vrijdag 30 april 2010

Tssssk

" mevrouw, daar staan de zwangerschapsboeken "

Ik zeg: HEULE slechte verkooptruc, mevrouw-op-de-rommelmarkt-die-ik-heel-vuil-aankeek-en-waar-ik-dus-zéker-niks-van-ging-kopen.

donderdag 29 april 2010

Loterij waaaanzin

Gisteren kregen wij post van d'een of d'andere loterij. Wij doen mede aan vanallesennogwat. (En raad eens? Juist. Nog nooit iets degelijks gewonnen.)
Anywho. Het was een kaartje, allervrindelijkst persoonlijk gericht aan Echtgenoot. Maar ik maakte het open, want stel je voor dat we opeens veul geld hadden gewonnen?! Dan weet ik dat gaerne vòòrdat Echtgenoot dat weet. U snapt.

Echter, daarin stond, dat wij gratisj en voor niks en zonder dat het geld kost en al, een Oranje Verrassing kunnen ophalen. Het is zo'n hoed, een oranje kroon, ' onmisbaar voor elk oranje-feest ' stond er juichend op het pamflet.

Ik kan het ophalen vanaf 1 mei.

Wérkelijk.

woensdag 28 april 2010

Onthouden

Ik weet nog heel goed welke oorbellen ik in had, vorig jaar op Koninginnedag. Ik kan me heel goed herinneren welk truitje én rokje mijn zusje aanhad toen ze een keer een optreden had op de middelbare school, en waar ze dat gekocht had. Ik weet nog precies hoeveel geld ik aan make-up heb uitgegeven toen ik ging trouwen, 3 jaar geleden en ook wat dat precies allemaal was, welk merk en welke kleur. Heel helder zie ik nog voor me, wat alle Vriendinnen, tot in detail, aanhadden toen we Prosecco Avond hadden, jaren geleden, en ik weet ook nog precies wat ik aanhad, toen Zoon1 in het ziekenhuis lag, 3 jaar geleden. En ook wat hij aanhad en welke sandaaltjes ik toen net voor hem had gekocht en die hij nog niet paste. De verjaardag van een vriendin van heul vroeger. Het telefoonnummer van een langvervlogen liefde. Precies welk liedje er gedraaid werd op die ene avond in die ene kroeg toen we zooo moesten lachen en we deden alsof we ontsnapte kloosterlingen waren.

Als ik in de Ikea loop, weet ik exact waar ik moet zoeken naar dat ene lampje, die kaart voor in dàt fotolijstje en precies waar de goede pannenlappen liggen. Ik weet nog welk kettinkje ik omhad, toen ik 15 was en naar de Efteling ging. En baal dat ik het ooit heb weggegooid, want echt wel dat ik er nu hip mee was geweest!

En wij hebben thuis een Gezins Agenda, jawel, en daarin schrijf ik alles, maar vooral voor Echtgenoot, want over het algemeen onthoud ik alles wat belangrijk is. Zo heb ik ook een adressenboekje. Jahaa, heul volwassen. En van veel mensen weet ik het adres nog uit mijn hoofd ook. Waarom? Waaarom? Maar wel handig soms.

Dit weekend gaan we een weekje op vakantie. Ik denk aan de was, aan wat er mee moet, aan wat ik nog moet kopen, hoe laat en wanneer en waar we moeten zijn. Wat Zoon1 aandoet, wat Zoon2 aandoet, dat de zwembroeken meegaan en het fototoestel en dat Zoon1 zijn boeken niet vergeet en dat ik nog zonnebrand moet kopen en dat de kat nog verzorgd moet door de buurvrouw en dat we voor haar een fles wijn klaarzetten als dank en dat zijn dierenartsmedicijninentingboekje klaarligt voor als hij ziek wordt of ter ziele gaat en dat er eten moet zijn voor als we weer thuiskomen en misschien de winkels al dicht zijn en dat er dan ook ontbijt moet zijn en dat ik even de vuilnisbak leeg en dat er een raampje openblijft maar de zonneschermen ingeklapt en en en aaaarrghhh!
Maar wel, komt goed. Ik regel het en ik onthoud het en ik weet het.

