dinsdag 18 mei 2010

Quote Van De Week 3

Vannacht, 04.00 uur. In de nacht. Dus. Des Nachts. Toen het donker was. En ik sliep.

' Mammaaaaa, is het aan de andere kant van de wereld nu lunchtijd, of avondetentijd? '

maandag 17 mei 2010

Vakantie vs Werk

De vakantie is voorbij. De KinderVakantie, that is. Die van mij begint morgen, dan ga ik weer aan het werk. Neeeehh, dat is nu weer niet aardig om te zeggen. Heel onmoederlijk ook en al, en niet pedagogisch en dinges.
Maar oeioei. Afgelopen hele week was Zoon1 dus thuis. En hij knutselt zo veel he, ik heb al 3 dozen vol met enigszins herkenbare de mooiste dingen, en hij is pas 4. Nog minstens 8 basisschooljaren te gaan. En dan straks nog Zoon2, fingers crossed dat die meer dan schoenen kopen houdt ofzo, daar kan ik dan ook nog wel enthousiast van worden. Maar hee, het was ook moederdag, en toen kreeg ik wat mooois, wat mooois! Ik heb het ingelijst, zo mooi. Roze, met een hart, ik zeg; wat wil ik nog meer.

Maar de vakantie dus. Waarvan ik bijna niet wist dat die uit twee weken bestond. De tweede week was een kleine uitputtingsslag, met als enige rustpunt, een bioscoopbezoek met het kind. 1.5 uur lang een beetje soezen in het donker. Dat hij midden onder de film moest poepen, niet wilde gaan, maar mij dat elke 2 minuten hard in het oor fluisterde, dat ben ik al bijna vergeten. Dat kan ik, dingen vergeten. Zoals ook bijvoorbeeld van die keer dat ik twintig euro binnen tien minuten kwijt was, op de kermis. Bijijijna vergeten.
Het was dus een drukke week. Niet druk door dingen te doen, want het regende natuurlijk maar weer dr eensch veel, maar druk door thuis te blijven, met Kleuter en Baby. Ik was bijkans blij dat vanmorgen de wekker weer ging en ik mijn vertrouwde ochtendritueel kon afdraaien.

En dan morgen. Weer werken. Afgelopen vrijdag was ik voor het eerst sinds 6 maanden verlof+vakantie weer op werk, voor een eerste dagje bureau inruimen, mail lezen, bijpraten, inlezen, epibreren. Zulks.
Morgen voor het echt. Compleet met nieuw ritme in de ochtend. Zoon2 naar oppas. Ook voor het eerst. En van school naar werk is een heule lange fietstocht, met als enige troost dat misschien die laatste kilo's daarmee verloren zullen gaan.
Werk is doorgaans erg druk, maar ik kan daar wel ongestoord een kopje koffie drinken, hoef de hele dag alleen maar aan mezelf te denken en mijn mening verkondigen gaat over iets meer dan de tekeningen van Zoon1. Ik verheug me wel, eigenlijk. Maar dat komt ook omdat ik nu alvast op voorhand vergeet, hoe einde middag eruit zal zien.