Codeine tabletjes en de zoektocht naar een baan.

Jongens, ik ben goed bezig hoor hee. Nou, vooral bèzig misschien eigenlijk. Of het goed is zal nog moeten blijken. In het kader van de werkeloze staat van mijn leev'n stuur ik elke week een grotesk aantal mails de deur uit en heb dan een wisselende staat van afwachting. Want òf ik weet, dat er waarschijnlijk niet eens een antwoord komt, dat is helaas vaak zo. Of de vacature is enorm leuk maar daar reageren dan nogal veel mensen op, dus de kans is klein dat het wat wordt. Of de vacature is eigenlijk niet eens zo heel erg leuk, maar alla, een mens moet werken he, en dan wil ik heus die baan, maar ook weer niet, stiekem, als ik mocht kiezen. En ik zoek me ongans naar de perfecte baan natuurlijk.
Wie weet, zoeken ze iemand om elke week 14 kleuren nagellak te testen. Iemand die elke maand een paar dagen rond de wereld wil reizen om hotels te testen. Iemand om bij elk restaurant in de stad het perfecte voorgerecht te proeven. Iemand die voor 8 uur per week voor heel veel geld leuke behangetjes uit zoekt voor willekeurige woonkamers of natuurlijk iemand die door de stad wil lopen en dan iedereen mag bekritiseren die geen mascara draagt. Of alle mensen die 'me' schrijven in plaats van 'mijn' te traceren en een klap voor het hoofd te geven. Ik zeg maar wat. Dingen waar ik goed in ben, zeg maar.

Zo ben ik dus op een zoektocht en kwam vorige week een functie tegen die me erg leuk leek. Niet dat ik voldeed aan ook maar 1 van de eisen, er was ook geen sprake van voorgerechten of nagellak maar de organisatie is midden in de stad en leek me ontzettend leuk. Ik schreef een brief en werd notabene uitgenodigd voor een gesprek. (zie www.cultilicious.com)
Ja ik was daar verder niet heel nerveus voor, maar dat resulteert dan meteen weer in dat ik heel erg mezèlf ben in zo'n gesprek. Volgens mij kan ik beter wat vaker wel zenuwachtig zijn voor zulke dingen, want om nou altijd maar meteen heel erg mezèlf te zijn in zo'n eerste kennismaking..ik weet niet hoor. HAHAHA lach ik dan bijvoorbeeld meteen om dingen. En ik heb geen bescheiden lachje hoor.
JA INDERDAAD ZEG! Brul ik dan meteen ook, bij elke vorm van herkenning. Zo ben ik.
Nou ja, zulke dingen.

Al met al was het serieus een leuk gesprek, maar het was wel ook een beetje duidelijk dat ik niet echt heul geschikt was misschien. Alleen al omdat ik niet precies op de goede dagen kon werken en ook al omdat ik niet heel veel kennis had van het belangrijkste aspect van de functie. Maar ik wil leren, heus waar, zei ik. En ik ben daarbij bijzonder gezellig èn ik ben helemaal niet te beroerd om mijn kennis van kappers met iedereen te delen, bijvoorbeeld. Me dunkt een competentie waar je u tegen zegt. Maar het mocht niet baten. Geen tweede gesprek, zo leerde ik uit het mailtje dat ik de volgende dag kreeg. Jammer, oprecht.

Ik had niet lang om te treuren, want de dagen zijn hier tegenwoordig nogal gevuld met Zoon2, want hij heeft bedacht dat hij geen middagslaapje meer doet. Dus lekker een uur of twee treuren zit er niet meer in. Ja, heul jammer. Het kind deed de laatste tijd nogal moeilijk over zijn slaapje. Beetje vechten, beetje schreeuwen, beetje zijn slaapzak aan stukken scheuren. Ja, dat zie ik dan wel he, zulke kleine aanwijzingen. Dus na wat gezweet en hysterie besloot ik de strijd niet meer aan te gaan en meldde aan Echtgenoot dat we weer een tijdperk zouden afsluiten. Nu was hij laatst ook al van het voorzitje op de fiets verhuisd naar het achterzitje, dus qua Groter Worden zaten we al in een fase, dit kon er ook nog wel bij.
Het gaat natuurlijk allemaal niet zonder slag of stoot, want een kindeke dat eerst twee uren sliep overdag en dat opeens niet meer doet, die vertoont dan wel een beetje gedrag dat te maken heeft met slaapgebrek. Want ja, natuurlijk zou hij nu graag zijn nachten wat langer maken, wat ik toejuich, maar helaas moet Zoon1 gewoon naar school, dus uitslapen zit er niet in. (In het weekend hoeft niemand naar school, maar dan geniet Zoon2 wèl heel graag lang en uitgebreid van een lange dag vanaf 06.00 hoor).

Al met al zijn het hier volle dagen, en daar hoest ik me tegenwoordig doorheen. Maar nu krijg ik van de dokter codeine-tabletjes omdat ik veel Rust moet hebben zegt ze. Ik kon haar wel zoenen zeg.
En ik heb volgende week weer een gesprek voor een baan. Een baan die er alle schijn van heeft om perfect voor mij te zijn. Misschien dat ik voor het gesprek een tabletje of wat inneem, teneinde eerst te worden aangenomen om mijn kalme en professionele uitstraling, waarna ik na de proeftijd weer fijn mezelf zal zijn.