zondag 11 maart 2012

Transformatie en fases

Het zijn allemaal faaaases he, het leev'n. Meestal weet je dat pas achteraf, vooral als je een kind krijgt, dat alles een faaaase is. Is ook een grote troost, als je dat eenmaal weet.
Maar buiten de kinders om is ook alles een fase. Kom ik achter. Ja, ik heb zo nogal wat wijsheid opgedaan de laatste tijd.
Ik heb bijvoorbeeld een Huttenkase Fase. Die snapt echt nooit iemand. Behalve mijn collega S van lang geleden, want door haar kwam ik tot de ontdekking van Huttenkase. Wij aten het in grote aantallen, totdat ik een rash kreeg, midden op mijn gezicht, waarvan ik de schuld zocht bij de grote inname van de Huttenkase. Binnen korte tijd had ik weer een glad gezicht en at het jarenlang niet. Tot sinds kort, een jaar of tien later, en ik opeens weer een grote liefde heb voor de potten met wittebrokjesbende, zoals mijn lieftallige huidige, collega N het noemt.

Een leuke fase was natuurlijk ook de Excessief Naar De Kroeg fase. Vier keer per week tot diep in de nacht. Mooie tijden. Maar ook dat ging voorbij. Langzaam afbouwend hoor, maar toch, het is niet meer. En het gaat zo geleidelijk, dat je opeens tot de conclusie komt dat je bent geworden, zoals je je nooit kon voorstellen. Iemand die nièt vier keer per week tot diep in de nacht de stad in gaat.

En zo zijn er natuurlijk nog wel meer, kleine en grote verslavingen aan het een of ander, vrij onschuldig natuurlijk, ik zit heus niet om de week aan een nieuwe harddrug ofzo, maar het heeft meestal te maken met een tv programma, of een soort eten of een bepaald soort kleding of accessoire. Daar kwam ik ook dit weekend weer achter toen ik de slaapkamer ging opruimen en anders indelen. Want we wonen nu inmiddels ruim een half jaar hier en ik had toch nog 4 dozen op de kledingkast staan. Het stond ongezellig en ik had geen idee wat erin zat, dus gisteren besloot ik de boel eens grondig uit te zoeken.
Ik kwam een heleboel tassen tegen, wat me niet verwonderde, maar waar ik wel van opkeek, was de grote hoeveelheid glitterriemen die ik tegenkwam. En stropdassen. De stropdassen weet ik nog wel, ik heb een fase gehad dat ik mezelf enorm leuk en hip vond, met een stropdas om. Daartoe kocht ik er diversen en was die dus inmiddels compleet vergeten. Ik deed er zo eens weer wat om en eigenlijk vond ik het wel leuk, dus ik denk dat ik er van de week maar weer eens wat ga dragen. Stropdassen zijn immers van alle tijden, of niet soms.
Maar de glitterriemen? Werkelijk. Serieus wel een stuk of zeven riemen, allemaal glanzend in enorme kleuren. Kennelijk kocht ik die vaak en droeg ze vol overgave, want zo zien ze eruit. Weet ik niks meer van zeg. Heeft misschien te maken met de kroegfase, zou een hoop verklaren.

Maar dit weekend had nog meer in petto. Allereerst, ging ik bij aanvang met de vriendinnen wijn drinken. Dat is op zich niet bepaald raar en ook geen fase, want dat doen we altijd en zullen we altijd blijven doen. Maar daar kreeg het gesprek een vreemde wending. Compleet serieus en met droge ogen, besloten we te gaan sporten. Hardlopen. Vriendin2 maakte een schema, we namen de maten van onze lichamen en gewicht, opdat we een Doel zouden hebben. En we gaan allemaal hardloopschoenen kopen. Nu is het belangrijk om te weten, dat ik er al mijn hele leven een groot punt van maak, om Niet. Te. Sporten. Ik haat het en ik wil het niet. Mijn vriendinnen zijn net zo en daarom hou ik zo van ze. Behalve dan Vriendin2 die bij de politie is en dus geen keus heeft. Maar ik weet dat ze in haar hart net als ons is.
Het gekste van dit hele plan is nog, dat ik er de volgende morgen, dus zonder alle wijn, eigenlijk nog net zo enthousiast over was als de vorige avond, toen we uitbundig proostten op onze mooie plannen en heel veel wijn morsten over het hardloopschema.

Natuurlijk had ik meteen zaterdag de stad in gewild om schoenen te kopen, maar dat ging niet omdat ik de slaapkamer ging opruimen. Maar heus, het gaat gebeuren.

