donderdag 13 oktober 2016

Ik hou er gewoon niet van. De Scouting.

Nou, dacht ik zo op een avond, zeer kort geleden: laat ik eens een stukske schrijven voor de Metro. Dat krantje bij de trein. Want ik ergerde me lichtelijk over wat voetbalaangelegenheden in het algemeen, en in Het Dorp hier, in het bijzonder.
In dat stukje, maakte ik een piepkleine opmerking, meer dan een bijzin was het niet, over de Scouting. Een grapje. Een inside joke die ik met de ExEchtgenoot altijd maak, als het gaat over de activiteiten rondom de Zonen. Verder ging het er niet over. En ik was ook van plan het daar enorm bij te laten, aangezien ik nou eenmaal doorgaans andere onderwerpen wens te bespreken..

Nu moest ik de ochtend van de publicatie in de krant, toevallig met de trein op weg naar een sollicitatie. In mijn keurige outfit, voor mijn doen dan, pakte ik fluks het krantje uit de bak om daar eens fijn opzichtig in te gaan zitten lezen. Maakte een selfie met de krant, grinnikte om mijn eigen stukje, want dat doe ik nou eenmaal, en opende daarna eens Facebook en consorten op mijn telefoon.

Waaaat??? Ontzettend veel reacties waren mij reeds ten deel gevallen. Ik was oprecht heel erg verbaasd. Ja natuurlijk appte mijn moeder dat ze een stuk of 38 exemplaren in huis had gehaald. De Vriendinnen vonden het allemaal reuze leuk voor mij, Zuske vertelde het op haar werk en mijn vader vond het ook reuze grappig allemaal. Maar dan de rest...Allemaal wildvreemde mensen hadden gereageerd. Nondenju, half Nederland viel over me heen. Mijn arme Facebookpagina ontplofte bijkans, van alle Scoutinglievende medemensen die het nodig vonden om hun mening te verkondigen over mijn zinnetje. En kennelijk mijn karakter, mijn kinderen, hun sport en mijn deerniswekkende bestaan in het algemeen, in hun ogen.

Ik begon alles te lezen, maar het ging maar door. Vader1 van school belde mij, en wij lachten zo ongeveer 10 minuten achter elkaar, voor er een woord kon worden gezegd. Hij had het ook allemaal gelezen. En op geheel eigen wijze gereageerd. Net als De Schipper, die een klein beetje een fout grapje maakte, waar ik enorm om moest lachen, maar heel erg veel mensen niet hoor.

Lichtelijk fledderig van alle consternatie en gelach, kwam ik bij de sollicitatie aan, waar ik natuurlijk een binnenkomer van jewelste had.
'Vertel eens wat over jezelf?'
FLATS, zo de krant op tafel natuurlijk. (Baan in the pocket)

Maar het begon de spuigaten uit te lopen zeg. Ik had kennelijk een groot deel van de mensheid onbewust beledigd. Althans, zo ervaren zij dat. Ik moest nodig maar eens op bezoek komen bij een Scouting hier of daar. Kon ik mijn kinderen of mezelf nog wel in de ogen kijken? En wat is er eigenlijk zo knap aan voetbal, wat Zoon1+2 doen? Dat kan elke halve gare idioot immers. Ook niet erg vriendelijk als je het mij vraagt Nee, dan spijkerpoepen, ganzenbord en stratego.

Feitelijk werd ik, zo heb ik inmiddels na gedegen onderzoek geleerd, vergeleken met De Blauwe Vogels. (Een aftakking van Scouting Nederland, voor mensen met een beperking).

Nadat ik nog zo wat verder googelde, leerde ik, dat de officiele slogan van Scouting Nederland, luidt: Laat je uitdagen!

Dat betekent wellicht in de praktijk, dat er vuur moet worden gemaakt in een regenachtig bos, dat er een wc moet worden gebouwd op de heide, als alle welpjes aan de diarree geraken door zelfgemaakte soep van gevonden besjes en dat je moet zorgen dat je blouse en je sjaaltje en je kniekousen en je insignes (verkregen na het redden van een boom van de ondergang, of de reanimatie van een eekhoorn, zo stel ik me voor) allemaal recht zitten.

Ook leven ze via een leuk letter-stappenplan; waarvan een aantal positieve kernwoorden mij opvielen.
Samen, Plezier en Verbinding. Trots en Creativiteit.

Nu zijn al die 100.000 jeugdleden ongetwijfeld veelal schattige kindertjes, en hun akela's doen hun best, maar Samen zorgen ze er op deze manier voor, dat het Plezier er voor mij nu alweer af is, dat ze zich Verbinden in hun complete afkeer van enige kritiek, hoe ongemeend ook, en dat hun Trots iets te ver gaat, aangezien ze Creativiteit in elk geval compleet schijnen te willen mijden. Creativiteit in het schrijven van iemand, in elk geval.

