Nou, ik ben dus een afritsbroek en een winddicht uni-sex jas verwijderd van totale ommekeer in mijn leven en verloochening van mezelf. Serieus, hou me tegen.
Haha.
Natuurlijk niet.
Een winddicht jack...Ik ga nog liever bij Wibi Soerjadi op bezoek. En geloof mij, dat wil ik ècht niet. Heb een zeer grote antipathie tegen Wibi. Weet ook niet waarom.
Heeft iets te maken met zijn gezicht en zijn disney verzameling denk ik.
Maar anyway, ik heb dus al 4x hardgelopen. Op mijn nieuwe schoenen en in een sportbroek en alles. Iedereen om mij heen is er nog verbaasder over dan ikzelf, waaruit maar weer blijkt dat ik mijn reputatie heel lang zeer serieus heb genomen.
Verder heb ik een ongelooflijke voorraad wijn in de koelkast liggen, waaruit blijkt dat ik die dus niet heb opgedronken, wat natuurlijk al raar op zich is. (edit: gisterenavond kwamen opeens Vriendin 2+3 en Zuske aanzetten. Voorraad is niet meer bestaand. Maar gezellig!!!)
Ook was ik gisteren danig van slag toen Echtgenoot thuis kwam van boodschappen doen met de mededeling dat 'het geen spruitjes tijd meer is' en daarom maar Chinese kool had gekocht. Voor mijn nieuwe recept met spruitjes. Groen is groen, dacht hij zeker. En dat voor iemand die kleurenblind is. U snapt, het is hier thuis een bijzondere periode.
Verder beet ik mij deze week vast in het onderwerp Zwemles. Zoon1 zit namelijk nog steeds niet op les, wat een combinatie is van onstellende luiheid van zijn
vader ouders, de theorie dat je er niet te vroeg mee moet beginnen omdat je dan misschien drie jaar lang elke week in een bloedheet zwembad zit te wachten, en de bespottelijke wachtlijsten hier in de buurt.
Zeker een half jaar geleden gaven wij hem op bij een bad in de buurt, waarna wij hoorden dat het circa 3 maanden zou duren voor het kind een plek had. Twee maanden geleden belde Echtgenoot op om te vragen hoe het zat, toen zou het 2 maanden duren. Vrijdag belde ik op, om te horen dat het 3-4 maanden zou duren. Daar werd ik een beetje
woedend ongeduldig van aan de telefoon, vooral omdat de mevrouw aan de andere kant van de lijn klonk alsof ze een heel naar kapsel had en daarbij deed ze wel heel erg machtswellustig over haar invloed op de wachtlijst.
Na een goed overleg met mijn waarde collega's besloot ik op heel vriendelijke toon het DorpsBad te bellen en net te doen alsof ik vroeger nog op school had gezeten en wellicht het bed wilde gaan delen met de eigenaar. Ik liet iets heel blonds en rondborstigs in mijn stem doorklinken.
Over 3 weken kan Zoon1 beginnen.
Zeer Tevreden over deze gang van zaken zette ik de zwemdatum in de agenda, om tot de ontdekking te komen dat de komende weken werkelijk overlopen van afspraken, uitjes, verplichtingen en anderszins tijdslorpende bezigheden.
Zoon1 heeft naast de aankomende zwemles, een juffendag, waarvoor wij twee mooie a-4tjes in elkaar moeten knutselen, en een envelopje met bijdrage moeten inleveren, we hebben hem ingeschreven voor de avondvierdaagse waardoor ik moet denken aan het inschrijfgeld, waar ik altijd heel nerveus van word, al die losse envelopjes die mee naar school moeten en vooral niet vergeten moeten worden. Ik heb allerlei afspraken staan met vriendinnen en collega's en familie etentjes en personeelsfeesten en het luizenmoederschap en speelgoedmiddag en boerderij-uitjes en en aaarrghhh.
Bij wijze van stress-reductie gaan Zoon1 en ik straks naar een fijn museum. Stil rondlopen en kijken naar andermans kunst en historische toestanden en alles, daar houden Z1 en ik van. Ook al omdat we dan patat gaan eten als lunch. En het is museumweekend, wat het uitje gratisj maakt. Houden we ook van.
En natuurlijk ga ik vanavond nog een rondje hardlopen. Goed voor lijf, en leden
en kater.
Nadat ik het spruitjesrecept met Chinese kool heb gemaakt. Ik zal u vertellen hoe het was.