Acht jaar zonder hoeren en sloeren

Acht jaar hoor hee, acht heule jaren.
Zijn Echtgenoot en ik vandaag bij elkander. Ik ontdekte dat vanmorgen op de fiets naar mijn werk, en belde hem meteen maar even op. Is leuk, zit hij net op zijn werk, bel ik meteen, ja, daar klaart zijn dag direct van op. Ik feliciteerde hem met zijn leuke vrouw. 'hai liefje, gefeliciteerd met je leuke vrouw!' en dat vond de meneer naast mij bij het stoplicht volgens mij vreemd, zo keek hij wel een beetje. Vooral omdat ik zelf erg moest lachen om mijn enorm leuke grapje tegen Echtgenoot. E had natuurlijk geen idee waar ik het over had. Dus dat moest ik nog even verduidelijken, wat ik heus niet erg vond. Hoezee, zei ik, liefje, we zijn vandaag acht hele jaren samen.
'Ehm, ach, ja?' deed Echtgenoot heel verheugd en liefdevol.
Hij vond het nodig om ook nog mede te delen dat hij het al heel lastig vindt om onze trouwdatum te onthouden, wat ik helemaal geen zinvolle bijdrage vond, want dat is een heel andere datum en een heel ander jubileum. Namelijk.

Ach ja, acht jaar geleden. Eigenlijk ontmoetten wij elkander op 3 mei, waar ik laatst al iets over schreef. Dat was een heug'lijke nacht dag natuurlijk, maar toch was dat niet precies helemaal echt exact de datum dat wij besloten voor aaaaltijd samen te blijven. Dat ging namelijk iets anders. Twee dagen na die 3 mei, was ik jarig en kwamen wij elkaar toevallig tegen op het bevrijdingsfestival, laat op de avond, dus een klein beetje dronken moe, en het wederzien was leuk, maar ik was niet onverdeeld enthousiast, met name omdat hij op die avond echt een afgrijselijke jas droeg, waar ik bepaald niet warm van werd.(die jas heb ik pas een paar jaar geleden kunnen verdonkeremanen, tijdens weer eens een verhuizing) (oeps, jas in vuilniswagen).
En ook omdat ik samen met Zuske was, die niet mocht weten dat wij elkander reeds beter kenden dan die twee uur die we in de kroeg hadden doorgebracht. Ja, mijn zusje heeft liever niet dat ik lichtzinnig door het leven ga. Aardig wel.
Hoe dan ook, die avond zeiden wij elkaar vriendelijk gedag en gingen na korte tijd weer ieder ons weegs.
De ochtend na die eerste ontmoeting, had ik hem mijn mailadres op mijn werk gegeven, niet denkend dat hij die ooit zou onthouden, laat staan zou gebruiken.
Maaaar, een weekje later kreeg ik een mailtje. Of ik uit eten wilde, met hem. Daar ging ik heel goed mee om, vind ik zelf. Eerst gilde ik tegen mijn collega, zo van 'mihihihweetjenogdieenediemailtmijnuhahahah' en daarna wachtte ik een paar uur en stuurde een heel enorm relaxed berichtje terug, van ja, dat ik dat best-wel-leuk zou vinden. Eventueel. En dat zijn restaurantkeus ook wel leuk was, want daar was ik al een tijijdje niet geweest, en van nou ja, vooruit, dan gaan we maar. Leuk.
Nu, daar knapte hij niet op af, wat voor hem spreekt.

En zo gingen wij samen eten. Dat was een leuke avond, vol met kaasfondue, elkander leren kennen en best wel veel wijn. Ook werd die avond mijn kleine nichtje geboren, wat ik wist omdat mijn moeder mij 18 keer achter elkaar belde, en toen nam ik dus maar op, en zo kwam het blijde nieuws. Wat handig is, is dat ik daarom erg goed kan onthouden hoe oud mijn nichtje is. Ja, ik ben een praktisch type.

Echter kwam onze prille relatie vrij snel daarna reeds in het slop. Dat lag een beetje aan mij, omdat ik best nog wel kort vrijgezel was en het eigenlijk bijzonder naar mijn zin had met hoeren en sloeren op mezelf zijn.
Zuske en ik gingen een weekje op vakantie naar Spanje om te hoeren en te sloeren en te zuipen een beetje in de zon te liggen enzo, en op weg naar Schiphol, zeulend met mijn koffer belde ik hem op. Voor gewoon een kletspraatje. Hij nam niet op, ik vertelde een ongetwijfeld hilarische anekdote op zijn voicemail en dacht een weekje alleen maar aan hoeren en sloeren Spaanse stranden en cultuur enzo.

De avond dat wij weer in Haarlem waren, ik was fabulous bruin en slank en met een hoofd vol vlechtjes, (dat maakt verder niet uit, maar vond ik zelf wel een leuk detail) stuurde ik een sms dat ik die avond in de kroeg zou zijn. En zo ontmoetten wij elkander die avond weer. En gingen enorm zoenen enzo en de volgende dag gingen we zeilen en nog meer zoenen enzo en ik geloof dat er ook nog wel wat wijn en zon en strand en zoenen aan te pas kwam en na die zomer trok ik bij hem in.
Nou ja, zo ging dat dus. Zeg maar in het kort. Acht jaar geleden. Vandaag.
En heus niet dat ik dan denk dat ik rozen en champagne zou krijgen hoor, neenee. Maar een klein wijntje drink ik er maar wel op. Met Zuske. Steun in lichtzinnige dagen en tijdens jubilea.