Als de zon zakt, mag ik er pas in zitten.

Daar was ik weer. In het ziekenhuis. Zat direct al bijna tussen draaideur, dus dat begon al lekker ja.

Meneer de chirurg begroette mij waarlijk vriendelijk, keek zo weer eens in Het Oor, krabte zich mentaal op hoofd, dat zag ik wel, en stelde vast dat er niets, maar dan ook niets was veranderd aan de situatie.
Ik beaamde dat, waarop de man iets mompelde van een overleg, en de kamer verliet.
Toen hij terugkwam, bleek hij een onderonsje te hebben gehad met een microbioloog. Dat vond ik wel geruststellend, want die mensen schijnen de Pest en Pokken en zulks te hebben uitgeroeid. Dan kan ie misschien ook wel wat met een oor, dunkt mij.
Er diende een kweekje te worden gemaakt, zo verhaalde de dokter, terwijl hij erbij zei dat dat misschien ook al wel iéts eerder had gekund. Hij keek er best schaapachtig mij, als je het mij vraagt.
'Hmm ja' zei ik maar. Had verder niet echt wat anders te zeggen, dat wat zou toevoegen, eigenlijk.

De dokter verliet wederom de kamer, waarna er een mevrouw binnenkwam, met een pakketje dat verdacht veel leek op messen, prikken of anderszins scherpe voorwerpen. Ik ging al een beetje in de vechthouding zitten natuurlijk, maar het bleek evenwel mee te vallen.
Zij hatselde zo wat met een dinges in mijn oor, en deed dat in een buisje. Dat was dus de kweektoestand.

Mijn vriend de chirurg kwam weer binnen, met het opwekkende verhaal dat ik andermaal een nieuw recept kreeg voor een nieuwe antibiotica kuur.

'Ja HALLO' deed ik. 'Dat is dus de VIERDE he?'

Ja nee ja, dat was dus toch wel nodig en alles, zo vernam ik. Dit keer weer een andere kuur, met maar twee pillen per dag, in plaats van de eerst vier, daarna acht en daarna weer vier tabletten en bruispillen.

'Ik denk wel dat alles bij mij van binnen nu dood is, haha. Hahahhaha.' Was ik nog zo wat jolig.

Welnu, was het weer tijd om te gaan, dus ik nam het recept aan, gaf de man maar weer eens een hand, en zie hem volgende week weer terug. Ik denk zomaar dat hij al goed zat van me is zeg.

En daar ging ik weer naar de apotheek met mijn nieuwe recept.

Meisjes in apotheken zijn allemaal van die frisse, blozende, naturel ogende typjes. Valt duidelijk op zeg. Allemaal een olijk paardenstaartje in het ongeverfde haar, een opgewekte blik in de ogen zonder mascara en met makkelijke schoenen aan de voetjes.
En stuk voor stuk een vriendelijke glimlach, maar waarschijnlijk een bijzonder saai leven. Ik weet het natuurlijk niet zeker, maar die indruk wekken ze nogal. Zal wel in functie omschrijving staan.

Maar toen kwam het. Na het hele circus van weer de robot, de twintig stickers en de doosjes met pillen, kwam het uitprinten van de bijsluiter. Twee A4-tjes met piepkleine lettertjes, vol met ellende.
Dat moest ik dan maar eens goed lezen, zo was de boodschap.

Oh, en ik moest dan wel vooral uit de zon blijven de hele week.

'Euh?' Deed ik. 'Uit de zon?' 'HAHAHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHA' lachte ik nogal hard.

Maar het bleek geen grap.

'Heb je gezien wat voor weer het is?' Probeerde ik nog.
Ja, zo bleek, ze was op de hoogte.

Mag ik wel buiten lópen? Bagataliseerde ik nogmaals haar bericht.
Maar nee echt, ik mag dat wel, maar zeer goed ingesmeerd, en liever niet.

'MAAR HET IS NET PRECIES 1 UUR ECHT ZOMER!!' Krijste ik.

En ja. Helaasch voor mij. Bikini's kan ik verbranden, op doktersadvies. Mag niet op terras, tenzij in schaduw, en als ik buiten kom moet ik met hoed, parasol, burka wellicht.
Anders krijg ik akelige vlekken en uitslag en narigheid.

Moest eigenlijk daarna nogal lachen om de idioterie ervan. Dat mijn vierde kuur tijdens het Horror Oor Verhaal er eentje is, waarmee ik niet in de zon mag, terwijl gans het land op het strand ligt komende dagen.

Om mezelf op te wekken las ik daarna de bijsluiter, waaruit bleek dat ik, naast huiduitslag, ook nog te maken kan krijgen met een psychose, hartfalen, spierzwakte, een anafylactische shock, een depressie en nog zo wat leutige bijwerkinkjes.

Zat bij het naar buiten lopen wederom bijna tussen draaideur.
Heb er een biertje op gedronken met de vriendinnen des avonds, ook al omdat Huis1 nu ECHT verkocht is, omdat de periode van de ondervoorbehoudvanfinancien nu voorbij is.

Dus, huis minder, bijna een oor minder, maar zodra de zon zakt, ga ik erin zitten, met een wijntje.