maandag 5 september 2011

Een eng meneertje en lekker eten.

Dit weekend spraken mijne zuster en ik elkaar zo eens heel wijs en zusterlijk toe, dat het toch wellicht eens tijd werd om de boel eens om te gooien. Wij mijmerden over diverse Grote Stappen die wij zo eens konden gaan nemen, lichamelijke versieringen die wij ons zouden aanschaffen, roeren om te gooien, geld over de balk en meer van zulks. Dat heb je wel eens, zo'n avond. Wij schonken daar een klein wijntje bij, want dat praat niet lekker he, met 'ne droge keel. Vinden wij.
Ergens in de nacht stapten wij toch maar gewoon op de fiets naar huis, want het ging regenen, en een avontuur stap je toch liever droog ende uitgerust tegemoet. Wij zijn heel praktische types.
De volgende dag was het gewoon zondag en bestond het leven weer heel heerlijk normaal uit speeltuin en gebakken eieren. Maar het blijft toch altijd een beetje hangen, zo'n gesprek over Laten We Alles Eens Anders Aanpakken.
's Avonds keken Echtgenoot en ik een film over heerlijk koken en eten en ambities enzo en ook dat bleef hangen, dus wellicht dat ik me binnenkort eens op Eten met een Hoofdletter ga storten. Ik zal dan gaan verhalen over alle heerlijke macaroni's die ik kan maken en zo wat klagen over de kilo's die ik aan zal komen.
Maar eerst ging vanmorgen Zoon1 weer naar school. De vakantie is voorbij en ik maakte broodjes en appel voor in de nieuwe piraten-lunch-bakjes -en bekers, trok het kind zijn netste spijkerbroek aan en wij togen met ons allen richting De Nieuwe School. Zoon1 met frisse tegenzin, vol spanning maar ook benieuwd naar de nieuwe dingen en kinderen.
In zijn klas spraken wij heel ouderlijk met de nieuwe juf, knikte ik zo eens vriendelijk tegen wat moeders en vaders her en der en miste het praatje met De Leuke Moeders van de Oude School. Zoon1 was stoer, geen traan te bekennen, zat op zijn stoeltje met een verse naamsticker, zwaaide door de ramen, en wij vertrokken weer, nadat we Zoon2 eerst even moesten zoeken die zichzelf een rondleiding gaf.

Tevreden met een tot dusver soepele maandagochtend, ging ik boodschappen doen met Zoon2. Het ging net erg regenen, dus ik heb zo een uurtje in de supermarkt rondgehangen, bedacht diverse voedzame maaltijden en bij de kassa bleek dat ik de verkeerde pinpas mee had genomen. Dat heb ik vaak. Dus weet wat mij te doen staat.
Terug naar huis ja.
Zonder boodschappen.
Thuis pakte ik snel de andere pas, hees het regententje op de bakfiets, gaf Zoon2 een koekje en fietste weer de route naar de supermarkt.
Daar betaalde ik de boodschappen, propte de boel in de fiets en rende achter Z2 aan die de benen had genomen.
Weer terug bij de fiets, stond er een meneertje ook zijn boodschappen in te pakken. Een klein meneertje, dat leek op een lief opaatje. Zoon2 prikte in de sinaasappels van het meneertje, het meneertje lachte naar Z2, Z2 zei wat tegen het meneertje en het meneertje vond dat een goed moment om zijn akelige karakter aan mij te laten zien. Eerst heel onopvallend, door mij te vertellen dat 'bakfietsen de toekomst zijn'. Ach, zei ik. Is dat zo? Het is wel heel handig, in elk geval, deed ik onschuldig.
HANDIG? HANDIG? Het meneertje verslikte zich bijkans in zijn gebit, of iets anders vies', en begon een relaas over het einde van de wereld. Dat bakfietsen de toekomst zijn, omdat wij over een paar jaar geen auto meer kunnen betalen. Dat ik toch zeker wel inzag dat toen vroeger de olie van de arabieren werd gekocht(?), de hele bliksemse boel eigenlijk toen al ten onder ging. Dat was het begin van het eind. En ik had zeker wel een goede studie gedaan, vroeg het meneertje zich af. Mjaooww, zei ik.
En daarop lachte hij waarlijk heel naar en begon een nieuw verhaal over vroeger, toen de boodschappen nog door loopjongens thuis werden gebracht en wat er allemaal voor ellende in de wereld is, waar hij bepaald de nadruk legde op nogal rascistische opvattingen. Hij bekeek mij zeer afkeurend en vroeg zich wederom af of ik dat dan niet dòòr had allemaal. Ik zei dat ik alles wellicht iets positiever bekeek, maar dat was het verkeerde antwoord. Zoon2 begon zelfs wat angstig te kijken en liet zich gewillig in mijn bakfiets-van-de-toekomst zetten. En wij fietsten samen snel weg, weg van het enge meneertje.
Eenmaal weer thuis brak de zon door en Z2 en ik dronken gezellig samen koffie en limonade en aten nog zo maar eens een koekje.
En nu kan ik toch steeds niet anders dan maar weer denken aan het enge meneertje die leeft in vroeger tijden, waar voor hem het leven kennelijk wel iets beter was dan nu, maar waar ik toch de indruk van krijg dat hij niet genoeg wijn drinkt nogal blijft hangen in doemdenkbeelden en alles wat hem vroeger al niet zinde en nu nog steeds niet.
En kan ik toch vooral concluderen dat het heel niet slecht is om eens na te denken over Andere Stappen en Nieuwe Dingen om daarmee wellicht te voorkomen dat je over 50 jaar een eng en ontevreden persoon bent.

Maar eerst eten we vanavond tortilla's, met veel creme fraiche. Want ik vind wel, Nieuwe Dingen zijn allemaal wel leuk, maar niet met een lege maag, immers.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten