dinsdag 24 september 2013

Mijn vader is een hipster.

Mijn moeder vroeg zich gisteren op Facebook af wat een hipster nou eigenlijk is. Is het ondergoed? Is het een iemand?
Zij kreeg twee heel zoete antwoorden eerst, van twee dames die bevestigden dat het, inderdaad, ondergoed is. 'Met van die pijpjes'. Daarmee leek de kous af. Ik zag mijn moeder denken: 'Ah. Gelukkig. Ik dácht al zeg.'

Echter daarna kwam een antwoord van een man die wist dat het iets met een baardig iemand betrof. En mijn moeders verwarring begon weer op te spelen natuurlijk. En terecht. Toen kwam ik zelf met een antwoord, zoals een meisje dat netjes doet als je moeder wat vraagt, met een summiere uitleg op haar eigenlijk best ingewikkelde vraag, waarop ik het antwoord eigenlijk ook maar half weet.
Het is een soort onderbroek én een persoon die heul hip is en zogenaamd niet met de standaard mode meedoet maar die allerlei soorten mode aanheeft en dus wel met een soort mode meedoet. Schreef ik.

En het intrigeerde me. Het intrigeerde me laatst ook al, toen we op VriendinnenBorrelAvond op het onderwerp kwamen, waarop VriendinT een gedetailleerde beschrijving gaf van wat De Hipster zoal placht te dragen. Zij weet dat soort dingen altijd heel handig.
Ik vond er wat van, en googelde zo nog eens wat.
En kwam op een aantal sites waar eigenlijk opstaat, wat ik ook al schreef, maar dan wat uitgebreider en ook wat negatiever, eigenlijk.
Het is een 'stroming' en het is een 'way of life'. Zeggen de Hipsters.
Het is een 'pseudo-houding' en het zijn 'Aanstellers'. Zeggen alle andere mensen die er 'onderzoek' naar hebben gedaan.
Daar klinkt een stuk jaloezie in door, als je het mij vraagt. Of oprechte afschuw. De lijn is dun, daartussen.

Nadat ik nog wat verder las en plaatjes bekeek natuurlijk, kwam ik feitelijk tot niks nieuws.
Het Hipsterschap bereik je, wat ik ervan geleerd heb, niet zomaar. Je bént er eentje. Je kunt er wel eentje worden, maar alleen met de juiste instelling en het bezoeken van de juiste winkels, kroegen en het luisteren naar de juiste muziek. En dan niet omdat je een hipster wilt wórden, maar omdat je opeens het licht ziet en het vanuit het diepst van je hart ontdekt te zijn. Soort uit de kast komen, dunkt me.

Een Hipster luistert naar bandjes die niemand kent maar die binnenkort heel bekend zullen zijn. Dat is overigens best een knappe gave, vind ik. Nooit zullen ze toegeven dat ze soms heel hard meezingen met René Froger. Dolly Parton daarentegen is juist weer heel Hipsteresque. Schijnt. Moet je ook maar net weten.
Zij kopen hun kleding bij tweedehandswinkels, wat overigens ook een ander groot deel van de wereld doet, maar dat ziet de Hipster liever niet zo. Zij zijn anders en aparter en, vooral, hipper. Maar zogenaamd niet op de H&M-manier. Want dat kan natuurlijk niet, want daar loopt iederéén in. Dat hun voorkomen rechtstreeks uit de etalage van de H&M-Divided afdeling komt, daar kijken ze niet naar kennelijk, door hun grote bril.
Het uniform van de Hipster bestaat uit een skinnybroek (net als de rest van, wederom, de wereld) en 'een shirt'. Woeh, gewaagd?

Het gekke is, dat de officiële Hipster, dat niet van zichzelf zegt. Neen, want ze willen geen etiket op zich krijgen. Nu schijnt niemand dat te willen, hoor ik wel eens, maar de Hipster al helemaal niet, want stel dat ze vergeleken worden met anderen.
Echter kijkt men op Instagram, dan staan daar nogal veel foto's van mensen op die zichzelf hashtaggen als #hipster. Verwarrend, kortom. Zijn ze het dan wel of niet?