Maar dit was niet het enige.
Ik keek Echtgenoot zo eens liefdevol aan en vroeg hem of hij misschien genegen was om nu EINDELIJK eens planken in de grote kast in de woonkamer te maken, zodat ik er ook wat in kwijt kon een keertje.
Aldus geschiedde en hij ging aan de slag met planken en zagen en al. Ik hou daarvan he, een handyman, en ik keek zo eens toe, terwijl we met ons allen in de tuin stonden. Ook probeerde ik ondertussen Zoon2 bij de zaag weg te houden, wat maar net lukte.
Ik keek zo eens om me heen in onze tuin, wat ik eigenlijk het afgelopen half jaar nog niet echt had gedaan, en was geschokt door de afmetingen. Het is namelijk een belachelijk grote tuin, zeker voor iemand als ik, die gerust in de zon wil zitten en desnoods op zomerdagen het diner wil serveren in de buitenlucht, maar die Niet. Van. Tuinieren. Houdt.
Maar echt niet. Ik kan me bijna niks ergers voorstellen dan met mijn handen in de aarde wroeten en plantjes erin doen en onkruid weghalen enzo.
En wat gebeurde gisteren?
Ik keek rond. Zag een lelijke en bovendien enorm groot soort heg-struik-achtige staan, die me opeens een doorn in het oog was.
Ik pakte een moordwapenachtige schaar die wij ook zomaar in de garage hebben liggen, zo voor het grijpen, dus ik zag nog even voor me dat Zoon2 opeens geen vingertjes meer zou hebben, maar ik pakte die, en ging mij daar aan het tuinieren of het een lieve lust was.
Echt waar. Ik hakte en ik knipte en ik trok en eind van het liedje keek ik vergenoegd naar de struik, die er niet veel beter van was geworden. Het is nu een halve struik, met stukken eruit. En de hele tuin ligt onder de takken. Waar Echtgenoot nog een beetje verbolgen over was.
Maar ik kon alleen maar denken, aan dat ik In De Tuin Heb Gewerkt. En dat ik het best vermakelijk vond.

En zo bedacht ik me, dat ik in een transformatie zit ofzo. Een nieuwe fase, of wat. Ik heb sportplannen. Ik heb in de tuin gewerkt. En ik heb het hele weekend nog geen druppel wijn gedronken, afgezien van donderdagavond dan.
Dit laatste is omdat ik gisteren opeens onwel werd en de hele nacht vannacht wakker ben geweest met buikpijn en akeligheid. Vanmorgen sloeg Echtgenoot opeens tegen de vlakte, vanuit de douche en braakte het hele bad onder. En ik heb, terwijl ik dit schrijf, al drie keer rust moeten nemen op de bank.
Dus waarschijnlijk komt er een griepje opzetten ofzo, wat ook weer fraai is, aangezien we reeds een week met een gezonde Zoon2 zitten, wat echt een hele bijzonderheid is.

Conclusie, ik weet werkelijk niet wat me overkomt. Hoezo doe ik deze dingen? Als ik lesbisch zou zijn zou ik waarschijnlijk nu uit de kast komen. Zo'n fase is het.

7 opmerkingen:

  1. Zeg hela, hoe oud schat je me? Muhahhaa

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Sprongetjes. Lees Oei ik Groei maar. Als je opeens gek en heel lastig gaat doen heb je een tijdje later opeens weer iets nieuws geleerd. Zoals hardlopen, hihi.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ik voel me een mengeling van bedrogen, in de steek gelaten, en in de war door jouw fase. Ik bedoel maar; de enige medemens in mijn leven die niet sport, het ook niet 'wel wil maar geen tijd heeft" en er ook nog eerlijk voor uit komt. en nu dit??!!
    ik begrijp die fascinatie voor de sportschoenen, als niet sportster weet ik zelfs die hippe zaak in haarlem waar ze je op een loopband zetten, je filmen en dan helemaal op jouw afgestemde schoenen verkopen. heus.
    ik begrijp t ook helemaal als je t een dag of drie echt heel serieus en plichtsgetrouw gaat doen, top!
    maar daarna,..daarna kom jij toch wel weer gewoon terug he? en schrijf je met een "poeh poeh dat was net op tijd gevoel" een nieuw blogje met een geweldig nieuw receptje.

    trouwens; hutenkase al ns geprobeerd op n broodje met eerst pesto en dan zongedroogde tomaatjes? dwepen hier twee dochters mee..

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mammalien, die sprongetjes in Oei ik groei, hahaaa, daar werd ik al gek van toen Zoon1 nog klein was, en nu nog steeds. Hoewel het wel altijd waar is... Wie weet...

    Leonieke..sorry. Serieus,ik had het ook niet van mezelf verwacht. En Whaha, die winkel in Haarlem, daar ga ik niet heen hoor, zulks een overdreven toestand, ik zie me al rennen door die winkel...HAHA

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het is pure verveling, dit saaie grotemensenleven van ons, dan ga je vanzelf gekke dingen doen. Zo loop ik ook opeens hard. Ik die altijd mijn adem inhield als er een hardloper voorbij kwam, omdat ik het zweetluchtje niet wilde ruiken...
    Misschien toch maar weer vier keer per week uit????

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Zweten doe ik niet aan hoor, ik ben een net meisje, immers.
    En tja, dat idee spreekt me wel aan, maar dat blijkt zo lastig te combineren met Zoon1+2...

    BeantwoordenVerwijderen