Ik denk aan Hond1 die nog uit moet, aan alle bedden die ik moet verschonen, aan alle was die ik moet doen, aan de smerige toestand op de kamer van Zoon1, de administratie waar ik niet naar durf te kijken en ook een beetje aan het UWV die inmiddels een ganse plank aan mijn doodskist zijn hoor.
En toen schonk ik zo wat koffie in en alles en hing wat over mijn balkon te kijken, toen het tot me doordrong dat we komende zaterdag op vakantie gaan. Dat wist ik heus wel. Ik besefte het me alleen nog niet helemaal.
Zoals elk jaar.
Oei oei, wat moet er allemaal mee, hebben we alles, wie zorgt er eigenlijk voor Cavia1 en nu gaat straks natuurlijk mijn levende plant weer dood.
Ik dacht daar zo over en pakte in gedachten vast wat zwembroeken in en had zo eigenlijk wel in de gaten dat ik wat aan het vergeten was.
Ha, kwam ik er achter. Natuurlijk, ik moet nog naar Het Dorp voor de apotheek. Ik moet nog zorgen dat er vanavond diner in huis is. En ooooh ja. Zoon1 heeft morgen schoolreisje-picknick. En ik zou daar wat voor maken. Volgens de juf is het van belang dat er fruitspiesjes komen. Nu sprak ik er zo over met mede-maak-moeder en wij vonden fruitspiesjes een best wel slecht idee. Want of dat maak ik vanavond en morgen is de hele boel bruin en verlept, of ik sta morgen om 06.00 op en rijg 30 stokken vol ananas en appel en dat is dan in de loop van de dag ook bruin en fledderig en vol zand bovendien.
Blerk, welk kind doe je dáár een plezier mee? Die van mij niet in elk geval.
Dus ik dacht zo eens na, en bedacht dat pannenkoeken een veel beter idee is. Die kan ik vanavond maken en dan zijn ze morgen nog uitstekend lekker hoor. Het is wel niet zo gezond als fruit. Maar wie boeit dat, in elk geval niet 8 jarige kinderen op een schoolreis.
Ja, ik heb zo nogal te maken met de dinges des levens he. Ik denk hier wat af.
Weet overigens nog niet wat juf hier van vindt.
Juf die ook nog eens woensdag haar laatste dag heeft op de school en waar ik dan eigenlijk ook nog wat aan wil geven. Maar niet een pannenkoek natuurlijk. Laat staan een fruitspies. Maar wat dan wel. Was ik maar mijn moeder, dan maakte ik gewoon even een fancy cadeautje voor haar, uniek en creatief en al. Het zal er wel weer op neer komen dat ik een vrindelijke kaart schrijf of zo. Mooie woorden zijn onbetaalbaar, immers. Haha. Haha.
Dus ik maakte de balans op. Ging zitten, nam nog meer koffie. Schrijf dit stukske. En ben dus nog geen steek verder.
En vanavond sta ik waarschijnlijk tot mijn ellenbogen in de pannenkoekenmix, of in het ananassap. De tijd zal het leren. Ik ben benieuwd hoe het uitpakt zeg. Wat leef ik toch on the edge.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten