maandag 13 november 2017

De slingers die hangen.

De slingers hangen nog hoor.
Een week geleden werd Zoon1 twaalf jaar. Twaalf ja.
Het kind zit op de middelbare school en ik kan hem totaal niet helpen met zijn huiswerk. Het is Latijn wat de klok slaat en wiskunde dingen waar geen touw aan vast te knopen is. Ook hoor ik dingen over een schoolfeest, over eerste- en laatste uren vrij en weet geen mens wat hij in de tussentijd doet. Eenmaal thuis zijn het appjes in de groep, wil hij een eigen laptop en gaat hij van kusjes-op-schoot naar slaande-deuren-en-ik-wil-een-andere-moeder.
Het zijn verwarrende tijden, kortom.
en mijn Zoon2 stept door het leven, met zijn matties en zijn zelfgemaakte lampion, waar hij Sint Maarten mee liep. De aandoenlijkheid van de geknutselde dingen op school, die heeft hij nog. Nog net. Hij slaapt nog in mijn bed en wil voorgelezen worden, maar aan de andere kant groeit ook hij onder mijn handen vandaan, wat vooral te merken is aan zijn broeken, en de pyjamaatjes die hij nauwelijks meer past.

Hij is groot genoeg om tot na het donker buiten te spelen, vindt hij zelf. Maar als ik moet werken in de ochtend en het is nog donker buiten, dan wil hij zijn mamma bij zich.
Hij heeft zijn voortanden verloren, die legt hij onder zijn kussen voor de tanden fee. Maar o wee als ik vind dat hij oud genoeg is om zelf in slaap te vallen.
Het is hard huilen als hij op zijn knie valt, maar een kusje van mamma is niet meer de remedie tegen alles. Als hij een glaasje prik mag wil hij cola, maar zijn appeltje moet het liefst nog in stukjes.
Kortom, verwarrende tijden, voor mij vooral

Dacht ik zelf uit de verwarrende tijden te zijn qua eigen leven... met het Nonnenhuis en aan t werk en mijn eigen rustieke bestaan en alles...werd ik ineens ontzettend verliefd zeg.
Ja hoor, wat een avondje Tinder toch kan doen. Je hebt er lol mee, je zweert het weer af, je hebt een date en je bent er weer goed zat van, tot je weer eens een avond alleen thuis zit met een kommetje wijn en de app, nondenju maar weer eens op je telefoon zet.
En daar was dan ineens Kapitein1.
Hij heeft een baard. En heel veel tatoeages. Ja, dat vind ik dus leuk.
En we gingen met elkaar appen en met elkaar afspreken en biertjes drinken en best wel zoenen en ik werd mij daar verliefd jonge... op een manier die ik na Huwelijk1 misschien niet meer verwacht had.
De Zonen vinden hem leuk en ik wil nooit meer zonder hem.
We schrijven elkaar lieve briefjes. We kijken vervelende televisie en we trekken bij thuiskomst een slonsbroek aan, en schenken kommetjes vol bier en wijn.
Veel gelukkiger krijg je me niet.

Vriendin2, Zuske en Buurvrouw1 komen wijntjes drinken, Vriendin3 staat op t punt van bevallen, op mijn werk heb ik net een nieuw contract gekregen en ik heb een koffie cursus gehad. Waardoor ik figuurtjes in de cappuccino kan maken die meer lijken op een hartje dan op een overleden nijlpaardje, snakkend naar adem in een bad van modder.
Het zijn de kleine dingen he.
Zoals ik van de week een paar Chinese heren als gast had. Die geen enkel woord Nederlands, Engels, of iets anders dan Chinees spraken. Ze dachten nog even dat als ze extra langzaam zouden praten, ik ineens wel zou begrijpen wat ze wilden, maar ook in het langzaams spreek ik geen Chinees. Na een periode van ongemakkelijke aanstaring, keek ik zo eens naar mijn collega die grinnikend mijn gedoe gadesloeg, en besloot ik het op te geven. Ik lachte zo eens vriendelijk, serveerde ze koffie en een paar broodjes en vond het eigenlijk wel welletjes.
Bij het afrekenen vond ik dat de enorme fooi een compliment was, alsmede de grote boer die ik in mijn oor kreeg. De Chinezen verlieten het pand zonder te groeten, maar ik vond het allemaal prima.
En daarom vind ik mijn werk zo leuk. Elke dag wat anders.

Net als mijn leev'n. Elke dag anders. Het is of alleen, of alleen met de kinderen, of alleen met Kapitein1 of met iedereen tesaam.
En misschien hangen daarom de slingers er nog wel. Want het is feestelijk hoor.
En het is vet irritant om dingen van het plafond te halen die er met veel moeite op zijn gehangen.

Wat een prachtig synoniem is voor alles eigenlijk. Laat lekker de slingers hangen, als het immers allemaal feestelijk is. Of als je gewoon geen zin hebt om ze weg te halen. Het is in elk geval vrolijk thuiskomen, en opgewekt vertrekken.

Ik denk dat ik voor het eerst in drie jaar tijd, oprecht kan zeggen dat alles goed is. En drie jaar staat, zover ik weet, voor Tarwe. Laat dat nou net in mijn kommetje wijn zitten. De slingers hangen al.