Want tomaten pellen, dat doe ik dus niet

Nu is het misschien een kleieiiin beetje vervelend als ik weer ga vertellen over mijn zieke kind, Zoon2 dit keer. Ja. Maar alla, toch maar doen. Arme arme Zoon2, die vlak voor het weekend ook opeens een waterpok had. Niet zo heel opeens als Zoon1 had, want het viel natuurlijk wel een beetje te verwachten, bij Zoon2. Alleee dacht ik, ik ben enorm ervaren ja met waterpokken, kom maar op, kom maar op.
Misvatting.
Zoon2 is nogal anders dan Zoon1 in zeg maar elk opzicht, (behalve hun uiterlijk) en buiten allerlei karaktertrekjes om, uit zich dat heel erg in hun gezondheid. Zoon2 heeft al een longontsteking te pakken als er een klein muisje honderd meter verderop ongeveer in zijn richting hoest. Is zwaar verkouden als hij bij een bezoekje aan de supermarkt een heel klein beetje in de buurt van het vriesvak is gekomen. Ongeveer zo. We hebben puffers in alle soorten en maten voor het kind, schaffen vaker paracetamol aan dan pakken melk en hij zit gemiddeld elke 2 maanden aan een antibiotica kuur. Tussendoor snij ik als een dolle uien voor naast zijn bed en kan ik bijkans een eigen apotheek starten, met mijn grote verscheidenheid aan druppels, dranken en pilletjes in huis, die voor het kind zijn aangeschaft ten tijde van de diverse ziekteperiodes.
Ik heb ca 1.5 jaar moeten wachten op een kinderdagverblijfplek voor hem, en nu komt hij er de helft van de tijd niet. Op die manier zeg maar.
Het wonderlijke van hem is, is dat hij echt een ontzettend lief, leuk, gezellig en open kind is. Altijd lachen en kletsen en zwaaien en knuffelen, ondanks al zijn akeligheden.
Dat heeft ie niet van mij.
Werkelijk, ik word er al niet gezelliger op als ik ook maar denk aan een zakdoekje, laat staan dat ik zo vaak zou moeten puffen, hoesten en snotteren.
Waar ik op zich ook niet echt gezelliger van word, is van alle bezoeken aan de huisarts. Maar vandaag sloeg alles. En dat zal ik nu eens heel kleurrijk uit de doeken doen. Leuk.

Zoon2 heeft dus waterpokken en ik wist precies wat het verloop van zijn ziekte zou zijn, aangezien ik dus enòrm ervaren ben ja. Wat schetste echter vanmorgen mijn verbazing! Het kind was helegaar niet al een stuk beter. Zoals ik dat gepland had. Neen! Gisterenavond ook al bepaald niet, maar toen had ik hem net bedropen met Calendula, hem ondergesmeerd met Havermout-viezigheid-zut-smeersel en hem gedept met een goedje wat ik op internet had gelezen, dat ' de waterpokken als sneeuw voor de zon zou doen verdwijnen '. (En dat geloof ik dan he, als het mij zo uitkomt). Vannacht liet hij al danig merken dat hij het niet zo eens was met zijn lepra-achtige uiterlijk, en vanmorgen was het kind werkelijk echt bijzonder zielig en niet om aaaaan te zien ook bovendien. Zeg maar nog iets erger dan eerst. Er was niet echt meer te zien waar de waterpok begon, en de pussige plekken eindigden, zo ongeveer. Als een ware afvallige moeder ging ik naar mijn werk om Zoon achter te laten bij zijn vader, waar hij het overigens best mee eens was. Ik denk dat dat misschien te maken had met het bedruipen en bedeppen van de avond daarvoor, maar dat weet ik niet zeker.
Gedurende de dag zette Echtgenoot echt heel opbeurend allerlei nare foto's van Zoon op Facebook, waar hij er behalve als een soort scheurbuik-lepra-zwarte-pest patient, ook uitzag als een heel zielig klein jongetje.
Aldus belde ik maar weer eens de huisarts. Na 1.5 uur, ja ANDERHALF UUR in de wacht te hebben gestaan, bleek dat de huisartsen van de praktijk met zijn allen op vakantie waren. Ik vraag me dan vooral af waarom je een praktijk opricht met meerdere huisartsen, als je vervolgens gezàmenlijk gaat kamperen in de gemeente Vlagtwedde. Of weet ik veel wat ze aan het doen zijn. Anyway, ik belde dus de vervanger. Die er ook niet was. Vervolgens belde ik de vervanger van de vervanger. Die er wel was, maar 'even bezig'. Nou, toen werd ik een klein beetje geirriteerd, zeg maar. En belde nog 38 keer. Maar toen waren ze nog steeds bezig. Niet met mij, en dat kon ik niet hebben, dus besloot ik de spoedlijn te bellen, want ik vond dat het spoed had, omdat ik anders zelf een klein gesprongen adertje ergens zou oplopen.
De mevrouw aan de lijn was werkelijk heel meelevend en zou het allemaal eens even gaan overleggen en mij terugbellen. Inmiddels was ik trouwens van werk naar huis gekomen, want dat leek mij wel handig en ook noodzakelijk.
De anderhalf uur daarna, durfde ik nergens in huis heen te gaan zonder telefoon, wat nergens voor nodig bleek, want ik kreeg namelijk geen telefoontje.
Echt maar een klein beetje schuimbekkend belde ik toen zelf maar terug en kreeg van de allervriendelijkste mevrouw te horen dat ze NU dan toch ging overleggen. Hierop reageerde ik heus heel begrijpend.
3 minuten later belde ze terug en mocht ik direct langskomen.
Waarna Zoon2 een half uur lang de wachtkamer besmette met zijn duistere aandoening.
En toen bleek, hij heeft een enorme infectie opgelopen bovenop zijn waterpokskes, die er om die reden nogal gemuteerd uitzien. En zit hij weer aan de antibiotica. Waardoor hij binnen 1 dag heel erg zal opknappen en binnen 2 dagen heeeeel erg zal opknappen. En daar ben ik zeer tevreden mee.
Zoon2 en ik stonden weer buiten en gingen naar de apotheek, blij zwaaiend met ons recept, dat ons zou redden van de middeleeuwse taferelen die zich op het gezicht en lichaampje van Z2 afspeelden.
En toen had de apotheek het medicijn niet op voorraad. En toen moest ik op de fiets naar de andere apotheek. En dat wilde ik niet. En toen hadden ze dat wel door daar en toen faxten ze het recept naar de andere apotheek. Zodat ik Echtgenoot kon bellen dat hij het daar even zou ophalen.
Uitgeput en zwetend kwamen wij thuis waar ik aan het diner wilde beginnen. En toen ontdekte ik dat er geen saus was voor de macaroni. Waarop ik Echtgenoot maar weer eens belde om te vragen waarmee hij had bedacht dat ik saus kon gaan maken.
En dat was de klapper van de dag. Want Echtgenoot sprak uit, dat hij ' verse tomaten ' had gekocht. Die ik dan wel even ' een paar minuten kon koken ' om ze daarna ' even te pellen ' .
Nou. Dat was wel de druppel in de emmer enzo. En nadat ik weer bijgekomen was, heb ik alle tomaten heel hard in stukjes gehakt en daar een beetje met tomatenketchup en pesto een saus van in elkaar gerommeld en gesmeerd.
En dat was dus heel lekker.
Tomaten pellen. Ik zie het al voor me.