De Monumentendinges en mensen in verkleedkleren.

Gisteren ging ik met al mijn mannen naar de Open Monumententoestanddinges in de stad. Want Zoon1 houdt nogal van zulks, en dat stimuleren wij natuurlijk als deugdelijke ouders en al. Hopsa, het Stadhuis in. 'Kijijijik hier zijn pappa en mamma getrouwd' kweelde ik tegen Zoon2. 'Ahaaaa', wilde hij weten, 'is Vriendin1 er ook?' Want daarmee wil hij wel trouwen. Vriendin1 van Zoon2 heet P en is lief en leuk dus ik ben daar wel mee in mijn nopjes, voor over een jaar of 30. 'Liefje, wil je dan nu met mij trouwen?' Vroeg ik heel vriendelijk aan het kind. 'Neen mamma' sloot hij daarmee kennelijk die fase van zijn leven af. 'Muhuu' huilde ik tegen Echtgenoot, 'hij wil NU AL niet meer met mij trouwen!'.
Echtgenoot was helemaal niet empathisch daarover. Sterker nog, hij vond het geloof ik allemaal onzin. Dat zag ik heus wel aan de manier waarop hij net deed alsof hij helegaar niet bij me hoorde, daar op de Stadhuistrap.

Na het Stadhuis, waar Zoon1 en ik vooral het gifkastje van de beul interessant vonden, togen we naar de Grote Kerk. Daar renden de Zonen nogal heen en weer, Zoon1 een beetje hupsend, omdat ik hem vertelde dat de hele vloer gemaakt is van grafstenen. 'Iewww' zei hij en keek wantrouwig naar de grond. Mhihihii grinnikte ik, omdat ik nog heel goed weet, dat ik dat vroeger ook nogal een smerige toestand vond allemaal. Nog steeds wel, maar ik ben nu natuurlijk heel volwassen.

Toen maakte ik een foto van de heren in een kerkbank en u ziet hier Zoon1 nogal ongelovig overkomen. Dat kan ook wel kloppen. Het serene gezichtje van Zoon2 is een kwestie van precies deze seconde waarin de foto werd genomen.

Toen wij vonden dat we genoeg monumentaal hadden gedaan, gingen wij naar het Jopenfestival, elders in de stad. Zuske ging ook en wij togen aldus tesaam naar het Kerkspleintje waar wij allemaal mensen in Oudhollandsche kledij vonden en zo. Nu kunnen Zuske en ik zeer slecht tegen volwassen mensen die zich schminken of verkleden, maar daarvoor knijpen wij een oogje dicht als er ook pullen Jopenbier worden geserveerd. Wij dronken aldus twee 'dunne' en Echtgenoot twee 'dikke' bieren en gaven de jongens een pannenkoek, en toen het erg begon te waaien gingen we weer huiswaarts.

Natuurlijk niet nadat wij het erover hadden dat er best wat leuke mannen rondliepen daar, maar die helaas allemaal verkleed waren als beul, ouderwets iemand met een hoed, of bier serveerden in een akelig kleedje dat zeer Middeleeuws aandeed.
Wij vinden gewoon dat je daar niet omheen kunt. Natuurlijk, ieder zijn hobby, maar als het te maken heeft met verkleden en/of schminken, dan is dat werkelijk onoverkomelijk. Dan is dat iets in iemands karakter, wat nooit meer weggaat. Vinden wij. Wat soms best jammer is, maar ja, het is niet anders. Om die reden kunnen we ook niet tegen clowns.
Uitzondering kan zijn, als iemand voor zijn wérk verkleed moet zijn. Ben je in de onfortuinlijke positie dat je werkt in een pretpark, waar je als beer rond moet lopen, dan kun je dat niet helpen. Het verschil ligt hem daarin, dat je heel goed aan iemand ziet of hij ervoor gekózen heeft, of niet. Een beer die oprecht vrolijk rondhuppelt en ook volwassen mensen die dat duidelijk niet leuk vinden een handje wil geven, die kan het wel vergeten bij ons. Hetzelfde geldt voor Carnaval, waarbij het iemand te vergeven is die bijvoorbeeld in de functie van lerares verkleed als pepermuntje aan komt zetten. Het is heel anders als iemand zich uitdost als 'grappige persoon met lampenkap op hoofd' die dat doet omdat hij of zij dat léuk vindt. Argh. Ik kan niet anders zeggen. Argh.

Natuurlijk dwaal ik een beetje af. Maar het is Shovel List en dat moet ik toch vermelden, dat vindt u leuk.

Des avonds vroeg Zoon2 nog even of hij een mooie jurk aan mag als hij gaat trouwen en daar antwoordde ik natuurlijk bevestigend op. Want dat is compleet wat anders, immers.

(en ik krijg potdorie de foto niet groter. U kunt ze ook zien op Instagram. @kristelzon)