maandag 17 november 2014

Misselijkheid en alles

Het was hier een kotsen van jewelste zeg. Heus niet gewoon een beetje, neeee, meteen bedden en potten vol. Nu kan ik daar meestal niet zo goed tegen, overgeefsel. Vind ik waarlijk nogal vies. En ben natuurlijk wel wat gewend, zo door de moeder-jaren heen.
Maar een bed vol stukjes... daar moet ik zelf een weinig van over mijn nek, eigenlijk. Ondertussen troost ik dan wel de een of andere Zoon, maar moet echt mijn best doen, niet rustig de andere helft van het bed onder te braken.

Voor het weekend was het Zoon2, en vanavond was het Zoon1, die gelukkig oud genoeg is om het soort van in de wc te doen. Dat de helft ernaast kledderde, dat was gewoon per ongeluk.

Het helpt natuurlijk ook allemaal niet mee, dat we reeds weer in de Feestelijkheden zitten. Die mij werkelijk elk jaar weer overvallen. Of aanvallen, eigenlijk. En waarschijnlijk de Zonen ook.

Bolderend van plezier kwam Zoon2 al wekenlang thuis, zingend van Sint Maarten en alles, met een bijzonder groot repertoire aan nieuwe liedjes, met dank aan zijn fabulous juf. Er was zelfs een voorstelling in de klas, tranentrekkend schattig, en ook moest ik een beetje lachen, omdat er iets was met een liedje, waarbij de ganse klas het handje tegen het hart hield en iets prevelde van God die er in zat. Nja, ik grinnik daarom. (Stiekem, hoor). Vooral omdat in elk geval Zoon2 daarover geen idee heeft.
Wat het mooiste was, was het compleet uitbundige, luidkeelse gezang van het kind. Niks niet verlegen of stilletjes doend. Rechtopstaand en met de borst vooruit, zo zingt Zoon2. Kon 'm wel opvreten.
Er werd dit jaar op 11 november waanzinnig veel opgehaald. Nog meer dan anders.
De buit van Zoon2 ligt in een grote bak, waaruit hij bij voorkeur des morgens om 07.30 al het nodige uit opeet.
De spullen van Zoon1 liggen gerangschikt op soort, grootte, mate van lekkerheid en kleur, in diverse bakjes. Hij doet er zo zuinig mee, dat ik waarschijnlijk net als vorig jaar, ergens in juni, de boel kan weggooien. Maar hij heeft er minstens zoveel plezier van.

Daarbij is Den Sint weer in het land, waar vooral Zoon2 bijzonder veel mee bezig is.
Vanavond nog vatte hij alles samen in een verhelderende conversatie.

' Sinterklaas woont in twee landen. Spanje en Nederland' Zo orakelde het kind.
' Nou inderdaad, wat slim van jou mopje ' vond ik.
' Wel fijn voor de kinderen in Spanje, dat ze dichtbij Sinterklaas wonen' Was hij een weinig jaloers.
' Neeee, maar die vieren geen Sinterklaas hoor. Alleen de kinderen in Nederland.' Was ik educatief.
' En waar wonen wij dan?' Was hij opeens onwetend.
' Dat weet je toch wel?' Zei ik.
' BLOEMENDAAL!' Zag hij het licht.
' En dat ligt in....?' was ik benieuwd.
' HAARLEM!' Vond hij.
' Neee, in Nederland!' zei ik het maar voor.
' Oohh dus wij wonen vlakbij Spanje!!' Was hij zeer in zijn nopjes.
' Euh..' Was ik confuus.


De schoenen zijn gezet, er is een kalender die daags wordt ingekleurd om de dagen af te tellen tot pakjesavond, en ik heb nog geeneen keer pepernoten gekocht zeg.

En er wordt dus een beetje gebraakt. Van een virusje zal wel. Of de spanning van alles. Kan ook best zijn.
Ontspanning is daarom het devies.
En ik wil daarom eigenlijk, dat het niet binnenkort pakjesavond is. Daarna Kerstdiner en dinges. Daarna Familie-Kerst, daarna Oud en Nieuw en daarna de verjaardag van Zoon2. Vooral omdat hiervoor al Sint Maarten was en de verjaardag van Zoon1. Een mens kan maar een maximaal aantal feestelijkheden hebben, of niet soms. Gelukkig heb ik bijna altijd een leeg kommetje voor me staan. Voor als ik misselijk word.

maandag 10 november 2014

IN GODESNAAM

De Zoon1 was jarig, midden in al het tumult. Alsof een kinderverjaardag op zich al niet tumultueus is zeg. Cadeaus en slingers en dinges en toestand en traktaties en feest en al. Elk jaar weer ook he. Gaat dat ooit over? Tegen die tijd ben ik er aan onderdoor gegaan vrees ik.
Maar het kind is negen jaar. Heeft een kast vol boeken gekregen, precies wat hij wilde, hij bakte een cake en at nogal wat chips. Een blij kind. Van negen. (Gisteren werd hij geboren, en nu is hij negen. Ja.)

