Van geen tegenstellingen, Het Meer en Vriendin1

Nah, het was weer een dag vol tegenstellingen.
Haha, welnee, helemaal niet.
Een beetje dan, als je het perse wilt zien. Ik vond het wel een mooie opening en alles.

Vandaag zaten wij voor de derde dag op rij op het 'strand'. Niet echt het strand, maar een kilometertje minder ver fietsen zit, op een kwartiertje van huis, Het Meertje. t Wed (Water En Duinen. Hoe poetisch is dat.)
Ik kom al sinds ik 'ne kleine Kristel was op Het Meertje, met ouders, met school, met vriendinnen en later met geliefdes, en nu alweer zes jaar met Zoon1+2. Het meertje is werkelijk geschikt voor elke fase in 't Leev'n.
Het ligt beschut tussen de duinen, de duinen zeer geschikt voor de Geliefde-Fase en met overal zand en een kralenkettinggebeuren in het water, waardoor de kinders behoed worden voor het per ongeluk in diep water geraken.
Er is verder niks, geen fancy strandtenten en zo, maar er is wel een klein kioskje dat er al een jaar of 50 staat en waar je ijsjes en koffie kunt kopen. Nu, waarlijk, wat wenst een mens nog meer.

Op een dag als dit bulkt het er werkelijk van de mensen. Heel veel verschillende soorten mensen. De meesten zijn wel ouders met kleine kinderen, want je valt er werkelijk over de baby's met zonnehoeden en blote peuterkes, en rennende kleuters. Bovenop het duin zitten dan de jongelui met hun muziektoestanden en achterin de duinen worden er nieuwe kindekes gemaakt. Haha. Haha. Weet ik veel.

Ik zit daar dan helemaal in mijn nopjes zeg. Zat, vooral, vandaag, want ik ben gruwelijk door mijn rug gegaan en kon verder niet veel anders dan fietsen en zitten. Ik had zelfs een stoeltje mee, om mijn bejaardheid wat meer te benadrukken. Heel charmant ja.
En ik hou ervan he, al die soorten mensen. Het leert mij ook veel over mezelf, hoor.
Ik kijk namelijk naar rechts, zie een paar dikke moekes met lellijke badpakken en voel me heul hip en jong en slank, en kijk vervolgens naar links en zie een paar prachtige jonge meiden met bruine slanke lichamen en voel me een witte dikke bejaarde.
Tja.
Zoon1+2 genieten als een dolle, met zand en water en ijs en ik zit op mijn stoeltje, kijk rond, lees een boekje, smeer zo her en der wat zonnebrand op al mijn mannen en einde middag open ik een fleske Coronabier dat ik zorgvuldig in aluminiumfolie heb meegenomen. Nee, veel gelukkiger word ik niet.
Als we thuiskomen ligt meteen het hele huis vol zand en blijken de pakjes sap in de tas te hebben gelekt, maar dat deert natuurlijk heus niet. (Overal zand he, direct. Op alle verdiepingen. Hoe kan dat?)
Natuurlijk ben ik niet gelijkmatig bruin geworden. En heb ik een of andere zonne-allergie opgelopen, precies in mijn wèl bruine decollete (decollete! Haha! Laat me niet lachen! Anyway.)

Maar, het was een heul prettige dag. Al drie keer achter elkaar.

Nu, en verder ben ik bezig geweest om al mijn baby-spullen op te zoeken, uit elkaar te halen, te wassen en door Echtgenoot weer in elkaar te laten zetten. En nu staat alles klaar voor morgen, alles weer fris en netjes en bij elkaar, net of ik allover again een baby-uitzet aan het regelen ben. De wagen, de maxicosi, het bad, de wipstoel, de draagdoek, dekentjes, slaapzakjes, kruik, je kunt het zo gek niet bedenken of ik blijk alles nog te hebben, overal door het huis verspreid.

Maar dit keer is het voor Vriendin1. Want ach, Vriendin1 is zwangert.
Ja, dat is mooi nieuws.
Wij weten het natuurlijk al een tijdje, maar nu is het kind al bijna voor de helft klaar en gaat er een buik komen en alles.
En zijn er spullen nodig. Oh, hoe ik nog weet dat ik zo bezig was met alle spullen. Lijstjes van internet, lijstjes van de verloskundige, lijstjes van diverse winkels. Je hebt wat nodig..voor een nieuwe versche baby.
En een nieuwe versche baby krijgen we zeg, De Vriendinnen zijn hysterisch natuurlijk, wij praten veel over dat Vriendin1 niet meer rookt en drinkt, natuurlijk, want alla, dat doen we nu eenmaal. Maar ook dat we er weer een PartyBaby bijkrijgen, daar houden we zo van.
Natuurlijk plannen we al reeds het feest dat we gaan houden als Vriendin1 gebaard heeft en weer dun en fabulous is en wat we allemaal gaan doen als we met al onze kinderen bij elkaar zijn.
We hebben er straks samen al 5 en er gaan er heus nog meer volgen. Maar niet bij mij. Dat werd vandaag wel duidelijk.
Want heus dacht ik even, bij de aanblik van alle zoete spulletjes, die nu voorgoed mijn huis gaan verlaten, heel even dacht ik.. aahh. Aaahh een baby. Een zoete lieve kleine warme baby. In zijn bedje. In de wagen. In het badje. In de box.
Maar nee hoor, ik doe het niet meer.
Neen. Neen, waarlijk niet, geen twijfel, maar toch is het leuk om alles zo weer bij elkaar te zien.
De baby die ik er het liefst in zie, is die van Vriendin1, of Vriendin3, en natuurlijk van Zuske. En nu eerst Vriendin1, die er zo naar uitkijkt, en die waarschijnlijk de grappigste moeder ter wereld zal worden. En Baby mag wel uitkijken, want die heeft in 1 klap 4 hysterische VriendinTantes erbij straks. Een gezegend kindeke, zeg ik.

Prijsvraag: u moogt de tegenstellingen in dit stukske vinden. Ik ben ze namelijk niet tegengekomen. Ha. Ha. Ha.