Maar, er waren meer woorden. Niet getreurd.
Code en Traditie, Wet en Belofte. Outdoor, Uitdaging en Teamgevoel.

Ze beleven hun plezier volgens een Code, die kennelijk zegt dat alles wat anders is, heeeel verkeerd is. Namelijk Traditie is, dat je keihard opstaat voor je eigen waarden, niet gehinderd door enige flexibiliteit of empathie voor andersdenkenden. De Wetten waar ze zich aan houden, zo vernam ik, zijn doorgaans positief en mooi geformuleerd. (Ik zeg wat ik voel, gruwel van vals gezwets, bereik eerlijk mijn doel, zonder dat ik iemand kwets.) Ze leven ze alleen niet allemaal keurig na he, zoals het heurt. Ja, zeggen wat je voelt. Dat mag kennelijk alleen als brave Bever. Niet als stukjesschrijver. Outdoor zijn ze, dat moeten ze lekker zelf weten, mijn jongens op het voetbalveld ook. En ik sta netjes aan de lijn hoor, ik haal alleen soms een kopje koffie. Als dat mag? Ze Dagen elkander Uit, wat goed is voor het Teamgevoel, en ze dagen ook anderen uit, die geenszins deel willen uitmaken van hun team, maar dat lappen ze vrolijk aan hun degelijke laars, zo krijg ik de indruk.

En ook al kreeg ik soort van vriendelijke uitnodigingen om eens kennis te maken met de plaatselijke scouting, en waren er ook mensen die heel erg leuk reageerden, ook al weet ik dat ze zelf Kabouters, Welpen, Dwergen of andere knaagdieren hebben, ik heb mijn mening niet veranderd. Ik vind heus niet dat je 'niks kunt' als je bij de Scouting gaat. Natuurlijk is het ook een prima actitiveit voor kinderen, doet niks onder voor welke andere hobby dan ook. Maar ik vind het niks. Ik vind het niet leuk. En ik blijf er gerust grappen over maken. Maar dat doe ik ook over mensen die munt thee drinken. En over mijn eigen Zuske die een jas kocht, waar ik het niet mee eens was. En dat Vriendin2 zes sporten per week beoefent en daarna een kommetje wijn bij mij komt drinken om bij te komen. Maar ik hou wel van ze. Ik hou alleen niet van de Scouting.

3 opmerkingen:

  1. Ach wat laten mensen zich weer lekker kennen. Leuk column! Heb je de column als reactie op de jouwe ook gelezen? Hilarisch op een hele andere manier. Tenenkrommend..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Haha! je schrijft iets en vervolgens ben je 'oprecht verbaasd'als daar reacties op komen??? Beetje naïef vind je zelf ook niet?? En met deze column laat juist jij je heel erg kennen. Door je te verdedigen geef je eigenlijk aan dat je je eerste column eigenlijk helemaal niet zo bedoeld had.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Beste Kristel,

    Ik heb je column gelezen en ook de reactie daarop die vandaag in de Metro staat. Ik ben een scout in hart en nieren; voor mij was het de mooiste buitenschoolse activiteit die ik me kon wensen toen ik zelf nog jeugdlid was. Echter hebben wij van onze leiding nooit geleerd te reageren op mensen met andere hobby's zoals bepaalde scouts bij u gedaan hebben. Wij hebben geleerd elkaar te respecteren. Onze vereniging werkt samen met meerdere sportverenigingen uit ons dorp, zodat we wat van elkaar leren en ook eens buiten ons eigen "hokje" kunnen kijken of denken. Op kamp voetbalde ik als enige meisje met de jongens mee in de tijd tussen de activiteiten en ik vond dat machtig mooi. De diversiteit van de activiteiten en het feit dat je zo lekker jezelf kan zijn, zonder dat je gek aangekeken wordt, hebben er bij mij voor gezorgd dat scouting voor mij de juiste hobby was. Ik vind het erg jammer dat andere scouts daar minder goed mee omgaan en mensen met een andere hobby dan die van hen veroordelen. Dit is hopelijk niet wat ze geleerd hebben als jeugdlid. Ik heb daarom de "antwoordcolumn" ook geen stem gegeven.

    Hopelijk zijn er meer scouts die er net zo over denken, want je hoort iedereen te respecteren, ook als diegene liever achter een bal aanrent dan een vuurtje stookt.

    Groeten,

    I.

    BeantwoordenVerwijderen