donderdag 29 maart 2012

De Trouwdag, een terugblik.


Hee kijk, deez' hierboven lijkt op mij, maar dan veel jonger en slanker en met lang donker krullend haar?
Oh.
Ja.
Dat ben ik ook, maar dan 5 jaar geleden, 30 maart.
Toen was ik me enorm ontspannen en heus helemaal niet bewust van de fotograaf, aan het opmaken.
Zoon1 was toen nog gewoon Zoon en net 1 jaar. En het was praaaachtig weer. Net zoiets als het nu is, maar nog iets warmer misschien.
Voor realistische sfeerbeelden kunt u het best onderstaand muziekje aanzetten terwijl u verder leest.

http://www.youtube.com/watch?v=COiIC3A0ROM

Dit werd gedraaid, terwijl wij heel prins- en prinsesachtig in het stadhuis de trap afdaalden en elkanders hand pakten, terwijl Echtgenoot mij liefdevol aankeek, ik doodsangsten uitstond omdat ik bang was dat ik over mijn jurk de trap zou afstorten, onderwijl vergenoegd rondkijkend naar alle vriendinnen die met zakdoekjes in de weer waren bij de aanblik van wij samen daar op de trap. Heel prettig, natuurlijk. Leuker dan dat je zo neer komt dalen en dat iedereen zo'n beetje om zich heen kijkt en 'whatever' zegt. Ofzo.
De kleine Zoon1 kroop rond en schrok zich een aap toen hij net onder de tafel van de Ambtenaar zat toen die met een enorme hamerslag ons huwelijk beklonk.
Ik weet nog heel goed, dat toen we eenmaal uit het stadhuis kwamen en we in de auto zaten om naar ons fancy hotel te gaan waar we die avond zouden slapen, ik een welverdiende sigaret opstak, net niet mijn jurk in de fik stak, zwaaiend met mijn beringde hand, ik toen pas besefte dat de dag nog niet voorbij was. Daarna gingen we nog eten en daarna ook nog feesten. En toen we het hotel in kwamen, zei de mevrouw die ons ontving: Welkom, meneer en mevrouw Zon. WHAHAHAHA wilde ik toen gillen, in haar gezicht. Maar dat deed ik natuurlijk niet, want zo heette ik immers ook. Was ik alweer vergeten. (Sindsdien noem ik mezelf alleen bij mijn getrouwde naam bij ziekenhuisbezoeken met de Zonen en bij paspoortaanvragen enzo, om verwarring te vermijden). Verder heet ik gewoon Barendregt. Een fraaie naam, immers.
Vind ik.
De champagne borrel en daarna het eten waren superleuk. (Zonder Zoon, die wij netjes onder hadden gebracht, zodat wij niets met luiertjes of een moe kind te maken zouden krijgen. Zo zijn we dan ook wel weer) Met zeer lieftallige praatjes van familie en vrienden en veel wijn en lekker eten en ik hing nog even met mijn jurk in de saus, maar dat zag bijna niemand.
En het feest, mensen, het feest. Dat Was Pas Echt Leuk. Het was het beste feest EVER. Al zeg ik het zelf, dan.
Leuke muziek, alleen maar leuke mensen in mooie kleding, roze ballonnen, cadeaus en heul veul wijn.
Een klein beetje beschonken werd ik, maar ik vind, als je al niet beschonken mag zijn op je eigen trouwdag, nu, werkelijk, wanneer dan wel. Ik danste met mijne Echtgenoot, met mijn vader, met mijn vriendinnen en ik gooide mijn boeket echt heel charmant met een enorme boog door de ruimte.
En aan het eind van de avond had ik een witte jurk met nogal veel zwarte modder aan de onderkant.
Wij gingen in een taxi naar het fancy hotel alwaar we nog meer champagne hadden. De volgende dag werden we wakker met de zon door de ramen en konden we ons verheugen op het uitpakken van alle cadeaus en enveloppen en mooie kaartjes en natuurlijk Zoon weer halen.

Ach jaaaaa. Ach jaaaaaaaaa.

De jurk zit nog steeds in dezelfde kledingzak waar ik die ooit in opborg, Twee verhuizingen en 5 jaar later. Zoon is Zoon1 en Zoon2 heeft ervoor gezorgd dat ik die jurk voorlopig niet meer pas. Mijn ring heeft nog niks van de glans verloren en Echtgenoot heeft nu geen haar meer, geen bril meer, maar wel een baard.
Wij hebben in de afgelopen jaren eigenlijk nog nooit onze trouwdag echt gevierd, maar morgen gaan we tesaam een nachtje weg, naar het feestelijke Deventer, in een fraai hotel, met een sauna en alles. We gaan relaxen en eten en drinken en slapen en de Zonen gaan logeren bij lieve familie.
Het is een Houten Huwelijk, las ik op internet, 5 jaar.
En alla, hout is ook fraai, zeg ik. Stevig, kan tegen stootje, splintert soms wat maar is met een beetje afwerking zo weer glad, en wordt mooier met de jaren.

Hoezee!

6 opmerkingen:

  1. Hoezee!
    En het was ook waarlijk een extreem goed feest, met voor meerderen een fancy hotel na afloop. Bar en de roze ballon vergeet ik nooit meer, en de dirty dance met Caat en het gesleep met de roze prullenbak met Es en het stiekem rijmen op een besloten forum en en en .... Have fun in Deventer!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ..en toen wij terugreden naar huis was er een alcohol controle! Maar oma fleemde tegen de politieagent dat haar lieve kleindochter zojuist getrouwd was en we daar natuurlijk een klein (!) glaasje op moesten drinken...waarna de man de rood uitslaande blaastest inderdaad wegmoffelde...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Haha Sandra!

    En dank Mammalien en Anne, het was goed, indeeeed.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. mooi verhaal! en t linkje: mw. van der zon, 1 zoon, nu 2 zonen.
    met zo'n achternaam jezelf letterlijk vermeervouden,.
    afijn, klinkt alsof ik in raadselen praat maar dat zon zonen viel me zo op.

    ik had je never nooit niet herkend op die foto als dezelfde op dat kleine vierkantje bij je blog, is dat niet raar?

    gefeliciteerd met jullie houten huwelijk alsnog.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Leonieke, kun je nagaan wat een mens veranderd in 5 jaar tijd. Scheelt ook wel dat ik nooit langer dan een jaar hetzelfde kapsel heb, en bril op en af, scheelt ook nogal, haha

    BeantwoordenVerwijderen