En nu ontdek ik gisteren dat Zoon1 straks niet 1 week vakantie heeft. Maar 2. Twee weken! Thuis! Hoe kan het dat ik dat niet wist? Kijk, dat Echtgenoot het niet wist, alla, maar dat ik het niet wist? Gelukkig heb ik Vriendin T. die helderder van geest is op dat gebied, kennelijk. En had ik toevallig al geregeld dat ik een week later met werken zou beginnen, anders had Zoon1 thuis alleen gezeten. Toevallig he? Toevallig he? Misschien ben ik zò gewend aan onthouden, dat ik het zelfs op telepathisch-achtige wijze ook nog doe.

maandag 26 april 2010

Quote Van De Week 2

" pappa is zooo lief, want als ik van jou iets niet mag, mag het van pappa wel "

Aldus Zoon1.

* noteert Goed Gesprek met Echtgenoot *

maandag 19 april 2010

Quote Van De Week

' Mamma, ik moet zo nodig poepen dat ik het eigenlijk niet meer kan ophouden. Maar eerst moet ik even naar de buurman, want die gaat fietsen en die ga ik uitzwaaien. '

zondag 18 april 2010

Van die keer dat ik ging opvoeden
















Zaterdagavond 01.30 uur.

Ik: ' holadiejeee, jawel ik lust nog wel 6 wijn, tuurlijk!'

Zondagochtend 05.30 uur.

Zoon1:' LALALALAAAA MAMMAAA EN PAPPAAA IK BEN WAAAAKKERRRRRR!'
Zoon2:' Komaan, ik heb een goed idee! Ik braak mijn hele bed onder zeg! '

Zondagochtend 10.00 uur.

Zoon1: ' Ik verveeeeeeel me, ik verveeeeeeel me, ik verveeeeeeeeeel me '


En soms kun je dat gewoon niet hebben, zeg maar, als ouders. En toen kregen Echtgenoot en ik een epifanie. Zeg maar dat we het licht zagen. Maar eerst emmerde Zoon1 nog wat verder over het vervelen enzo.
' Ga gewoon met je speelgoed spelen' zei Echtgenoot.
' Maar ik wil dat niet en ik kan dat niet en ik wil dat nieiiiit' huilde Zoon1
' Maar kijk daar, wat je allemaal voor moois hebt' deed ik vriendelijk.
' Maar dat wil ik niet en dat kan ik niet en ik wil dat nieiiiiit'
' Zal ik je dan even helpen? ' bood Echtgenoot aan.

Maar het mocht allemaal niet baten.

Echtgenoot deed het keukenkastje open. Ik knikte toestemmend. Wij grinnikten naar elkaar over het briljante plan dat we hadden. En gaven Zoon een vuilniszak.

' Kijk Zoon, morgen komt de vuilniswagen. Doe jij maar vast al je speelgoed hierin, dan kunnen we het morgen zo op straat zetten. Jij speelt er nooit mee, dan kan het netzogoed weg.'

Zoon1 ' ??? '

' ghegheheheheheh ' deden wij gemeen.
Zoon1: ' jamaar jamaar'
Wij: ' ja kijk, hup, de playmobil, hop,je gitaar, huphup, je boerderij en je pop'
Zoon1:' neeeee, niet Isabel!'
Wij: ' nu vooruit dan, die mag blijven. Maar hier, je lego past er mooi in'
Zoon1: ' weeeehhhhhh '


En zie boven het resultaat. Een tevreden spelend kindeke, op de zondagmorgen.
Zo gaat dat dus, opvoeden. Makkelijk hoor.

vrijdag 16 april 2010

Ik zit erop, en hobby's enzo

Kijk, ik heb dus geen hobby's. Nooit gehad ook echt, volgens mij. Wel eens zo heel af en toe een interesse ergens in, of een kortstondig lidmaatschap ergens op, en ik heb ook wel eens heel vroeger een verzameling 'beeldjes' gehad. Waarom? Waaarom?
Omdat ik dat leuk vond, kennelijk. Op mijn kamer bij mijn ouders thuis had ik een hele rij beeldjes. Van een kikkertje met een zonnebril op en een hondje in een lelijk mandje en 3 huisjes naast elkaar. Zulk soort beeldjes. Ook staat me nog iets bij van een poesje met een heel zoet gezichtje, dat was dan mijn lievelings. Ik kreeg die dan zeker, of raapte die op van de straat ofzo? Geen idee zeg, werkelijk. Echt bevlogen was ik er ook niet mee, of aan gehecht, want ik herinner me vaag iets van een keer dat ik mijn kamer opruimde en de hele boel zo in een vulliszak heb gekiept en weggegooid.
Sporten, daar doe ik niet aan. Vroeger ook al niet, hoewel ik wel eventjes wat beschamende pogingen heb gedaan hoor, maar nooit van harte. (Ik heb op de Havo zelfs een keer een onvoldoende voor gym op mijn rapport gehad hee. Serieus. Dat kan dus bijna niet he, maar jawel, ik had dat dus).

