donderdag 24 oktober 2013

Goed voor elkaar. En Buurmeisje1.

Nou, ik had het goed voor elkaar deze week hoor. Ik was ook wat afwezig, maar dat kwam door alle leutigheid die mij zo allemaal overkwam en al.
Allereerst kreeg Vriendin2 precies een week geleden haar baby. Eindelijk. Kind3, Dochter1. Ik was in de buurvrouwesque situatie dat ik vanaf het allereerste begin op de hoogte was en mijzelf dus de ganse dag kon gaan zitten opvreten van empathische spanning. Zo ben ik he. En toen dan eindelijk 's avonds laat het verlossende woord kwam, was ik zeer blijde, ja, zeer blijde. Zo blij voor Vriendin2 dat alles heel goed was gegaan, dat er een mooi nieuw gezond vers babietje in haar leven was gekomen en ook wel dat zij lekker van de zwangerschap af was. Want een meisje is het goed zat, na 41 weken dikte. En och, de volgende dag mocht ik meteen kijken en waarlijk, ik kon wel janken. Een babymeisje, met lieve zachte haartjes en een snoezig gezichtje en o zo kleine handjes.
Ja, ik hou heul erg van nieuwe baby'tjes. Heul erg. Wil voor geen goud ooit nog in mijne leven zelf het op een baren slaan, neen, dat wil ik niet. Maar ik ontmoet heel graag de baarsels van mijn Vriendinnen.
Welnu, de ganse week was ik dus de Stalker Buurvrouw. Had een heuse band met de kraamverzorgster, at een aanzienlijke hoeveelheid beschuiten en ik mocht het kindeke steeds fijn vasthouden.
Want dat is het gekke he. Van mijn eigen baby's werd ik vrij nerveus; van huilen, van beweginkjes, van de piepkleine beentjes die in de broekjes moesten worden gepropt, van het voeden en het kotsen en elk geluidje waarvan je niet weet wat het is, en van het slapen, omdat ik dan dacht dat ze het loodje hadden gelegd omdat er opeens géén geluid was. Vermoeiende aangelegenheid vond ik het kortom, baby's.
Maar de baby van een ánder. Naah, kom maar op hoor. Ik wiegel en ik troost en vind geeneen geluidje eng of gek en ik kijk met belangstelling naar poep en braaksel hoor. Geeeen probleem.
Met natuurlijk als bijkomend voordeel dat ik het babypoppedijnekind aan het eind van het bezoek in de armen des moeders kan leggen en daarna zelf een fles wijn of wat kan opentrekken om vervolgens een nacht te gaan slapen. Of niet, net waar ik zin in heb. Ja, daar hou ik wel van.

Desalniettemin schrok Echtgenoot wel een weinig deze dagen, van mijn betrokkenheid bij Vriendin2 en haar Dochter1. Ik zag heus wel dat hij wat schrikachtig werd, bij al mijn verhalen over de snoezigheid van onze nieuwe buurtgenote. Ook mijn moeder zag zichzelf alweer voor de derde keer oma worden, dat merkte ik wel, vooral omdat ze dat zei.
HAHA zei ik. Neen.

Verder hadden wij vorige week hier thuis een Borrel. Van de school van Zoon1. Met de ouders van de kinderen uit de klas van het kind. Jaha, want ik ben klassenmoedert, en de belangrijkste taak hiervan is, mijns inziens, de Ouderborrel. Komaan, zeiden Echtgenoot en ik een tijdje geleden. Dat doen we gewoon hier thuis! WANT DAT IS LEUK!!
En ik stuurde aldus een mailtje rond, en was de vorige week als een maniak bezig met het eindelijk schoonmaken van diverse hoeken hier in huis die al tijden geen daglicht hadden gezien, vanwege omdat er nogal veel stof op lag. En ik kocht me de hele week ongans aan eten, aan hapjes, aan wijn, bier, wijn, bier en nog wel wat wijn.
Zuske kwam ons helpen met de inschenking van de versnaperingen en het uitdelen van ook alweer versnaperingen. En ik stak nogal wat kaarsjes aan, kleedde mij om in een soort van normale outfit, voor de gelegenheid, en deed Zoon1+2 uit logeren bij Opa en Oma.

