donderdag 30 januari 2014

Het Scheepvaartmuseum en we waren in De Grote Stad.

Maandag begon ik de week met twee mekkerende zonen.

'Meeehhh mammmaaaa, ik ben niet gooooeeeed. Ik kan niet naar school.' Zoon2.

Ik nam mijn poppedijnekind in mijn armen, zeeg terug in de kussens en was het eigenlijk wel eens met dat idee. Niet het bed uit. Niet de straat op. Pri-ma, zo op de maandagmorgen, als je het mij vraagt. En hij liet een hoest horen waar ik nogal akelig van werd.

Vervolgens moest ik er tóch even uit, om Zoon1 wakker te schudden en alles.

'Meeehhh mammaaaaa, ik ben niet gooooooed. Ik kan niet naar school.' Zoon1.

'Ja zeg', deed ik nog een beetje alsof ik erg didactisch ben en alles. 'Dat kan toch niet zomaar? School! Leren!' Riep ik zo in het luchtledige, want het kind was alweer in slaap.

En toen dacht ik zo bij mijzelf: Wat kan mij het schelen. Kinderen voelen zich niet lekker. Werken hard. Gaan elke dag naar school. Voelen zich moe en alles. Kan ik me wat bij voorstellen.
En ik belde de school met de boodschap dat mijn Zonen beiden heul maladisch waren. (Dat is geen woord. Maar zou het wel moeten zijn.)

Voorts hadden wij een dag vol televisie, tosti's en kleine wandelingetjes met de hond. Ze knapten er danig van op, en anders ik wel.

Evenwel hadden ze dinsdag Studiedag. Dus zat ik weer met ze zeg.
'Potdikke kinders! Wat zullen we aanvangen!' Riep ik ze toe, vanuit de keuken.

Na wat overleg, discussie, gemengde gevoelens en verschil van inzichten, kwamen we uit op een gezamenlijk goed idee: Het Scheepvaartmuseum. Sinds kort ben ik in bezit van Het Iconen Boek, en Zoon1 en ik zijn daar vrij verrukt van, dus de volgende stap was een daadwerkelijk fysiek bezoek aan het museum. Zoon2 vindt alles goed als je het woord 'boot' noemt, en zeker in combinatie met de woorden 'trein en bus' dus we waren eensgezind.

HOP jongens! Jassen aan! Schoenen aan! Deed ik haastig. Ik slingerde wat pakjes drinken en koekjes in mijn tas, dronk rap nog drie koffie met de aanstaande reis in gedachten en daar gingen we.
Station Bloemendaal kan een doorn in het oog zijn, qua vertrektijden, maar we hadden geluk en we konden direct instappen. Mooi begin.

Eenmaal in Amsterdam was ik vooral bezig om de jongens een beetje bij me te houden. De meeensen, de druuuukte. Wij wonen in een dorp he, wij zijn niet veel meer gewend. Maar we kwamen in de goede bus, we stapten op tijd uit, omdat Zoon2 non-stop op de knopjes drukte, en wij kwamen aan.


Ja mooi hoor.
En kwamen binnen.

Nog mooier hoor.


'Naahhh, kinders! Wat mooi he!' Was ik enthousiast.
Maar zij hadden meteen al het restaurant gezien natuurlijk. Ja heeee, eerst eens even kijken en alles he, vond ik. En we kregen van een allervriendelijkst meisje een plattegrond en wij gingen zo eens kijken. Eerst jassen in de kluis, wat vooral Zoon1 prachtig vond, met een nummer en alles. (Geef het kind een nummer en een pas. Klaar.)
En we gingen hoor, naar de dinges met de mooie sterren en de navigatie, wat écht interessant was. En het allermooiste, een zichzelfschrijvendboek. Nee maar echt. Ik was geboéid!!


Daarna was het een kleine wedstrijd waar we het eerst heen zouden gaan. Omdat Zoon1 de meeste rechten heeft qua musea-bezoek, vanwege de oprechte interesse, mocht hij als eerste kiezen. En Zoon2 was toch voornamelijk geïnteresseerd in de knopjes in de lift, dus wij togen naar de schilderijen, die ik prachtig vond, maar waar ik snel vandaan moest vanwege de zonen. (Te Saai. Ik vond het prachtig, dus moet nog een keer gaan...), daarna naar de Haven, erg leuk want interactief, naar de Walvis,

waar de Zonen met name IN de walvis vertoefden en ik alle baby's en penissen bekeek. (Ja hee). Daarna naar de onderwaterwereld waar de kinders een vissenpak aantrokken en ik me ziek lachte zeg. De voorstelling voor 2+ was inderdaad nogal leuk voor Zoon2 en Zoon1 deed net of het vet saai was, op het puntje van zijn stoel.

Maar toen hadden we honger. En namen plaats in het restaurant. (Nadat we op alle liftknopjes hadden gedrukt, natuurlijk). Het werd een Walvis Tosti. En een Bootje Worst. (Ik hou van woordgrappen) en ik nam zalm. Vis he. Boten he. Noem me inlevend.

Verfrischt en verkwikt sleepte ik de jongens mee naar de bibliotheek, waar ik rustig uren had kunnen blijven, ware het niet dat de Zonen gewend zijn dat ze mogen rennen in de bieb. (Niet mogen, maar doen.) En ik wilde natuurlijk wel graag een beetje normaal overkomen, in De Grote Stad. Dus we gingen weg (Moet ook daar weer voor terug).


Zoon1 wilde daarna De Zeereis maken. Een activiteit voor 8+ kinderen, zo leerde ik. Ik moest Zoon2 met geweld tegenhouden, maar met de belofte dat hij koek zou krijgen ging het net. Ik informeerde bij een allervriendelijkst meisje aan de balie of ik het kind alleen kon laten gaan, zonder meteen kinderbescherming op dak te krijgen. En ja hoor, ze zou wel op hem letten. Was heus ok. En Zoon1 ging aldus op zeereis zonder zijn moeder, maar heeft zeebenen he, want kwam lyrisch weer terug na half uurtje, beetje angstig geweest, maar niks wat een stoere jongen niet aankan.

Toen we daarna ook nog naar het VOC schip gingen, hadden de kinders helemaal de dag uit hun leven. Een echt schip.

'AHOYYYY' Riep Zoon2 onverstoord en elke seconde. 'Ik ben de Kapitein!!!' Meldde Zoon1 om de haverklap. En ik liep honderd keer kleine trapjes op, vergaapte me aan de Chirurgenkamer (intrigerend!) en het feit dat er 200 matrozen woonden op zo'n schip. Voelde me Meisje Loos en genoot van de jongens aan het roer.


Als klap op vuurpijl, kwamen we in het ruim. En ontwaarde ik toch iets moois.


Dus u snapt. NIKS dan goede herinneringen nu. De jongens kochten in de winkel nog een heuse piratenboot, en de terugreis ging voorspoedig. Ik zeg. Gáán.




4 opmerkingen:

  1. Klinkt als een heerlijk begin van de week! Alleen jammer dat je er van die pietepeuterig kleine fotootjes bij hebt geplakt..! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. fantastische studiedag, en stiekem ook een heerlijke maandag

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja wat is dat met die foto's! Of ze zijn nauwelijks te zien, of het komt op je af. HHAHAAA.

    En ja, Plien, zeker!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wanneer schrijf je weer een stukske? Ik kijk tegenwoordig dagelijks -minstens 1 keer- of je iets hebt gepost...

    BeantwoordenVerwijderen