Dit jaar begon redelijk rustig hier eigenlijk. We hadden karige kerst- en oud en nieuw plannen, maar uiteindelijk was alles reuze gezellig, met natuurlijk een minimaal gezelschap, maar toch veel gezelliger dan het oorspronkelijk leek te gaan worden.
En zo gingen wij heel relaxed het nieuwe jaar in. Met niet eens een heel erge kater, dus wat dat betreft begon alles goed. Tot wij bedachten dat het misschien eens tijd was om eens de afwas te gaan doen. Als de Zonen hier zijn houd ik er altijd wel een redelijk huishouden op na, met op gezette tijden de was en de stofzuiger en de afwas in de machine en zulks.. Maar als ze er niet zijn, zoals in de week na oud en nieuw... Dan gaat dat meer op de manier die ik handhaafde toen ik een jaar of twintig jonger was. Niet. Of tot het de spuigaten uitloopt. En omdat wij een bijkeuken hebben, en ik wél houd van een netjes huis... stapelde ik gewoon een paar dagen lang alles op in dat extra kamertje en zag ik het gewoon niet.
Toen ik uiteindelijk de afwasmachine aanzette en na een tijdje eens ging kijken of er al schone wijnglazen waren, overzag ik van alles, maar geen schone afwas. Ik deed de boel nog een keertje aan. En dat herhaalde zich nog twee keer, tot ik er zat van was en de man riep. Hij keek, zag en overwon helaas niet, en na duchtige inspectie en wat goed gemompelde technische termen, kwamen wij tot de conclusie dat het ding het begeven had. Niet zo gek, voor een machine die ik een jaar of vijf geleden tweedehands van iemand kreeg in mijn andere huisje,toen het ding op dat moment al jaren oud was. Hij heeft z'n werk goed gedaan. Wel jammer dat hij het begaf met afwas van vier dagen opgestapeld erbovenop.
'Jongens! Hierkomen! We hebben een situatie gaande en we gaan dat gezellig oplossen!!' Riep ik olijk tegen de Man en Zonen, en deelde theedoeken uit.
'Wat gezellig.' Zei de lieve Zoon2.
'JEZUS wat belachelijk!' Schreeuwde Zoon1
'He getver, het lijkt wel kamperen!' Mopperde de Man.
En ik keek vergenoegd in het rond, deelde steeds droge theedoeken uit en ruimde mijn handgewassen servies in de kastjes.
Een half uur en maar liefst negen theedoeken later, was niemand meer in een goed humeur, was wel de afwas gedaan, waren er ongeveer twee hersenpannen ingeslagen en was er één nieuwe afwasmachine besteld.
De volgende morgen werd ik wakker, gaf de poes eten en zette de koffiemachine aan.
Die een raar geluid maakte, in een plas water stond en een half kopje koffie maakte.
Dat van die plas water had ik al eens eerder opgemerkt, misschien zelfs wel al een paar weken, maar dat was steeds best snel opgelost met wat keukenpapier en het had tot nu toe niet in de weg gestaan van mijn zeer geliefde koffie in de ochtend, het liefst voordat de rest van het gezin wakker wordt, of opstaat.
Nu had ik er direct last van, want gare lauwe koffie en dat halve kopje bovendien.
NONDENJU! Dacht ik, en zat direct op de Nespresso site, want ik besloot dit niet af te wachten, tot ik de Zonen zelf bonen moest laten plukken of iets dergelijks, met alle gevolgen van dien.
En zo waren er in twee dagen, twee essentiële dingen stuk.
'Haha' zei mijn moeder. 'De meeste dingen gebeuren in drieën.' Heel opbeurend.
De volgende dag zaten we in de kou. Letterlijk, het was dertien graden binnen.
'Wat is het hier raar koud.' Zei mijn Zuske.
'Jaja' dacht ik. 'Jij met je vaatwasser en je koffiemachine in je huis', niet zo zeuren.
In de middag was het echter nog steeds dertien graden en moesten wij de treurige conclusie trekken dat de verwarming stuk was. Dit nadat wij eerst het protocol volgden van ontluchten, bijvullen en anderszins technische zaken alvorens je een huisbaas kunt bellen.
Een hoop gedoe volgde, met verwarmingsmeneren over de vloer, en buren die kacheltjes brachten en heel veel vesten en truien. Het bleek opeens een hele toestand om de wasmachine of de waterkoker aan te zetten, met al die kacheltjes in huis, want de stoppen sloegen steeds door. En we kregen misschien wel een nieuwe ketel, maar ja, het was vrijdagmiddag, dus even wachten hoor, tot maandag. Wij laten ons niet zomaar uit het veld slaan natuurlijk, dus ik stak veel kaarsjes aan, legde een extra dekentje op bed en wij droegen gezellig warme sokken.
