dinsdag 17 september 2013

Het B-diploma en krentenbollen en alles.

Ergens in 2012 schreef ik er over, de zwemles van Zoon1. Dat hij er eindelijk op zat en alles.
En sindsdien zaten wij elke maandagmiddag te zweten in het kleine kleedkamertje, stonden we 3 minuten te juichen en te zwaaien aan de rand van het zwembad en daarna óf in de zon buiten, of als het regende, weer zwetend in de kleedkamer. Ja, mooie tijden.
Toen het kind zijn A-diploma haalde, was ik natuurlijk in mijn nopjes. Ook al omdat hij nu niet meer zou verdrinken, ja, maar ook best wel omdat ik het einde van de zwemles al bedacht. Maar neen, heden ten dagen en in al deez' moderne tijden, gaat het kind van tegenwoordig minstens ook voor het B-diploma. Nou. Dat was vroeger wel anders hoor. Ik was potdorie blij met mijn opstiksel van het A-tje voor op mijn badpak, wat ze nu niet eens meer krijgen, en die B, ach die B, die was voor waarlijk sportieve kinders.

Maar nee nu niet hoor, de kranten schrijven er veel onzin over, alle kinderen uit de klas gaan voor minstens vier diploma's en toen Zoon1 er ook nog eens achter kwam dat hij voor zijn piloten-toekomst het B-diploma moet hebben.... gingen we er maar voor. Ik vind persoonlijk, zwemmen is zwemmen, en zwemmen is nietverdrinken. Meer heb je niet nodig dunkt me. Maar wie ben ik.

Dus zitten we tegenwoordig op de woensdagmiddag in het bloedhete gebeuren hier in Het Dorp en alles leek voorspoedig te gaan. Ja hoor, binnen drie maanden is het meestal wel goed hoor, dan halen ze het wel, hoorde ik heel olijk van andere moeders en toevallige voorbijgangers. Dus ik rijd elke week met zakken krentenbollen en pakjes drinken direct uit school met de jongens daarheen en ik ving positieve berichten op van Zoon en van de akelig sportieve en wijdbeens-staande juffen. 'Ha Zoon, dat doe jij goed zeg, nog een paar weken en hoplaaaa, dan zijn we er voor een paar jaar vanaf!' Deed ik nogal jolig. Voor mijn doen, als het over sport gaat.

En het gíng ook goed. Tot twee weken geleden.

'Ik wiiiiiil niet meeeeeer' kwam Zoon1 des avonds uit zijn bedstede zetten.
'Ah joh, nog even, je doet het hartstikke goed! En nu naar bed.' Voedde ik op.

Hetzelfde vorige week, op de fiets.

'Ik ga naar huis. Ik ga niet.' Mopperde de jongen.
'Jamaar ik heb krentenbollen en alles' haalde ik hem over. 'Komaan, we zijn er bijna. Je kan het juist zo goed!!' Ook nog.
En ik kleedde het arme kind midden op een bloedhete dag om in een zwembroek, lange broek, lang shirt en dichte schoenen, terwijl ik zelf in een hemdje en op slippers zowat overleed daar.

En toen kwam de juf aan het eind van de les naar me toe. Ja, Zoon1 kán het wel, maar hij is wat betreft het onderwaterzwemmen die hele zes meter nét te langzaam en dan komt hij niet door het gat heen.
Oh. Zei ik.
Dus, zo bleek, als hij het komende woensdag (morgen) ook niet kan, mag hij niet afzwemmen volgende week.
En zo stuurde ik Echtgenoot en Zoon1 dit weekend naar het zwembad om te oefenen. Maar nee, we leggen verder geen druk op hem of zo hoor, zo overlegden E en ik. Heus niet. Maar het zou toch wel HEUL fijn zijn als hij het nu gewoon even kan zeg maar.

En gisteren ging ik mijn bloedje nog even stiekem kussen terwijl hij sliep, maar hij bleek wakker te zijn, en in tranen. Want wil niet meer zwemmen.
Aiiiii. Dacht ik.
En hing een werkelijk heel goed verhaal op, over dat iedereen bepaalde dingen heeft waar hij heel goed in is en niet zoveel moeite voor hoeft te doen, maar dat sommige dingen wat moeilijker zijn, en als je maar je best doet, dan lukt het waarlijk wel. En als het dan toch niet lukt, ook al niet erg. Dan is iedereen ook trots. En houden we van je. En krijg je heus ook wel een cadeautje, voor alle moeite. Probéér het nou. Je kán het. Ik heb alle vertrouwen in je. En ik weet dat je je best doet. Echt. En, schatje, je bent eraan begonnen, dan moet je het toch afmaken. Niet zomaar afhaken. Al heeft je moeder dat al vaak wel gedaan.EN WEET JE WEL WAT DIE ZWEMLES HIER KOST HEE.
Neen, neen, hij zag het toch niet zitten. Dikke tranen.
'Jamaar liefje, het is nog maar twee keer. Dan is het over. Hoeven we nooit meer. En je vond het toch leuk ook?'
Ja, hij vond het eerst wel leuk. Maar nu niet meer.

En ik weet wel waarom. Het kind zit alles nogal mee, tot nu toe in zijn leven. Doet het nogal goed op school, zelfs soms best wel beter dan de rest. Heeft een goede vriend, een aantal ook heel leuke vriendjes. Een zeer goed kapsel. Nogal leuke familie. Een lollig broertje. Geen zorgen. Hoeft niet voor veel dingen moeite te doen.
Maar faalt nu met het zwemmen.

En, heel eerlijk. Ik zou ook willen opgeven. Heb serieus overdacht om hem mee te geven, dat als je ergens zo ongelukkig van wordt, dat je het dan niet moet doen. Hang dat principe zelf nogal aan.
Maar Echtgenoot kwam met andere principes aanzetten, waar ik me eigenlijk ook best wel in kon vinden, bij nader inzien. Van doorzetten, van niet opgeven, van accepteren dat je niet in alles heel goed kunt zijn en moeite moet doen soms, meer dan een ander ook wel eens.
Lastige kwestie.
Vooral omdat hij vanavond weer vrij ongelukkig in zijn bed lag. En ik kuste tranen weg en wapperde zo met mijn handen van 'aaaah kiiiind, komt goooooeeeeed en echt waaaaaar en nog eeeeeven' en wist het verder eigenlijk ook niet meer zo goed.
Natuurlijk gaat hij morgen zwemmen.
Hoeft zeker niet zijn C-diploma te halen als hij dat niet wil, en ik vind het te waarderen dat hij dat niet wil omdat hij dat gewoon niet nodig acht, ook al heeft zijn hele klas honderd diploma's en kunnen diepzeeduiken en duiken met een gewicht aan hun voeten en weet ik wat ze allemaal leren.

Ben er alleen nog niet over uit, dat als hij inderdaad dit kwartaal zijn B niet haalt....moet hij dan nog een kwartaal. Of laten we het erbij en gaat hij lekker verder met schaken en eventueel een andere sport die hij wel leuk vindt. Ik sleep met liefde nog een paar maanden door de sneeuw en regen met krentenbollen en Zoon2rond natuurlijk. Zo ben ik heus. Maar wat doen we.
Eerst maar eens hopen dat hij morgen door dat verdullemse gat zwemt. En dan volgende week weer natuurlijk.
Ik proost er maar op, daar geloof ik toevallig in. Hopelijk ook de juffen met de enge badpakken en de slippers en de omgeknoopte handdoeken die wijdbeens sportief staan te zijn. Brr.




5 opmerkingen:

  1. Ach, zwemles.. Ik schrik er nog weleens wakker van. Veel wijsheid voor jullie allen, wat een geploeter. En natuurlijk weten wij allen dat het geweldig is als hij zijn B dan toch heeft gehaald, maar weet hij veel. Succes met alles!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. o die zwemlessen, wat een drama is dat toch.

    over het opvoedkundige principe, ik moest denken aan mijn zusje die alles ook nogal mee zat. opgegroeid in dat mooie dorp waar jullie nu wonen en overal en altijd nummer 1. heb ik haar vaak om benijd, maar de zenuwinzinkingen die volgden bij in mijn ogen relatieve tegenslagen (niet in 1x geslaagd voor het rijexamenen..) hebben mij toch iets anders tegen de kwestie aan laten kijken..

    BeantwoordenVerwijderen
  3. C hoort tegenwoordig ook,... Ik heb ze alledrie A en B laten doen, en inderdaad, ook met tranen. Leren ze van vind ik, dat ook als dingen niet leuk zijn het soms toch gewoon moet. En over dat k..gat: in zwembad sassenheim ( en misschien ook wel elders) kan je bij het vrijzwemmen dat ding gebruiken. Heeft ons flink geholpen (lees; 1 ouder aan de kant, de ander onder water kind door gat geduwd. Maar ik leef met je mee, mijn middenkind huilde bittere tranen bij het startblok.
    Overigens is het voor hem misschien een stimulans om nu even flink te knallen met het vooruitzicht dat hij dan komend seizoen iets leukers kan doen,.
    Anyway,..onze ouders hebben vast net zo geploeterd en ik heb geen een herinnering er meer aan, dus groot leed nu is later misschien compleet vergeten. Genoeg peptalk?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Oh dank allen! EN......het is gelukt! Nu nog 1 les, dan afzwemmen en dan is het mooi geweest en kan het arme kind inderdaad iets gaan verzinnen om te gaan doen, nu hij nooooooit meer naar de zwemles hoeft straks.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Amen! Zwemles is een van die dingen waar je als aanstaand moeder compleet niet over geinformeerd wordt. DRAMA (te heet, te vaak, te lang, te nat), een bevalling is een ding, maar zwemles,......! :-)

    BeantwoordenVerwijderen