En dat viel alles meeeeeede. Ja, je weet het niet hier in Het Dorp, immers. Er was maar een klein beetje dronkenschap, er kotste niemand en er werd geconverseerd, gerookt en gelukkig erg veel gedronken. Kortom precies zoals ik het graag zie.
En dat in een gezelschap dat Echtgenoot en ik eigenlijk nauwelijks kenden, tot voor kort. Alleen maar van het schoolplein en Facebook, feitelijk. Sommige mensen bleken leuker dan ik dacht. Sommigen waren nog veel leuker dan ik dacht. Sommigen hadden een beetje gekke schoenen aan, maar daar kan ik mee leven. En ik heb eigenlijk geeneen The North Face jas gezien. Ook al omdat die waarschijnlijk in de gang hingen. Maar ik vond het toch geruststellend.

Nou en toen we soort van bekomen waren en ik de jongens en Hond1 weer thuis had, Zoon1 zei: 'zeg, wat is het hier een bende, dat komt zeker door jullie feestje?' was het alweer tijd voor nog meer logeerpartijen, Zoon1+2 gingen ieder apart nog logeren ook, wat ons een raar gebroken gezin opleverde, gedurende een aantal dagen. Raar rustig, maar ook wel heel lekker zeg. Nu zijn we weer compleet en gaan we morgen naar Hellendoorn. Yeah. Pretpark!

De avonden gebruiken we voor het drinken van wijn en bier, want als je dat toch overvloedig in huis hebt, wat zou je het dan laten staan, immers.

In de ochtenden liggen we nogal lang in bed.

dinsdag 8 oktober 2013

De zomerse dag in de herfst.

Mijn Vriendin2 staat op het punt van baren. Is nogal zwanger. Is er zat van. Wil haar baby.
En ik met haar. Ik ben er zó mee bezig, en met mij de Vriendinnen natuurlijk allemaal, dat ik 's nachts droom dat ik een kind krijg. Net als vroeger, toen ik nog geen baby had maar die wel wilde. Elke dag kijk ik over mijn balkonneke of er niet toevallig een auto van de verloskundige voor de deur staat en als ik niks hoor sla ik aan het whatsappen. Ik ben verder heus niet irritant, ik leef heel erg mee ja.
'Kind, eet maar lekker ananas' zeg ik overbodig.
'Hier, een paar blikjes bitter lemon' bemoei ik me ermee.
'Slaap jij wel goed op je linkerzij?' Vraag ik ten overvloede.
'Liefke, hoe vooooeeeeel je je vandaag?' Doe ik maniakaal.

Maar alla. Dat heb je met zwangere vriendinnen. En ik heb er tegenwoordig nogal wat, het is gewoonweg ongelooflijk. Ik word bijna oma bijkans, en de rest slaat aan het vermenigvuldigen.
En dat vind ik toch zalig, want doe mij maar baby's hoor. Van anderen ja.

Maar zo was ik dus nogal hysterisch de hele tijd, en nu nog eigenlijk, dus zondag dachten Echtgenoot en de Zonen dat ik er maar eens uit moest. Naar het strand, zouden we gaan. Zoon2 sleepte een hele tas vol autootjes mee, om onduidelijke redenen, Hond1 was al bij voorbaat in nogal uitbundige stemming want hij mocht mee de auto in, en Zoon1 had er geen zin in. Maar dat is wel met wat meer zaken tegenwoordig met het kind.

Eerst reden wij een rondje Dorp en Stad, want ik had hier en daar wat af te leveren, tot maar een klein beetje ongenoegen van Echtgenoot, die zich de boel maar liet welgevallen en wij kwamen uiteindelijk op het strand aan, waar het idioot druk was.
Maar het was dan ook een heel zomerse dag in deze herfst.

Echtgenoot vleide zich op het zand. Ik vleide me op Echtgenoot en wij stuurden de Zonen weg om te gaan spelen.

Ik lag daar lekker. Allaaa, wat lag ik lekker.

En toen de Zonen begonnen te meieren deelde ik pakjes drinken uit. En koekjes. En toen ze daarna niet ophielden vertelde ik Echtgenoot dat het toch zo leuk was als hij met de jongens en de hond eens lekker in de branding zou gaan hatselen.
En ik legde mij op de jassen van mijn mannen en deed mijn oogskes dicht. Maar eerst maakte ik wat foto's.

Zoon2 die nogal geniet van zijn bestaan aan de Bloemendaelsche kust.



Hond1.

De mooie grote Zoon1 die toch wel genoot. Ook al wilde hij niets van een broek of trui uitdoen.


Zoon2. Die hier in de verte al de lange rij voor de ijswinkel ziet.

En hier ziet u mij, terwijl ik Echtgenoot als kussen gebruik. Wat hij heus niet heel erg vond. Al zei hij van wel.



En we zijn nu een paar minuten verder, en nee, Vriendin2 heeft nog steeds niet gebaard. Ik ga maar gauw een wijntje inschenken en mijn baarmoeder tot stilte manen.