donderdag 22 juni 2017

Naar links of rechts. Als er maar een hartje in zit.

' En nu gaan we naar links, mijn engel, links! '
Zo riep ik over mijn schouder naar Zoon2 die ongeveer naast me fietste. We kwamen net van het huis van mijn ouders, die momenteel in hun vakantiehuis vertoeven, en wij gingen even de kat eten geven en de tuin begieteren. En wij fietsten weer terug naar Het Dorp.
'Jahaaaaa, dat weet ik' zei het kind op een toon die duidelijk maakte dat ik natuurlijk weer super irritant was.
En hij sloeg heel olijk naar rechts af.
'Zoooohoooon! LINKS dus!' Riep ik aldus.
En het was vervolgens mijn schuld dat hij verkeerd fietste, want ik had het immers niet duidelijk gezegd.

Ik schikte me maar, zei niks, verbeterde niks en bedacht me dat de tijd van 'ja mammie' toch wel voorbij is.
Behalve natuurlijk als ik vraag of het nageslacht een ijsje wil. Dan is het altijd 'ja mamma' en kijk ik vergenoegd hoe de jongens hun ijs eten, en kan daarna uit alle krochten van mijn Nonnenhuis de ijsstokjes gaan opzoeken.

Het Nonnenhuis is mij daar een succes trouwens hee! Echt hoor, ik zou niet beter kunnen zitten. Ik ben zeer gelukkig met mijn nieuwe huiske en ik wil eigenlijk nooit meer weg.
Echtgenoot1 zei tegen mij: Je kunt hier oud worden.
Met in gedachten dat ik hier maximaal twee jaar kan wonen, was dat weer een minder leuke opmerking, maar ik ga er maar vanuit dat de man het ook positief bedoelde. Buiten dat zei hij het op het moment dat we fiks aan het bier zaten, na de avondvierdaagse. Want natuurlijk was die er ook weer. Elk jaar overvallen mij dat soort activiteiten weer hoor.
In een soort automatische modus vul ik strookjes in en doe ik geld in enveloppen, maar op een of andere manier weigeren mijn hersenen dan om te registreren dat er ook daadwerkelijk gelopen moet worden de week erna.
Het geluk trof mij dat ik drie van de vier dagen voor mijn rekening kon nemen.
Even vergeten vast te leggen bij de rechter. Co ouderschap en dinges

Op de eerste dag, dat de jongens met hun vader de paden op en de lanen in gingen, zat ik dan ook bij mijn Trainer1 aan een kommetje wijn op zijn dakterras en dacht precies 1 hele seconde aan de wandeling van 5.4 kilometer. Meer niet hoor.
Dag 2 liep ik mee. Serveerde het diner op het christelijke tijdstip van 17.00 uur, deed de rugzakjes vol met zorgvuldig gemaakte zakjes snoep, water en pakjes drinken en verheugde me op een flinke wandeling met Vriendin2, want haar Zoon2 loopt ook mee.
Komt ze met het nieuws dat ze niet meeloopt want er was iets anders gaande in haar leven.
Nou kan dat allemaal wel zijn, maar NONDENJU!
Uiteindelijk was het allemaal reuze gezellig en prima en had ik leuke gesprekken met andere moeders en vaders. Welja, ik pas me wel aan hoor.
Zag natuurlijk niks van de Zonen die alleen maar met hun vrinden liepen en helemaal aan het eind zeiden: 'Oh hier ben ik hoor, ik zou nog even gedag zeggen ondertussen he.'
'Oh hai schatjes' was alles wat ik te zeggen had.
En krijg ze daarna maar eens naar bed.

Dag3 liep mijn Zuske mee, wat natuurlijk reuze gezellig was. Vooral ook omdat Vriendin2 weer niet mee kon lopen, maar gelukkig daarna wel tijd had voor een kommetje wijn of 6,7 op mijn landgoed.
De laatste dag was natuurlijk feestelijk met in gedachten de medaille en het ijsje en de borrel die zou worden geserveerd. Echtgenoot1 en zijn Verkering1 kwamen bij mij nog even een drankje doen. Ik woon naast de school, dus reuze handig. Aangezien ik niet perse gerekend had op zoveel gezelligheid, schonken Verkering1 en ik alvast mijn laatste wijn uit en stuurden de man op pad voor nog wat verversingen. Hoef ik u niet te vertellen dat dat een klein beetje laat werd en alles.
Nu had ik mij de hele week werkelijk letterlijk in het zweet gewerkt, dus een beetje ontspanning had ik wel verdiend, zo dunkte mij.
Ja het is wat met mij, ik werk me ongans zeg.
En nu stond ik in Amsterdam wel achter de bar, wat ik nu doe is Horeca op een heel andere manier zeg hee. Ik ren mij benen uit lijf zeg. En ik moet steeds maar vriendelijk doen en alles. Kan ik, hoor. Maar het is heel anders omgaan met mensen die gewoon lekker cappuccino willen op het terras, dan 14 dronken mannen die 28 bier bestellen. Maar ik oefen op het hartje in de koffie. Kijk een biertje tappen kan ik wel. Maar een dansend appeltje in de koffie, dat is mijn volgende doel.

En dan te bedenken dat ik mezelf altijd toch weer op kantoor zag. Dat gaat m niet meer worden hoor. Niet op die manier.
Hoewel daar ook goede dingen aan zitten. De werktijden bijvoorbeeld. Ik sta potdikke nu dagelijks om half zes naast mijn bed. Maar ben wel weer op tijd om de jongens uit school te halen. En zo vinden wij onze weg wel weer. Naar links of rechts, als we maar gaan he.