Nu maken Echtgenoot en ik wel eens grapjes, en als je dan goed in iets bent, dan zeggen we ' je zit erop '. Ja, heel grappig.
Anywho, Zoon1 was vanmiddag heel goed aan het knutselen. Alles onder de lijm, oooveral snippers papier en de tafel is nu met zwarte strepen, vanwege omdat hij met een zwarte stift bezig was. En ik maakte veel complimenten over alle kunstwerken. En toen zei Zoon: ' goed he, ik zit erop '. En dan ben ik dus heel trots he, op mijn zoon met zoveel humor. En ik zei' jaaa, inderdaad! Ha! Ha!'.
En toen hadden wij het zo over erop zitten. En toen en toen en toen vroeg Zoon:
' waar zit ik op? ' Hij zit op kleutergym, elke zaterdagochtend, en dat antwoordde ik dus. Dat vond Zoon een helder antwoord en stelde vast dat pappa dan dus op Fietsen. En Hardlopen. En Schaatsen. En werken. Zit. Klopt allemaal.
Maar waar zit mamma op?

Ik zit dus op: ' naar je vriendinnen gaan ' volgens het kind.

En nu zeg ik; is er een leukere hobby? Neen. Laten we het ook vooral daarbij houden.

Verhaaltjes van hiervoor

Omdat dit hier nieuw is; deez' site met stukskes die ik ga schrijven hier, is het hier nog een beetje leeg. Saai, leeg en suf. Maar neen, ik was niet altijd al zo saai en leeg. Vroegah (tot 2 dagen geleden) schreef ik al mijn ont-zet-tend leuke belevenissen op Hyves. Maar het is nogal veul werk, weet je. Alles hierheen kopieren. En daar ben ik te lui voor. Maar mocht u interesse hebben, hier is de link.

http://kristelbarendregt.hyves.nl/blog/

Mode



Bijna 31 30 jaar geleden, had ik een vestje aan. 4 jaar geleden had Zoon1 dat vestje ook aan. En vorige week had Zoon2 datzelfde vestje ook weer aan. Heul hip, heul retro. Toen ik 12 was en oude foto's bekeek, vond ik het vestje natuurlijk belachelijk. Maar toen ik het 4 jaar geleden van mijn moeder kreeg toen ik zwangert was van Zoon1, vond ik het opeens onwijs leuk, en ziehier, ik kleed mijn kinderen er vrolijk mee aan, hoewel ik heus wel weet dat zij het later ook weer belachelijk gaan vinden.

Toen ik puber was, droeg ik zelfgeverfde broeken, lange rokken en nep-neuspiercings. (waar mijn moeder nog een alleraardigste anekdote over weet, die ik elke keer weer moet aanhoren. Iets met die neusring die ik vergat in te doen terwijl ik wél volhield dat hij echt was..). Toen ik nog iets jonger was, droeg ik een kuif in mijn haar (Hell, helllll) en vond ik het enorm belangrijk dat er NafNaf op mijn trui stond. Ik heb tuinbroeken gedragen, ik heb een wit rokje met zwarte stippen gedragen, met daaronder een zwarte panty met witte stippen. Ik droeg mijn haar in androgyne kapsels en dacht dat ik heul mooi was met een zwaar witbepoederd gezicht. Ik had legerkistjes aan. (die deden pijijijijn) Onder een minirok. Met daarop een grote lelijke wijde trui. En rode lippenstift. En uierzalf op mijn wimpers.

Nu heb ik de indruk tegenwoordig ietsje beter voor de dag te komen, maar wee de dag dat beide Zonen een foto album de computer bekijken en zich bescheuren om hoe ik er uitzie. En hun vader. En zijzelf. Zoon1 krijgt namelijk nu opeens al een mening over zijn uiterlijk. Hij is alleen met leugens en chantage nog in zijn gescheurde spijkerbroeken te krijgen (het kind gaat in fatsoenlijke kleding naar school en komt 3 uur later in lompen terug) en wil niet naar de kappert, dus is gedwongen zich door zijn moeder te laten knippen. Gevolg is best leuk, maar wel een beetje scheef. (Zit stil liefje. Zit nou stil liefje. Zit nou eens stihil. ZIT STIL! ZIT NOU &^%$# EENS EEN KEERTJE STIL!!!) Dus. Gelukkig heeft het kind nogal veel haar, hopelijk is Zoon2 ook goed bedeeld wat dat betreft. Nu heeft hij nog maar 3 sprietjes kuikentjeshaar.

Er zit ook een goede kant aan; ik kan namelijk prima winkelen met Zoon1, die mij van advies dient met betrekking tot kleur en pasvorm. Die wil dat ik een rondje voor hem draai als ik wat nieuws aanheb, en mij laatst wist te vertellen dat ik 'geen dikke billen' heb. Een twijfelachtig compliment, maar ik heb maar dankje gezegd.

Nu valt er helaas tegenwoordig nog niet zoveel te winkelen. Zoon2 is pas 3 maanden uit buik en dat vier ik dagelijks met aanzienlijke hoeveelheden wijn, die zich kennelijk in mijn baarmoeder nestelen, want ik lijk nog immer 3 maanden zwangert. Ik draag bijna voortdurend hetzelfde verhullende edoch leuke jurkje, (ik heb 3 dezelfde gekocht) en wissel dat dan maar af met diverse schoenen en oorbellen en hoop dan zo dat niet iedereen denkt dat ik nooit de was doe.

Zoon2 trouwens, draagt bijna alles wat ik van Zoon1 heb bewaard, heel handig. En wat dat betreft is het maar goed dat ik geen dochter heb, want dan zou ik me ongans winkelen en geen geld meer hebben voor wijn het sinaasappeldieet waar ik denk ik maar aan ga beginnen, zodat ik tenminste binnenkort weer wat anders aankan.


Bovenste is Zoon2
Onderste is dan dus Zoon1

donderdag 15 april 2010

Ochtend

Des Ochtends om 06.00 sta ik op. Wekker staat om 05.55 uur, maar ik gun mijzelf 5 minuutjes snooze. Jawel, ge moet uzelf soms wat verwennen, nietwaar.

Dan onder douche, in de kleren (voor vandaag ander ensemble gevonden dan zoals gisteren beschreven! Ja! Oeh! Zon achter wolken!), naar benee, koffiemasjien aan, dan rest van ritueel afwerken, streeesss, haaaaasten. Dan neem ik koffie en sigaret in de tuin, favo moment van de ochtend. Op dat moment dwaal ik altijd even af, ik weet niet of je kunt slapen terwijl je rookt en koffie drinkt, maar een soort van sluimertoestand zou ik het wel noemen. Dan opeens merk ik dan dat het 7 minuten later is (Zeven!) en ga ik rennend weer naar binnen, want elke seconde telt. Als ik namelijk, o wee, ieieeiiiiits te laat ben in het schema, gaat alles mis. Alles alles alles mis.

Niet waar natuurlijk. Niet àlles gaat mis. Maar het hangt erom. En jawel, ik leef graag on the edge *, maar niet in de vroege morgen.

Maar goed, uiteindelijk brand ik nog een oor en een vinger aan de stijltang, steek mascara in oog en glij uit over lego van Zoon1, maar dan, maar dan, zitten wij uiteindelijk gedrieën in bakfiets. Jawel. Ik heb 'ne bakfiets tegenwoordig. Zo ben ik he, ben je moeder of ben je het niet. Wel dus, en ik vervoer het kroost liefst zo hip mogelijk. Nu was zo'n ding al jaren gelee heul hip om te hebben, maar ja, toen had ik geen nageslacht en om nu dan maar met een bakfiets te gaan rijden om alleen maar handtas in te vervoeren..dat is gewoon raar. Raaarrr. Lang uitgekeken naar vorige week, toen Zoon2 dan eindelijk ook meemocht op fiets, want was 3 maanden oud. Het had volgens veel andere moederts al eerder gemogen, maar ik keek zo dat wiebelende nekje eens aan en dacht bij mijzelf, dat ik toch niet een baby'ke baar om het in de eerste week al meteen voor de rest van zijn leven met een nek/rug probleem op te zadelen. Dat zou gewoon niet zo vriendelijk zijn, als moeder, om te doen. Vind ik.

Maar goed. Ik ben dus tegenwoordig later van huis in de ochtend en eerder weer thuis ook. Logisch he, is kwestie van tijd, ziet u. Scheelt zo 30 minuten in totaal.
En toch kan ik dus niet later opstaan. En schrik ik elke keer weer wakker in de tuin en is het immer een uitdaging om alles op tijd klaar te hebben. (Probleem? Neen. Uitdaging.) (* ruimt eigen braaksel op*)

Wat wil ik hiermee zeggen? Niet zoveel. Behalve dat het om 10.00 in de ochtend reeds voelt als borreltijd. Of zou dat aan mij liggen?


* is leugen. Ik leef helemaal niet graag zo. Alstublieft zeg.