Vriendin3 en het Oost'n

Vriendin3 is vandaag jarig, van je hieperdepiep 30 jaar. De arme, ik weet hoe ze zich voelt, ook al heb ik haar nog niet gesproken en alleen nog een bericht gestuurd. Maar alla, ik was immers ook vorig jaar een tijdje geleden gisteren ooit net 30. En dertig is akelig ja. Natuurlijk is 31 32 nog akeliger, nummerieksgewijs, maar eigenlijk niet erger dan 31.
Wat een geleuter.
Het kind is 30 geworden en viert dat dit jaar door verdorie naar het Oost'n des Lands terug te verhuizen met hare liefde. Jaja blala, ze komt er vandaan en haar ouders wonen daar en allemaal vrienden en broer en zus enzo, en natuurlijk ook hare liefde daar ergens, maar ik niet.
Neen, ik niet. Weeehh.
Vriendin3 en ik hebben elkaar 11 jaar geleden leren kennen in Italie. Stiekem eigenlijk al in Utrecht maar dat klinkt lang niet zo avontuurlijk. En eigenlijk was het gewoon Italie.
Wij waren daar allebei heengegaan met een weldoordacht idee; Drinken, Feesten, Slettebakken, WegVanHuis, Avontuur en ook wat werken. Alles was in ruime mate aanwezig en het waren voor haar 3 maanden en voor mij 6 maanden van puur plezier en fabulousheid. Njah, we woonden in een zeer brakke caravan. Moesten echt onbedaarlijk hard werken en sliepen eigenlijk nooit. Aten maandenlang hamburgers en pizza en hebben van het hele Italie bijzonder weinig gezien behalve het Gardameer.
Maar oehh, we hebben veel leuke mensen leren kennen. En vooral elkaar.
Het doet wat met een prille vriendschap, een paar maanden samenwonen op 10 vierkante meter. In 1 bed slapen. Letterlijk 24 uur per dag op elkaars lip zitten. Hard werken, hard drinken en elkaar elke ochtend naar het werk slepen en elke avond de kroeg in. Wij liepen hand in hand. Namen samen een obscure oorbel. Dronken Havannah Cola en Sangria, leenden elkaars kleren, wisten het zweet van elkaars voorhoofd en hielden elke avond picknicks met brie en pesto op toastjes. Vertelden elkaar in een paar weken ons hele leven, bespraken Liefdes en Vriendschappen en Familie en Werk en Studie en ook heel veel over oorbellen en lipgloss enzo natuurlijk.
We werkten samen in De IJs en achter de bar. Hadden een heleboel gezamenlijke stopwoordjes en lachten werkelijk over alles.
Het afscheid na 3 maanden was hartverscheurend. En ook een beetje dronken.
En vol goede beloftes.
En die hebben we nog waargemaakt ook. In de jaren daarna hebben we elkaar eerst regelmatig en daarna weer wat minder, opgezocht. Van Arnhem naar Nijmegen naar Haarlem en weer terug. Twee jaar elkaar uit het oog verloren. Door Studie, Liefdes, Een Zoon. Maar elkaar weer gevonden, niet heel dramatisch, maar gewoon weer eens gebeld. Want ik had ooit gezegd, daar in Italie, dat wij BFF waren, en dat als ik ooooit, (haha), oooooit zou trouwen, dan zou zij mijn getuige zijn.
En toen ging ik trouwen, notabene. En vroeg Vriendin3 inderdaad als getuige, ik kon geen logischer keus bedenken.
En tijdens mijn vrijgezellenfeest bleken Vriendin1, 2, 3 en Zuske, als ware kurken op elkanders chardonnay te passen. En zo ontstond Het Partycentrum. En verhuisde Vriendin3 als kers op dn taart, naar Haarlem. Eindelijk.
Wij zijn met vijf, wij zijn Het Partycentrum van je Chardonnay Holadiejee, lalalaaa.

En nu gaat Vriendindrieieieiee verhuuiuiiiizeeeeeeen. Bulder ik elke avond. Wenend in mijn bedje.
Wij vinden het allemaal heel niet leuk neen. Niet dat we elkaars deur platlopen. Slechts 2x per week. We bellen niet dagelijks. En we hangen sinds die tijd in Italie niet meer letterlijk om elkaars nek.
Maar we horen bij elkaar.
En jajajajaja, De Liefde van 3 is geweldig. Dat gaat 'ne Echtgenoot en 'ne Vader worden ooit. En dat dat dan gebeurt bij ouders en familie en oude vrienden in de buurt. Snappen we. Snap ik ook wel zelfs.
Maar weeeeeehhhh.

En dus drinken we er vanavond maar een paar kleine glaasjes op tesaam. Holadiejee!