donderdag 1 september 2011

Van het ComfortAbonnement

Nu, komaan, dacht ik gisteren zo bij mijzelve. Ik denk vaak bij mijzelve. Dat is het gevolg van het tragische feit dat er niemand van mijn gezin ooit naar mij luistert. Serieus niet. Ik moet alles vier keer zeggen of vragen, minstens, met zeer gering resultaat. Het gevolg is dus dat ik maar regelmatig bij mezelf van alles denk. Ik vind ook best dat ik goede danwel lollige en immer praktische dingen te zeggen heb hoor. In mijn hoofd.
Welnu, komaan, dacht ik. Wij gingen ons vandaag maar eens inschrijven in de bibliotheek in Het Dorp. Vanwege omdat er een nogal schandelijke boete openstond bij ons StadsBibliotheek van boeken die wij al geruime tijd in huis hebben, togen wij eerst die kant op. Ja, ik ben heel netjes daarin. Ik betaal schandelijke boetes heus wel.
Het was eerder al wel in me opgekomen om misschien de boeken wel iets eerder in te leveren. Maar dat kwam er niet zo van. Hallo, ik was al blij dat ze na de verhuizing weer waren opgedoken. Het boekje van Zoon2, met plaatjes van babydieren was weliswaar een weinig half opgegeten verkreukt, maar Echtgenoot en ik vonden, als je als professionele bibliotheek boeken uitleent aan jongetjes van 1...wat verwacht je dan? Hmm? Een beetje realiteitszin zou ze niet misstaan.
Aldus reed ik met de jongens naar de stad. En vergat de buggy voor Zoon2. Ik had wel nog tegen Zoon1 gezegd dat hij me moest herinneren die mee te nemen, maar hij luisterde daar kennelijk niet naar.
En zo moest Zoon2 lopend mee naar binnen. Een Grote Ruimte met Trappen en Deuren Naar Buiten. Ik zeg, niet heel goed voor de de gemoedsrust van 'ne moeder met 'ne kind dat wegrent waar het maar kan.
Er was een klein opstootje terwijl ik bij de balie probeerde te vertellen dat ik de boete kwam betalen, de boeken had ingeleverd, me uit wilde schrijven en ook nog was verhuisd, mochten ze me nog een bedankje willen sturen ofzo. Het bleek een lastige kwestie voor de medewerkster, dit alles. Maar, vriendelijk als ik ben, werd ik maar een klein beetje ongeduldig, terwijl ik Zoon1 toeschreeuwde dat hij niet zo mocht gillen. En Zoon2 voortdurend bij trappen moest wegtrekken. Uiteindelijk zat Z2 op de balie, sloopte de muis van de computer van de medewerkster een beetje, maar ik geloof niet dat zij dat zag, en waren wij toch nog vrij snel weer buiten.
En wij reden naar Het Dorp.
Waar wij met een beetje bombarie de bieb betraden, omdat Zoon1 met nogal een vaart naar binnenrende omdat hij dacht dat de deur openstond, wat niet zo was en Zoon2, nog immer lopend, verschanste zich meteen achter de balie aldaar, om prullenbakken leeg te trekken. Hij doet dit soort dingen echter altijd met zo'n lief gezichtje, dat niemand het erg vond.
Ik vertelde daar, dat ik gaerne lid wilde worden. En dat mocht wel, hoewel ze een beetje bedenkelijk keken, maar dat kwam denk ik omdat Zoon2 inmiddels gepoept had en nogal een luft verpreidde. Wederom ware wij geruime tijd bezig, maar wel een stuk relaxter, want er zijn daar geen trappen en de ruimte is bepaald overzichtelijker. Ik kreeg 3 nieuwe passen. Ik nam het Comfort abonnement, waarop Zoon1 hysterisch blij werd omdat we dan een jaar lang gratis dvd's mogen lenen. Gratis mamma!Gratis! Wij kregen een rondleiding, ik werd tot in detail bijgepraat over de nieuwe wijze van boeken-tentoonstellen die ze net hadden ingevoerd, wat inhoudt dat er in de kasten, tussen de rijtjes boeken, heel 'speels' stapeltjes zijn gemaakt van scheefstaande boeken. Ja, ik was danig onder de indruk. Ik denk niet dat ze daar heel veel te doen hebben.
Nadat bleek dat ik met het ComfortAbonnement, de hele boel die we lenen wel zès weken mogen houden, deed ik heel grappig van ja, haha, dat is mooi, want wij zijn altijd te laat, haha, dat zal dan nu wel goed komen. De mevrouw echter zag dat iets anders. En met een duistere toon in haar stem vertelde zij mij dat zij wel vaker 'Moeders' had die dat dachten, maar haar ervaring was, dat 'Zulke Mensen' dan, ook met zes weken leentermijn, alsnòg te laat waren. Ik sloeg vanzelfsprekend mijn ogen neer en beloofde op voorhand beterschap.
Ik had natuurlijk beter mijn ogen open kunnen houden.
Want Zoon2 had inmiddels een en ander aan de speelse indeling veranderd, zo hier en daar.
En toen moest Zoon1 poepen.
En griste ik zo'n beetje wat boeken en dvd's bij elkaar om te lenen. Ondertussen legde ik wat dingen die Z2 in het rond strooide terug, op een waarlijk heel speelse manier, waar ik zelf van vond dat ze me best hadden kunnen bedanken, want het zag er echt leuk uit, een hele verbetering zou ik zelfs zeggen, maar de bibliotheekmevrouw kreeg een beetje uitpuilende ogen dus ik denk dat ze me misschien geen baan gaan aanbieden.
Maar, ik was toch tevreden. We raken toch aardig ingeburgerd hier zou ik zeggen, met onze nieuwe passen enzo. Gelukkig hoef ik pas over acht zes weken weer terug.

4 opmerkingen:

  1. Heel bijzonder hoe je als moeder mét ineens tien keer zo lang over de gewoonste klusjes doet en het zweet op je voorhoofd staat als je klaar bent. Vroeger toen ik nog kinderloos was kon ik wel drie keer per week naar de bieb en was ik ongeveer evenveel tijd kwijt als nu die ene keer in de maand...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. zonder boete zou die bibliotheek helemaal niet kunnen bestaan!!! Ik draag ook al jaaaaaaren bij.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha, dank wederom voor alle erkenning.

    BeantwoordenVerwijderen