donderdag 13 augustus 2015

Alles went. En de speling van Het Lot.

Wist u dat houten schrootjes in het hele huis aan het plafond heel hip zijn? Bij deze. Ik heb het, in mijn nieuwe Paleis. Overal houten schrootjes. En ik ben er nú al aan gewend, na anderhalve week. Zo snel gaat dat dus.

Dat geldt voor meer dingen hoor, zo blijkt. Ik heb een week op de bank geslapen, vanwege een gebrek aan gordijnen in mijn slaapkamer en de zon die om 05.00 verziekend heet naar binnen schijnt. Om nog maar te zwijgen over overburen die mij kunnen zien liggen. Nu lig ik er vanzelfsprekend altijd zeer bevallig bij, maar om dat nou aan de hele straat te tonen vind ik ook weer zo wat.
De bank lag prima.

Maar ik wilde ook wel weer een keer op een heus bed liggen. Dus sleepte ik het ding naar mijn overloop boven, die groot genoeg is voor dat doel. Met een beetje uitwijken, springen en een-voet-in-de-wasmand is er ook nog naar de badkamer te komen, als ik me door de deur wurm. Wende ik ook na twee keer aan.

Dat ik mijn kleding uit ongeveer negentien dozen moet vissen elke morgen, maakt dat ik niet zo kritisch ben op mijn outfit de laatste dagen. Ook dat went bijzonder goed. Denk erover om minstens tien dozen bij het grofvuil te zetten, heb er al twee weken niet in gekeken en tot dusver weinig gemist.
Ook al wil ik wel graag weten waar mijn ondergoed allemaal is want moet nu wel erg vaak wassen. Ook meer dan vier hemdjes is wel handig.
Om die reden was ik een beetje begonnen met uitpakken. Maar nadat ik achtendertig jurkjes in mijn kast had gehangen was ik er aardig zat van. En zit totaal niet in een jurkjes-fase dus had er ook nog eens niks aan.
Waar ik wel blij mee was, was dat ik een zestal dozen had uitgepakt, maar die blijheid werd rap verstoord door het feit dat de Echtgenoot heel olijk met een stapel nieuwe volle dozen aan kwam zetten. Kennelijk was ik toch wat kleinigheidjes vergeten. In nachtkastje en zo. Wie kijkt daar dan ook in. Ik in elk geval al lang niet meer, want heb hier geen nachtkastjes. Mis ze totaal niet zeg.

De Zonen hebben tot nu toe bij mij van alles maar twee, dus ook die keuze is in de ochtend snel gemaakt. De jongens hebben wel gordijnen. Die hangen vastgespijkerd met schroeven, in het kozijn geslagen met een enorme hamer. Had geen boor. Had geen spijkers.
Vond mezelf heel zelfredzaam, eerlijk gezegd.

De mensen van de supermarkt beneden mij, zijn inmiddels volledig op de hoogte van waar ik woon en waarom. Dat komt omdat ik er een keer of vijf per dag rondloop, omdat ik steeds iets mis of vergeet. Ik zag ze al kijken. Normaal haal ik alleen wijn, natuurlijk. Nu kwam ik steeds om zout, peper, knijpers, beschuit, batterijen, vaatdoekjes en meer zaken die ik eerst altijd gewoon standaard in huis had, en nu natuurlijk niet. Mis de gehele basisuitrusting van een huishouden.

Wat ik daarentegen wél heb, zijn een heleboel vergeten foto's. Vier oude agenda's en een heleboel single oorbellen. Zakken vol met kaarsjes, 85 potjes nagellak en iets wat ik ooit op internet bestelde in een gekke bui. Zeg maar.
Een tas vol met kaarten die we ooit ontvingen voor de geboorte van Zoon1 en twee plastic opbergbakken vol met Baby Herinneringen.

Bij het uitpakken van de dozen waarop stond 'woonkamer' of 'rommelkamer' of 'slaapkamer' ging er 12 jaar relatie door mijn handen.
Kaartjes, cadeautjes, foto's. Mijn trouwjurk.

Het uitpakken duurde geruime tijd.

Afgelopen weekend waren de Zonen bij hun vader, en ik moest er nodig uit. Ging naar de grote boze stad Amsterdam en naar mijn favoriete kroeg.
Waar ik een speling van het Lot trof.
De Schipper heeft een vriendin, waarmee hij bier drinkt. Ik ken haar niet, maar kende wel de verhalen. En zij over mij. Aangezien ik ook bier drink met De Schipper. Zij en ik kennen elkaar van de kroeg, zij achter de bar en ik eraan. Maar we wisten niet van onze Schipper.
Tot afgelopen weekend, alles samenkwam, via het wondere medium WhatsApp.
Als dat niet leuk is! Nu gaan we dus met ons drietjes bier drinken en proosten op deze vreemde wending in het leev'n.
Ja. Een beetje overdreven allemaal maar hee. Mijn trouwjurk hangt in mijn rommelkamer. Mag ik.
Zal ook wel weer wennen.