Ook had Zoon2 zijn eerste zwemles, ging ik zowat dood, door de eerste les er bij te 'mogen' blijven, in de verzengende hitte van het overvolle, kleine zwembad. Dit alles tot vreugde van het kind, dus nou ja. Hij klatste zo wat door het zwembad, verrukt tot in zijn tenen, en het was waarlijk leuk om te zien. Door de zweetdruppels in mijn ogen door. Neem serieus voortaan zuurstoftank mee, of ventilator, of spring ook gewoon in bad.
Natuurlijk dit alles ook al met Zoon1 meegemaakt, maar zoals dat met uitputtende aangelegenheden gaat gymles, sport, belasting, sinaasappels pellen, ongesneden brood, was ik dat een beetje vergeten.

Verder solliciteer ik mij het ongans. Maar tot dusver tot gering resultaat. Gering wil zeggen, ik krijg zo nu en dan een ontvangstbevestiging. Of een afwijzing. Dat blijft altijd een beetje zuur, ook al betreft het een betrekking die geenszins te maken heeft met het beeld dat ik vroeger had van mijn carrieeeeeeerre. Nu is Carrière nou niet bepaald mijn middle name geweest, afgelopen jaren, maar dan nog. Ik heb sinds mijn 18e gewerkt, tot een tijdje geleden, waarmee de teneergang van mijn bloeiende werkzame leven begon met het baren van het nageslacht. Natuurlijk heel ouderwetsch en al, maar daar houd ik nu eenmaal van, en daarbij, het liep gewoon zo.

Nu De Situatie zeg maar een beetje aan het veranderen is, is het van een aanzienlijk belang dat ik een inkomen ga krijgen. Brood op de plank en alles. Kijk, het liefst natuurlijk biologische, handgemaakte, zuurdesem, vol-met-gluten ham-kaas croissantjes van de bakker, maar een deugdelijk sneetje bruin van de Albert Heijn, kan ik ook heus hebben. Doe niet moeilijk verder.

Mocht u dus wat horen? BEL ME IN GODESNAAM. Zal ik, geheel tegen mijn principes in, zelfs een onbekend telefoonnummer opnemen. En ik heb een leuke telefoonstem, dezelfde als mijn Zuske, die dus wel enorm goed is in werk vinden, krijgen en doen. Dus ik bedoel maar. Heb 0900-KRISTEL overwogen. Maar vond het pedagogisch gezien een van mijn mindere ideeen. Op zich ook wel op elk ander vlak hoor. Haha. Haha. Haha.

Kwam er nog eens bij, dat de BijnaExEchtgenoot1(BEE1), besloot op yoga te gaan, en een Mindfulness cursus te gaan volgen.Dit schrijf ik MET zijn toestemming, voor de goede orde. Dat doet wat met mij, zulke dingen. Iets met braakneiging en zo. Maar dat is natuurlijk mijn eigen mening, doet er verder niet toe, voor BEE, maar ik woon er wel mee he. Ik maakte meteen grappen over rozijnen, zo ben ik.

Vandaag meldde Zoon1, tijdens het gezamenlijk diner, dat zijn vader vanmiddag had verkondigd zijn huiswerk voor de cursus te gaan doen.

' Ah ja? ' Deed ik geinteresseerd.'
' Jahaa, hij moest 40 minuten op bed liggen. Als huiswerk.
' HAHAHAHAHAHAHA' was ik vriendelijk.
' Ja maar serieus, waar slaat dat nou op?' Was Zoon1 verontwaardigd, met zijn aardrijkskunde proefwerk van afgelopen week nog vers in het geheugen.
' Ik ga je juf bellen. En eens eeeeeven overleggen over het huiswerk van heden ten dagen' vertrouwde ik de Zoon toe.
' Daar kunnen we kennelijk wel wat aan moderniseren' zo deed ik nog even lollig.

Ja, dat vond Zoon1 ergens wel geestig, maar ik zag wel aan hem, dat hij toch erg hoopte dat ik het niet zou doen.

' Het huiswerk was ook mislukt. Ik ben in slaap gevallen in die 40 minuten ' was BEE1 heel eerlijk.
' MHAHAHAHAHHAAHHAHAHAA' deden Zoon1 en ik.
' Dat gaan we ZIJN juf vertellen' bolderde ik. Wat Zoon1 natuurlijk een uitstekend idee vond.

En ach ja. Verder is het natuurlijk kommer en kwel he mensen. Weet iemand nog een woonruimte, voor een uitermate leuk iemand met met twee Zonen? ik, voor de duidelijkheid
Graag in de buurt van Het Dorp. Voor weinig geld.En als het even kan met een tuin, dakterras, iets meer dan vier slaapkamers, gratis boodschappen en bijvoorbeeld een wijnkelder?
(Of gewoon een lief appartementje, met een kamer voor de Zonen, en plek voor een eettafel?)