dinsdag 12 juli 2011

Niet geschikt voor kleine groene campings

Elk jaar weer, schrikken Echtgenoot en ik een beetje van de zeer rap naderende zomervakantie. Elk jaar weer weten wij heus wel dat het bijna zover is. Maar doen er vervolgens niks mee, terwijl we fluitend in het rond kijken. En elk jaar nemen we ons voor om als normale mensen gewoon in februari ofzo een vakantie te boeken, als we nog geld hebben als er nog plek is overal. Want vervolgens zitten wij dus nu al avonden te zoeken naar campings, tenten, vluchten, autoroutes, om elk uur van mening te veranderen qua locatie en accomodatie, zodat ik gisteren bijvoorbeeld op een gegeven moment 18 schermen op de laptop open had staan, want ging van link naar link en raakte volkomen de draad kwijt.

Maar het is ook lastig voor ons hoor. Beiden zijn wij opgegroeid met kampeervakanties, E ging nog wel naar het buitenland om in de bergen te wandelen en te kamperen geen haar op mijn hoofd die dat doet en wij gingen thuis altijd in Nederland, met de tent. Daar hebben wij toch een soort van tik van opgelopen, want wij vinden dat nog steeds wel wat. Niet helemaal zoals vroeger, want wij nemen vrolijk een koelkast mee in onze auto, alsmede een koffiezetapparaat en ons eigen dekbed enzo, in tegenstelling tot onze ouders, die een kuil in de grond groeven om daar dan kaas en boter zogenaamd koel in te houden enzo. Slapen in slaapzakken waar je dan 's nachts helemaal ingedraaid in wakker wordt en maar 3 bekers mee voor koffie, thee, limonade èn wijn, dat is natuurlijk heel authentiek, maar ik neem liever gewoon alles in 6-voud mee. Kleine verschillen, dus.
En of het nou die kleine verschillen zijn, of gewoon onze uitstraling ofzo, maar wij zijn nu al een paar jaar op vakantie geweest op knusse campings waar we toch niet helemaal thuishoorden. Want wat wellicht ook door onze erfelijke belasting komt, of dat we dat helemaal zelf bedacht hebben; wij houden van kleine knusse groene campings. Met bos en wandelpaden en fietsen over knisperende paadjes en vooral graag veel kleine dorpjes met Spar supermarkten, vrindelijke mensen in de plaatselijke winkels en 's ochtends voor de tent met blote voeten in het natte gras koffie drinken en 's avonds voor de tent met een trui aan, flessen wijn en stapels boeken lezen. Daar houden wij van ja. Zou je niet zeggen he.
Want waar we namelijk Heel Erg Niet van houden, zijn heel grote campings met enorme activiteiten. De hele dag muziek door speakers. Een circus om de hoek. Trommelende hysterische animatieteams over het terrein, bingo avonden, talentenjachten en enorme subtropische zwemparadijzen. Misschien als Zoon1+2 straks een paar jaar ouder zijn, dat we er niet meer onderuit komen, maar voor nu hebben wij het nog voor het zeggen en is Zoon1 al heel tevreden met een klimrek en dat hij in de ochtend zelf verse broodjes mag halen ergens. Zoon2 breekt de boel af, op elke willekeurige plek.

En daar zit dus het probleem. De kleine groene campings, is onze ervaring, zijn voornamelijk bevolkt met nogal 'groene' mensen ook. Kruidenthee mensen, gezonde-schoenen mensen en windjack-mensen. En dat vinden wij niet zo heel erg. Maar die mensen vinden ons maar niks. Of het nu komt omdat wij geen windjacks hebben, dat wij niet alleen wijn opentrekken maar ook sigaretten opsteken, dat ik wel heel kampeerderig op een klapstoel zit maar vervolgens gekoelde prosecco uit de koelkast trek, dat ik wel de hele dag op slippers loop te sloffen, maar wel uitgebreid mascara opdoe in de ochtend, of dat ik niet de hele dag in een NatuurBoek de plaatselijke muizentrek bestudeer, maar chicklits per stapel verslind, of omdat wij naast de koelkast ook onze magnetron meenemen en dat er uit onze tent elke avond het geluid bzzzz bzzzz...piiinggg komt, dat men niet aanstaat, maar feit is dat wij het toch steeds niet ècht kunnen vinden met onze mede-kampeerders. Een praatje zo bij het langslopen lukt dan nog net, maar recht in our face wordt er dan verteld dat 'Die Amsterdammers' zo de sfeer verpesten en dat men ooit wel eens in De Randstad is geweest, maar dàt was echt verschrikkelijk. En dat er vorig jaar ook eens van die 'westerlingen' waren en die waren zoo anders..Serieus waar, is dit echt meerdere malen gebeurd.
En tja, als je dan uit Haarlem, Bloemendaal, Haarlem komt, dan voel je je toch aangesproken he. Vooral als een of andere moeder in een grijze juten rok, zelf aardappelen schillend, me ondertussen vuil aankijkt.

En dus zoeken wij nu een middenweg. Een knusse camping. In een knus dorp. Maar dan wel met een beetje leuke mensen. Maar zonder hysterie en verplichte volleybaltoernoois voor de hele camping. Zonder mensen in juten rokken metzonder mascara, maar wel graag met electriciteit voor onze koelkast en graag ook mooi weer, trouwens. En een Spar supermarkt.

We zoeken nog heel even verder en vertellen Zoon1 dat we, jazeker, èrg leuk op vakantie gaan. Gaat best lukken ja.

7 opmerkingen:

  1. Heul veul succes met je zoektocht!
    Enneh, bzz bzz piinngg ???

    BeantwoordenVerwijderen
  2. bzzbzz pingg van onze ouderwetsche magnetron! haha.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. mijn advies: in je eigen tuin kamperen..

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat dacht je van "De Lakens"?
    paar prachtige gedenkwaardige vakanties gehad!!
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Camping in Oosterbeek? Prachtig in den bossen of aan de Rijn en slechts luttele km's, of beter hm's verwijderd van t Laren van t Oosten (Oosterbeek), de geboortestad van vriendin3(?), Arnhem, het educatieve en zeer kindvrindelijke Openluchtmuseum en veel stadse, neen provinciestedelijke support bij het vinden van n rookvrindelijke omgeving voor niet-al-te-groene-camping-moeder1....etc....

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Jaxx; haha! Wat een goede tips. En waar vriendin3 vandaan komt is het sowieso leuk natuurlijk! Ook al gaat ze er weer naar terug en dat zint me dan weer niks..

    BeantwoordenVerwijderen