dinsdag 13 juli 2010

???

HUH?

donderdag 8 juli 2010

Hoera. Vakantie. Hoera.

' Ik vind mijn leven niet leuk meer ' aldus Zoon1, 's ochtends om 07.15 uur.
' Ach jongen, hoezo dan? ' deed ik begrijpend.
' Elke dag is alles maar hetzelfde ' mopperde Zoon, duidend op het tandenpoetsen, waarmee ik wilde aanvangen.
' Ik wilde dat de hele wereld een kermis was ' filosofeerde hij nog door.
' In de draaimolen moet je ook schone tandjes hebben schatje ', drukte ik het gesprek de kop in. Gelaten liet het kind zich zijn tandjes schoonmaken, zich bewust denk ik van het tijdstip en mijn kater humeur. Het is een slim kind.

Het zijn zware tijden voor een kleuter; de zomervakantie begint over twee dagen en het gaat al twee weken nergens anders over. Van een picknick met de hele klas ten afscheid van het jaar en de juf tot pannenkoeken eten in de klas, voor de laatste keer naar de kleuterbibliotheek, vakantieverhalen, het meekrijgen van alle knutselwerken, geen vaste plek meer in de kring, alleen nog maar buitenspelen. Je zou toch maar kleuter zijn, met behoefte aan structuur en duidelijkheid.
En dan die vermaledijde voetbal. Wij hebben een bijzonder mooie Hup Holland slingert hangen, door het kind eigenhandig bestempeld en gekleurd, hij heeft een vlaggetje op zijn wang en een oranje shirt en hij kan heel mooi vals zingen, van NederlandohNederlandjijbentdekampioeoeooon. Maar het interesseert hem allemaal niets. Hij is boos op pappa omdat Nickelodeon niet op mag, als Nederland speelt, en hij lag zich laatst in zijn bedje heel sadistisch te verkneukelen dat ' pappa lekker niet voetbal kan kijken vanavond, want het komt heeeel laat pas gheghehehehehe ' (om 20.30 uur dus). En vanmorgen op de fiets vroeg hij ' waarom iedereen het de hele tijd toch over voetbal heeft '. Ik vond het geen gekke vraag en mompelde iets over de beste van de wereld zijn enzo, waarop hij feilloos wist te antwoorden dat hìj toch zeker de lìefste van de wereld is. Wat ik niet anders kon dan beamen.
Kortom, roerige tijden. En het is nog niet eens vakantie. Straks is het kind zes heule weken thuis. Echtgenoot is vijf hele weken thuis. En ik moet heel veel werken. Maar of dat nu zo erg is...

zondag 4 juli 2010

Zondagmorgen

Zoon1: Moeder?
Ik: Eh, ja, Zoon?
Zoon1: Mag ik in het zwembadje?
Ik: Ja kind, doe maar lekker
Zoon: en Moeder?
Ik: haha. Ja?
Zoon: Wij moeten vanavond mijn haren wassen. Het is harendagwas.
Ik: Zo is het.
Zoon: Kristel Barendregt! Nu ben ik het zat.
Ik: ??
Zoon: Haha, grapje.

Zo ziet u, een fraaie zondagochtend. En leest;
Ook heb ik al een uur met Zoon1 in bed gelegen, vanaf 06.30 uur toen hij vond dat de dag was begonnen. Het was heerlijk samen liggen, ook al kreeg ik drie keer een elleboog in mijn gezicht, voeten in mijn buik en vingers in mijn oog. In de basis was het best lekker, ik kon in elk geval nog even in bed blijven, immers.
Verder heb ik al een quiche gebakken, ten behoeve van het uitje wat mij met de klas van Zoon1 hebben, hedenmiddag. En een kilo aardbeien schoongemaakt. En 2 wassen gedraaid en opgehangen. Zoon2 gevoederd, gefatsoeneerd en weer te bedde geslingerd.
en het is pas 10.00 uur.
Argh!
Het moet niet gekker worden nu.
Ik schrik een klein beetje van deze opsomming van activiteiten op de vroege zondagmorgen, u ook zeker.
Het lijkt net of ik opeens uit het niets enorm moederlijk ende huishoudelijk ben geworden. Straks ga ik nog zelf brood bakken, kaas maken en alleen nog maar biologisch eten en geen make up meer opdoen en jute kleding dragen.
Maar neen.
Dat denk ik niet hoor.

Als tegenhangert van vanmorgen zal ik namelijk de rest van de dag niets uitvoeren. Zoon1 zit in zwembadje, Zoon2 ligt te bedde, Echtgenoot is aan het fietsen en is nog onwetend van de invulling van de rest van zijn dag. Ghehe.