na het brengen, weer naar huis liep, een boek trachtte te traceren in de chaos die wij onze keuken noemen, deze kaftte met een soort doorzichtig inpakpapier, en vervolgens weer naar school fietste, de school inliep, en de klas in, om het kind zijn boek te overhandigen.

'Haaaaaaaaiii, even wat aan het kind brengen heur' grijnsde ik tegen de juf.
Waarop Zoon1 keek alsof ik in mijn prinsessenjurk een dansje deed voor de ramen.
Natuurlijk wilde ik dat daarna eigenlijk héél graag doen. Maar het volstond op dat moment om gewoon maar een beetje kushanden te werpen, een stuk of 28.
Ja zeg. Moet je maar niet zo lelijk doen tegen je moeder.

Die middag kreeg ik een preek. Dat hij liever niet had dat ik zo overdréven deed.

Nu wilde het lot, dat een paar dagen later, zich hetzelfde euvel voordeed.
Of ik dan maar even heéél onopvallend wilde doen. Misschien wilde ik dan even door de gang kruipen, onder de ramen door, het boek heel voorzichtig afgeven en als ware ik een doorzichtig iemand, het pand weer verlaten.

Nah. Dan kent hij zijn moederke nog niet he.
'JA HALLOOOOOOOOOO, IK KOM EVEN HET BOEK VAN ZOON1 BRENGEN HEUR, HALLOOOO LIEFJE!!!' Bolderde ik aldus door de klas. Toen de les net was aangevangen.
Zoon1 ging een beetje dood, dat zag ik wel. Maar alla, ik geef 'm elke dag melk, dus het zal wel zo'n vaart niet lopen.

Woede was mijn deel, die middag.

Ja, vinden kleine kinderkes, zoals Zoon2, het nog erg leuk dat je in de klas komt, dat gaat kennelijk over.
Vorige week ging ik voor een keertje luizen checken bij Zoon2 in de klas. Heb het kind nimmer zo in zijn nopjes gezien.
Zo was Zoon1 eerst ook. 'MIJN MAMMA IN DE KLAS! KUSJES!' Zo ging dat.
Nu word ik gemeden, alsof ik de Pest aan het verspreiden ben of zo. als u mijn hoest hoort, dan is dat niet zo raar, trouwens

Verder maakte ik dingen mee, och. Ik maakte een vaartocht door Haarlem. Op de prachtige vorige zondag. Er was wijn, er was bier, er was zon en er waren maar liefst vier kindekes, een Echtgenoot en mijn favo Schipper. Het was 'ne mooie middag, en ik bruinde zo nog wat bij ook nog.
Ik ging op sollicitatiegesprek. Deed een netjes jasje aan, praatte netjes en intelligent en ik heb geen idee hoe het ging. Morgen hoor ik meer. In godsnaam mensen, ik moet aan het werk.
Zoon2 vertelde dat hij kan zoenen. 'Ja mamma. Ik kan dus Zoenen.'
'Kind, wat heerlijk' vond ik.

Ik was in Amsterdam en at een heerlijk diner, vergezeld van champagne.
Gooide een complete bak geraspte kaas uit de koelkast.
Brak een van de laatste wijnglazen.
Werd heel erg verkouden.

En hoorde dat Zoon1 geplaagd wordt op school, door een niet nader te noemen kind.
Wilde het kind opzoeken met minder leuke bedoelingen. Werd tegengehouden.

En als klap op vuurpijl zijn mijn Vriendinnen op vakantie. Ze zitten op Ibiza. In hun bikini. En drinken wijn en cocktails en alles.
Ik zit in mijn keuken, met wijn en wijn en alles. En moet het deze week redden zonder hun bijstand.

En zo wordt iedereen groot, gaat op eigen benen staan. Zelfs ik.