En het is allemaal nog veel lastiger. Als rechtgeaarde Hipster vind je bepaalde dingen afschuwelijk, maar andere dingen juist weer wél heel cool. En daar is geen pijl op te trekken. Want het bruine café, zoals ik er bijvoorbeeld graag kom, dat kan dus echt niet. Tenzij er natuurlijk een obscuur nieuw bandje in speelt dat je moét zien.
Muntthee drinken, u weet wel, water met grote groene takken erin, dat is wel ok, en dat vind ik bijvoorbeeld bijzonder storend en heel erg 2012, maar de hipster vindt dat dus opeens wel weer heel erg goed. Bier is goed, rode wijn ook, maar witte weer niet. Nu, u snapt al wat ik daar van vind.
Een ouderwetse stoffen tas, zoals men die vroeger altijd al gebruikte kan juist wel. Ik zeg hoezee voor alle basisschoolkinderen die daar hun gymspullen in bewaren. Ik heb er eentje met snorren. En dat kan dus echt niet. Waren het brillen geweest, dan weer wel.
Televisie kijken is voor Zara-lievend gepeupel. Vegetarisch eten is voor de Hipster.
Hoewel ik heel zeker weet dat er vele hipstermeisjes zijn die op maandagavond met een blik knakworsten in de knuistjes naar Greys Anatomy kijken. Echt wel.

Het lijkt me zo lastig. Je wilt wanhopig nergens bijhoren, maar ondertussen hoor je bij de zo ongeveer meest makkelijk aan te wijzen doelgroep die er is.
De mannen hebben baarden en langig haar, of juist half kort. Dragen mutsen. En brillen. En Allstars. Alsof die niet gewoon al 30 jaar in de mode zijn.
De meisjes kijken door hun pony wat wazig de wereld in en staan op elke foto met afhangende ranke schouderkes alsof ze net niet hun nieuwe geruite mouwloze blouseje hebben aangedaan, maar de hele middag met hun kind op de schouders in de indoor speeltuin in de ballenbak hebben gerend.
Dat doet een Hipster dus nooit he. En daar kan ik dan wel weer inkomen. Of nee, misschien juist weer wel? Ik ben confuus.

Het haar bovenop het hoofd in een knot, dat weet iedereen, is heul hipsterwaardig. Maar eigenlijk al niet meer omdat iedereen dat nu doet. Stel je voor het dilemma van de Hipster in de ochtend. Knot of niet? Jamaar de buurvrouw had het ook. En die draagt een Esprit-jas, wat écht niet kan. Of kan het vandaag juist wel? HELP!

Volgens mij was je vroeger gewoon punker, alto, kak, hippie, en weetikwat. Heel duidelijk en heel aanwijsbaar en met een handige lijst van te dragen kledingstukken. En dan hoorde je bij zo'n groep. Dat vond je leuk. Met z'n allen dat zijn.
De Hipster is liever alleen. Hoort niet graag ergens bij. Maar toch tref je ze in groepen aan.

En zo kwam mijn moeder op Facebook tot de conclusie, dat mijn vader een Hipster is.
Dit maakte zij op uit een aantal harde feiten:
De baard;
De geheel eigen manier van kleden, zonder met de mode van de dag mee te gaan;
Om dan soms opeens heel hip uit de hoek te komen;
Trekt zich niks aan van anderen, in elk geval nooit hardop, maar in zijn hart ook niet;
En hoort dan opeens toch bij een bepaalde groep.

Och. Wat moest ik lachen. Serieus, urenlang. Hoewel het niet eens grappig bedoeld was. En toen ik zeg maar weer bij adem kwam, dacht ik er over na. En ja, ik ben het ermee eens. Mijn vader is een Hipster. Yaaay vader!

Nee maar kijk. Mijne pappa:


En kijk nog eensch aan. Dit is 33 jaar geleden. Mén, wat een trendsettert.










1 opmerking:

  1. De beschrijving van jezelf is tamelijk hipster. Je uiterlijk dan weer niet. Maakt het eigenlijk allemaal een fluit uit? Ieder gewoon lekker zichzelf en niet te veel met anderen bezig zijn

    BeantwoordenVerwijderen