Toen kon de Man zich bijkans niet meer bewegen. Een zere rug. Een heel zere rug, wat eigenlijk ook al een hele tijd aan de gang was, maar zoals dat gaat, negeer je soms wat dingen, omdat er andere dingen aan de hand zijn. Zoals werk, en Zonen en de kotsende poes en de Corona en dinges.
Maar het viel niet meer te ontkennen en wij besloten een heel volwassen beslissing te nemen en dan eindelijk maar eens een nieuw matras uit te zoeken, vanwege verregaande rugpijn van de Man en trouwens ook van mij, zei ik scheeflopend.
Een grondig marktonderzoek volgde, wij deden online testen en lazen referenties en de Man kocht ons een nieuw, duur, maar fraai nieuw matras. Helemaal ingevuld met alle maten en ons gewicht en nog meer wiskundigheid.
Ondertussen werd de nieuwe vaatwasser bezorgd en geïnstalleerd en met een blij gemoed vulde ik het splinternieuwe ding met onze vuilige vaat.
Drie kwartier later stond de bijkeuken blank en was nog net niet de slaapkamer van Zoon2 ondergelopen. Stuk.
Er volgde een telefoongesprek met de verkoper, die het allemaal héél vervelend vond en hij zou de volgende dag eens komen kijken.
De volgende dag, terwijl wij de ijspegels uit onze ogen wreven, werd de nieuwe koffie machine bezorgd. Een fijn lichtpunt in deze koude dagen.
Niet lang daarna werd de nieuwe vaatwasser weer weggehaald en stapelde zich wederom de afwas op, waar de Zonen met lede ogen naar keken en de theedoeken van de waslijn plukten. Ze konden niet in de droger, want dan zouden de stoppen weer doorslaan.
De dag dáárna werd de nieuwe vaatwasser bezorgd en ik begon weer een beetje hoop te krijgen voor de toekomst, terwijl ik ondertussen een afspraak maakte met de dierenarts, omdat Poes toch wel heel ziekjes leek.
Gisteren werd ons nieuwe matras bezorgd én de nieuwe ketel werd geïnstalleerd. Een mooie dag!
Wij pakten het matras uit, terwijl de mannen bezig waren en met emmertjes en slangen in de weer waren. Ik gaf ze groene limonade, want dat helpt altijd wel, en ondertussen sleepten we het oude matras van het bed en maakten een complete chaos van de slaapkamer. Maar, met een goed doel. Hopsa, werd het nieuwe matras op bed gelegd.
Ik zag het eigenlijk meteen.
De Man zag het ook.
Verkeerde maat.
Ik keek er niet eens van op zeg. De Man ging koortsachtig in de weer met een meetlint, en ik twijfelde tussen een inzinking of onbeheerst lachen. Ik koos voor het tweede.
En ondertussen werd het bloedheet in huis, want opeens deed alles het weer en ik had in de tijden van kou, alle radiatoren wijd open gezet.
Een van ons moest weer aan het echte werk, dus ik zette mij achter de laptop en begon een zoektocht naar een nieuw bed. Want dat had ik meteen bedacht. Echt niet dat we het nieuwe, reeds uitgepakte, matras gingen terug sturen. Dan maar een ander bed, in de maat van het matras, in plaats van andersom. Ik appte Vriendin2 erover, die er hard om moest lachen. Ik appte Zuske, die er hard om moest lachen en ik stuurde her en der wat mailtjes naar Marktplaatsverkopers. Bijna kocht ik voor veel te veel geld een bed en lattenbodems van een online winkel, gewoon omdat ik er helemaal klaar mee was, totdat ik zag dat de bezorgdatum pas 23 januari was. Net op tijd redde ik ons van een totaal faillisement en had uiteindelijk een geanimeerd gesprek met een meneer die voor een luttel bedrag zijn bijna nieuwe bed én lattenbodems aan mij wilde verkopen en hij wilde het nog brengen ook, naar Het Dorp.
En zo stonden wij gisterenavond een bed in elkaar te zetten, ons oude bed naar de kamer van Zoon1 te slepen, zijn oude bed uit elkaar te halen en lagen wij uitgeput op ons nieuwe matras. Vanmorgen werd ik om zes uur wakker. Zonder rugpijn.
Maar met een zwaar gemoed.
Want tussen alles door was Poes zo ziek geworden dat ik met de dierendokter had overlegd, dat ik haar vandaag zou laten inslapen.
Naast alles, ging dus ook Poes stuk. En ook al had ik haar pas drie maanden, in tegenstelling tot al het andere, wat ik al jaren in mijn slordige bezit had, was ik daar het meest van onder de indruk.
Inmiddels is alles weer hersteld en in orde, behalve Poes. Gezien de dingen die de laatste weken gebeurd zijn, is haar misschien een erger lot bespaard gebleven, zo probeerde ik nog een beetje lollig te doen tegen Zoon2. Maar er viel niet om te lachen.
En ik faalde in het stoer zijn.
Alles komt in drieën, bij ons kwam het in zessen.
Dan neem ik nu een dubbel aantal kommetjes wijn.
