Mijn schare kinderen deze middag.

Vandaag had ik heel even vier kinderen. En daarna gewoon weer twee kinderen. Maar niet de mijne.
Ja, dat soort dingen overkomen mij hoor.
Ik kijk nergens meer van op.

Vriendin2 had een belangrijk werkgebeuren, alles heel mysterieus en indrukwekkend en alles, en omdat ze eigenlijk nog in haar verlof zit, waren de kinderen niet onder de pannen.
'Kom maar hier hoor, met die droppekinderen' deed ik zo heel olijk. Want zij heeft Kind3, dat is haar Dochter1, nu, die kan ik wel opvreten. En haar Zoon2, Vriend1 van mijn Zoon2, die ken ik zó goed, huppetekee, die neem ik er wel bij ja.

En nu klinkt dit net zo of ik altijd maar vrindelijk andermans kinderen bij me neem he. Niks van dat al. Ben over het algemeen niet perse fan van kinderen van anderen hoor. Tot tegendeel bewezen is. Kijk. Heb zwak voor meisjes. Omdat ik die niet heb.
En vind al het nageslacht van mijn vriendinnen erg leuk, omdat dat nu eenmaal niet anders kan. Kijk naar hun moeders!!
En eigenlijk nu ik er zo over denk, vind ik de kinders op de school van Zoon1 eigenlijk ook wel leuk.
Okee okee. Hou best van kinderen.
Maar niet elke dag he!
Ben ook nogal blij dat mijn eigensten nu alweer geruime tijd te bedde zijn. Ja hoor.

In elk geval. Rond middaguur had ik vier kinderen in huis. Eén van 3 maanden. 2 kleuterkes. En Zoon1 van 8.
Ik deed zo heel relaxed natuurlijk, alsof ik elke dag niet gewoon de boel voor de tv zet en zelf lekker eieren ga bakken. Nee hoor, ik zette de boel aan tafel, smeerde in de rondte met chocoladepasta, schonk frisse sapjes in, maakte conversatie en alles. Baby1 was het niet perse eens met haar plek in de wipstoel, maar daar kwam Zoon1 als reddende engel aan. Zwaaide met speelgoedjes, aaide over haar hoofdje, hield haar handje vast. Ik overlaadde hem met complimenten terwijl ik de kleuterkes tot stilte maande en Hond1 tot zeven keer aan toe naar zijn mand sleepte.
Midden in het geheel, toen ik nét ontdekte dat ik pindakaas op mijn shirt had, vroeg Zoon1 de vraag:
'Mamma. Waarom neem jij niet nog een kindje? Ik wil een zusje.'

Ik verslikte me een weinig zeg. En moest even op mijn balkonneke gaan staan.
Daarna kwam ik terug en zei:

'DAAROM NIET'

Ik geloof wel dat hij zag welke blik ik in mijn ogen had. Want hij vroeg niet verder. En kuste zo nog eens Baby1.
Ietsje later, met alle buiken vol brood, deed ik twee paar schoentjes, drie jasjes en twee sjaals om. Deed baby in wagen en zag mezelf ineens zo van boven zeg. Achter de kinderwagen. Met een schare kinders om me heen.
Het was niet eens een slecht beeld. Had zelf en alles onder controle. Stak over terwijl ik aan elke hand een kind had, met mijn voeten de wagen bestuurde en onderwijl ook nog door de hondenpoep reed. Heus.

Later die middag had ik een flesje gegeven, een boertje aangehoord, een luiertje verschoond, alles nogal lang gelee voor mij zeg en had ik mijn eigen Zoons op school. En wandelde aldus door Het Dorp met de Zoon2 en Dochter1 van Vriendin2.
Het was uiterst vermakelijk. Elke drie stappen stopte ik om dn Baby te kussen, en ondertussen kletste het kleuterke mij de oren van het hoofd. Toen ik hem per ongeluk twee keer voor het hoofd sloeg met de riem van Hond1, noemde hij mij 'mafkees' wat ik onbedaarlijk grappig vond. Ik ben niet zo pedagogisch he. Wist u al.

Uiteindelijk had ik ook de eigen Zoons weer onder mijn rokken en was ik weer thuis, toen Vriendin2 ook weer thuiskwam.

En was ik in nopjes met mezelf hoor. Weet wel dat ik opgenomen zou moeten worden, als ik elke dag zo'n berg kinderen in huis zou hebben. Wegens gekte, alcoholisme, en waarschijnlijk combinatie van beide.
Maar voor een middagje was het uiterst leuk. Als het over een jaar of drie nog eens voorkomt, he-le-maal goed.
hahahahhaa. Grapje hee