De uithuizigheid en de chirurg.

Afgelopen week was ik nogal uithuizig. Doende met leuks, en dingen, en omdat de Echtgenoot nog vakantie had en de kinders gewoon naar school gingen, vond ik mij daar ineens een vrijheid voor mijzelve, die ik in jaren werkelijk nog niet gehad had.
Ja, tuurlijk ga ik avondjes uit. Ga ik eens een middagje winkelen. Ga ik wellicht zelfs eens vóór het diner de deur uit als ik leuks te doen heb, maar het zijn altijd nog geen dingen waar ik aan gewend ben, na jaren van kleine kinders en alles. En dat ik er zeg maar vroegerrr iets meer moeite mee had om de dinges des huizes aan Het Lot de Echtgenoot over te laten. Nu niet meer neen.

Maar het went snel heur, geen zorgen. Flexibel type, ik. Veerkrachtig ook, zo blijkt maar weer. Hatsa, verlaat ik het pand gezwind, als mij dat zo uit komt. Pedagogisch blijkt het ook een goede zet, overigens.

Vroeger ging het zo:

Ik: Jongens, mamma gaat vanavond weg. Leuke dingen doen.
Jongens: Neeeee mammaaaaa neeeee weehhhh boehooeoeooeoeooeoeoe
Ik: Hallo, mag ik ook een keer.
Jongens: Neeeee mammaaa neeeee niet ons verlaahaaateeeeen. Dat willen wij niiieeet.
Ik: Ja zeg. Weehh. Hup, geef mamma een kusje.
Jongens: Neeeee, wij willen het niiiieeet. Nog een kus. Nog een kus. Neee niet gaaaahaaaaaaaaaan.

Waarna ik met lood in schoenen en met een gebroken hart op pad ging naar mijn vertier.

Heden ten dagen gaat het zo:

Ik: Jongens, mamma gaat weg, leuk he.
Jongens: Huh wat. Oh ja doei.

Ik zie slechts progressie, verbetering en goede dingen zeg ik.
Zelfstandigheid is belangrijk he. Voor kinderen Voor mij.

Al met al was het nogal een week.
Want vrijdag vierde ik mijn verjaardag, waarvan ik hoopte dat het een leutige, misschien beetje beschonken toestand zou worden met dans en pleizier.
Welja, ik kreeg mijn zin hoor.
Er gingen 25 flessen wijn, drie kratten bier, twee flessen gin, een fles tequila en een glaasje cola doorheen. Er sneuvelden evenwel iets van 8 glazen, een fles wijn en wat sigaretten.
De buren zeiden de volgende dag dat ze misschien wel een beetje overlast hadden gehad.
En om 06.30 lag ik te bedde.

Niet slecht, niet slecht.
De volgende dag waren de Vriendinnen en ik wat bleekneuzig, maar opgewekt, ik dweilde zo eens drie emmers met zwart water van de vloer, dacht om 16.00 uur dat het ochtend was en Vriendin2 was zo lief om een beetje overgebleven drank en al mijn fabulous cadeaus even met de auto op te halen.
Op deze manier word ik gerust volgend jaar weer 31 deze leeftijd.

De zaterdag was een klein beetje verloren op deze manier, maar dat mocht de weekendpret niet drukken hoor nee.
Zondag vierden wij met ons allen de verjaardag van de Zoon1 van Vriendin2 en het enige waaraan men kon merken dat er misschien al een beetje feest gevierd was, was dat we allen aan de alcoholvrije bier en cassis zaten in plaats van aan onze standaard fleskes wit.

Vandaag moest ik potdikke weer naar het ziekenhuis. Omdat Het Oor nog steeds maar niks van verbetering laat zien.

De chirurg vandaag was een ander dan de vorige keer, maar ook heul vrindelijk.

Ja, zo zei ze. Ze wilde dan eigenlijk wel weer met een mes aan de gang gaan.
'Haha. Haha. Echt niet dus.' Zei ik aardig, maar beslist.

Hm ja, ze had dan zeg maar wel al zoiets in het verslag van de vorige keer gelezen, zei de chirurg mevrouw.
Nu zou ik graag dat verslag ook lezen zeg. Ik denk, dat er iets in staat van: Mevrouw Barendregt heeft den laatsten keer de ganse eerste hulp bij elkander gebruld, toen er iets van een groot en scherp en akelig mes in heur oor werd gezet.

Maar het mes was van de baan, zo dacht ik. Er werd wat gedingest en gedaan en het deed wel pijn maar lang niet zo als vorige keer. En nu moet ik woensdag weer terugkomen zeg. Het wordt zo onderhand wel een toestandje, dat oor.
Mocht ik ooit nog eens iets zeggen over een piercing, dan wens ik dat u allen aan komt zetten met handboeien, messen, foto's van geamputeerde oren en wellicht een fles cola light, als u mij echt wilt afschrikken in het algemeen.

Dan schenk ik mij nu een kommetje overgebleven wijn in, anders is het ook gewoon zonde, vind ik, en ga maar eens op zoek naar een baan. Want dat is ook zo wat. Gewerkt moet er worden. Wellicht uithuizig.