maandag 17 oktober 2016

Want paardenmeisjes, daar hou ik dus helemaal niet van.

Nou nou, wat een toestand. Het was natuurlijk allemaal reuze leuk, het stukske in de krant, mijn stukske hier, over dat ik niet perse van de Scouting mijn nieuwe hobby wil maken, en alle reacties die daarop kwamen. Bijna alle reacties dan.
Er waren mensen die zeiden dat ze het leuk vonden. Er waren mensen die tóch heel erg wilden laten weten hoe fijn hun scoutingclub is, en er waren mensen die ergens in het midden stonden van die twee.

Er waren er ook een paar die het nodig vonden om mij persoonlijk aan te vallen.
Met een persoon in het bijzonder.

Die dacht een mening over mij te kunnen hebben op basis van mijn haarkleur. En over de manier waarop ik mijn wijntje wens te consumeren. En wenste te willen vermelden dat zij mij iemand zonder eigen identiteit vond, die met De Massa schijnt mee te lopen.

Ik schrok er waarlijk een beetje van. Natuurlijk lachte ik eerst heel hard hoor, want het was gewoonweg bespottelijk. Maar daarna ging ik er nog eens over nadenken. Een wildvreemd iemand gaat dus na een stukje dat ik schreef, op mijn facebook kijken. Foto's van mij bekijken, lelijke dingen over mij opschrijven en vindt dan ook nog dat ze heel goed bezig is. Toen er vervolgens mensen gingen reageren op haar, vond zij die 'bekrompen'.

Natuurlijk keek ik ook even op haar pagina. En zag een meisje. Vrouw. Die haar eigen naam afkort. Daar hou ik dus al niet zo van. Verder zag ik iemand die zich opmaakt, niet gehinderd door enig gevoel van kleur of het juiste gebruik van een oogpotlood. Ook houdt ze erg van dieren, want ik zie paarden, vogels en honden. Dus ik denk dat het zo'n type is die Meer Van Dieren Dan Van Mensen Houdt. Wat meteen ook duidelijk maakt waarom ze niet zo heel goed is in communicatie, gezien haar reacties op mijn tijdlijn. Met een paard praat je doorgaans toch anders dan met de volwassen homo sapiens, immers. Ze woont hier een eind vandaan, wat heel prettig is wat mij betreft. Want ik zou haar niet graag in levende lijve tegenkomen. Alleen al omdat je met zo'n persoon nooit weet of ze misschien een bijl bij zich draagt.

Maar, het verschil hier is, dat ik niet op haar tijdlijn allemaal lelijke dingen ga schrijven. Omdat ik haar namelijk niet ken. Ik wil haar ook niet leren kennen. En ik heb zéker een mening over hoe ik denk hoe ze is. Als persoon. Maar ik ga dat niet lopen spuien. Omdat ik namelijk ook best nog wel andere dingen te doen heb. Belangrijker zaken. De was, bijvoorbeeld. En ik weet nog helemaal niet wat ik morgen ga eten. En prioriteiten he.

Maar ik bleef me verbazen. Niet alleen over voornoemde juffrouw. Maar vooral over het feit dat zo vreselijk veel mensen de moeite nemen om, als ze iets lezen waar ze het niet mee eens zijn, dan op facebook op te gaan zoeken wie al die muiterij geschreven heeft en dan enorm te gaan reageren. Achter hun laptop, zie ik dan zo voor me. Kopje koffie erbij, mijn naam intypen en dan gaan lallen over een onderwerp, tegen iemand die ze niet kennen. Ik krijg de neiging om te gaan schrijven over diverse andere hobby's, sporten, liefhebberijen en verzamelingen. Kijken wat er gebeurt. Of zal het specifiek iets van de scouting zijn?

Aan de andere kant dacht ik juist na over het hele social media, en wat een achterlijke aangelegenheid het is, dat je niet als zomaar iemand een klein meninkje kan hebben, zonder dat dan allemaal mensen daar weer wat van vinden.

Vroeger denk ik, werd er hooguit een brief geschreven door een of ander zuur iemand, die het niet gepast vond dat er in de krant iets stond over een onderwerp. Die brief werd dan gepubliceerd en daar werd dan een beetje over gegrinnikt of er kwam een tegenbericht op, of er werd misschien een gesprek over gevoerd zo her en der. Nee, nu niet hoor. Nu heb je met één druk op de knop je reactie geplaatst, weet de halve wereld wat jij er van vindt en kun je lelijk doen tegen wie je maar wilt.

En ik schreef mijn stukje niet om lelijk te doen he. Ik ventileerde mijn mening over iets. En dat deed ik niet om iemand te kwetsen. Waarom zou ik? Maar de jongedame die het nodig vond om op mij te reageren, deed dat wel. Expres.

Misschien moet zij maar eens fijn knopen gaan leggen in haar Wifi kabeltjes thuis. Een nieuw scouting dasje in elkaar knutselen van de knopjes op haar toetsenbord en lekker gaan paardrijden in plaats van wildvreemde mensen beledigen.

En trouwens. Paardenmeisjes. Daar hou ik dus helemaal niet van he.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten