vrijdag 3 januari 2014

Talloze huishoudelijke emoties en dweilen.

Nou, ze vragen het niet meer hoor, hier bij de supermarkt: 'Hebben jullie een feestje vanavond?'
De eerste aantal keren daarop ontkennend antwoorden, maakt namelijk dat de vraag wat onoprecht overkomt, ook al denken ze er waarschijnlijk wat van.
En nu héb ik potdikke wél een paar feestjes gehad en in vooruitschiet, vraagt niemand er naar. Tsk. Loop ik daar met karren vol wijn. En iedereen die denkt dat ik die gewoon maar zomaar in mijzelf giet!

En alsof dat nog niet genoeg is, komt Echtgenoot met het bericht dat hij een maand niet gaat drinken. Niet in één of ander eigenaardig protest, maar geen alcohol, bedoelt de man. Ja, ik vind het ook nogal raar. Ik bedoel maar, waarom zóu je? Is zeker weer een of andere nieuwerwetsige hippigheid, waar ik nog niet van gehoord heb. Anders was ik er zelf wel mee gekomen. HAHAHAHA

Verder had ik gisteren een heel raar moment. Ik was namelijk even in Het Dorp, voor wat noodzakelijke inkopen aangaande anti-rimpelcreme, toen ik ook heel even de Blokker in ging, om een nieuw haakje te kopen omdat ik namelijk GEK werd van alle rondzwervende pannenlappen, omdat ons haakje ter ziele was gegaan. Ja echt, de nagels aan mijn doodskist, zulke dingen.
En toen zag ik daar een potje, met de wondere tekst: Doktor Power. Het is geel met roze en er zit een sponsje in, met een soort wittige toestand, die zeep moet voorstellen. Ik hoorde direct: 'Amaaaazing, Mike! This is amaaazing!' En dacht aan alle fijne uren die ik in jeugd voor Tell Sell had doorgebracht. Ik moest het hebben zeg. Dus met pot Doktor Power in knuisjes, liep ik zo verder rond, waar mijn blik op een dweil viel. Zo eentje op een stok. Uitschuifbaar en alles.
Ik weet waarlijk niet wat er in me aan het varen was, maar ik moest ook die dweil hebben zeg. Hups, fluks ging ik richting kassa met een diversiteit aan huishoudelijkheden onder de arm dus. Rare toestand.
Vandaag dronk ik zestien koffie en nam het wondere potje ter hand. En keek zo eens om me heen wat ik nu eens deerlijk zou gaan schoonmaken met mijn Doktorspul. Het werd het gasfornuis en de oven. Ik schrobde dat het een lieve lust was, en het werkte inderdaad nogal goed. 'Naaahhhh kijk nu eens!' Deed ik heel olijk tegen Echtgenoot, die heel nuchter aan tafel zat. (Ik was natuurlijk ook nuchter, om 11.00 des morgens. Maar ik wrijf het er graag een beetje in.) Niet dat Echtgenoot heel erg geïnteresseerd was in mijn Doktorzeep, maar ik zei het daarom nog een keer of dertien, en toen keek hij zo een beetje angstig naar mij om en complimenteerde mij met de gootsteen om zijn blinkende voorkomen. Terwijl ik daar net nota bene een smerige vaas met bloemen in had omgekeerd.
De man kan beter weer gaan drinken, als je het mij vraagt, maar goed.

Evenwel, keek ik een kwartiertje later zo eens van een afstand naar mijn beeldige fornuis en spiegelde mezelf in de glanzende afzuigkap en schudde mijn hoofd over zoveel vlijt mijnerzijds en de hulp van de Doktor.

Daarna stuurde ik Echtgenoot en Zonen de deur uit en was van plan een emmertje met water te vullen, om de dweil eens even in gebruik te gaan nemen. Allereerst ging ik als een wilde met de stofzuiger aan de gang, waarbij ik halverwege de huiskamer ontdekte dat er gans niks in de zuiger verdween. Opende het ding, kreeg een wolk stof en hondenharen in mijn gezicht en vloekte nogal hard. Verwijderde een of ander filter wat er om onduidelijke redenen in zit, want daarna zoog hij veel beter en dacht er maar verder niet over na. En daarna was het tijd voor mijn nieuwe dweil, jawel. Och, het avontuur in mijn leven, mensen!
Snapte vervolgens niks van het systeem en al helemaal niet van het ergonomische van het geheel, wat er in grote letters op stond, zodat ik volledig krom en druipend door het huis toog.

Maar hee. Proper hier hoor hee!

Zondag zit het huus hier weer vol, omdat Zoon2 dan vier jaar wordt, en ik zal ze keurig kunnen ontvangen ja. De wijn die ik daarvoor ga aanschaffen, zal aan de neus van Echtgenoot voorbij gaan, maar dat betekent des te meer voor mij, denk ik dan maar.

Wat ik er allemaal van vind dat het kind dan dinsdag ook echt voor aaaaltijd en officieeeeeel naar school zal gaan, daar kan ik nog niet aan denken. En dat ik natuurlijk ook nog even allemaal traktaties moet maken, voor de zoveelste keer. Eerst maar even een glaasje. Het waren wel weer genoeg emoties voor vandaag, dunkt me.




5 opmerkingen:

  1. Ik ben er een beetje stil van,...

    Heb een broertje dood aan dweilen dus als jij een magische dweil hebt ontdekt waarbij ik niet met mijn handen een goor lapje steeds om en af een stok moet wurmen , dan houd ik me aanbevolen voor tips,.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leonieke, ik moet er inderdaad helaas wél aankomen. *huil*

    BeantwoordenVerwijderen
  3. O gatver,. Geen wonderdweil dus. Nodig weer eens een middagje telsellen

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dames,
    Met onderstaand systeem hoeft u bijna uw handen niet te gebruiken!
    Mijn poetslustige schoonzussen dwepen ermee!!

    http://www.leifheit.de/nl/leifheit/producten/produktdetails-nl/kategorie/bodenreinigung/produkt/twist-system.html

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen