donderdag 13 oktober 2011

Het zal mij benieuwen

Vroegerrr schreef ik altijd briefjes. Altijd. Ik deed waarlijk weinig anders. Speelde zo eens wat met een barbie ofzo en knipte de haren daar weer af ook, ook al wist ik heus wel, dat dat niet meer aangroeide. Maar ergens is daar toch wel de basis gelegd voor mijn huidige obsessie met kapsels, knippen, kappers en haren verven. Denk ik. Psychologisch gezien dan he.
Maar daarnaast schreef ik altijd briefjes. Om mijn ouders uit te schelden, natuurlijk, zoals dat zo gaat. : Stome mamma, ik ben hel boos op jij.
Zoiets een beetje.
En met mijn Zuske altijd tegen elkaar op grappig doen over elkaars slechte staat van de outfit die dag, of wie de kat eten moest geven en de afwas doen.
Als er een huisdier weer eens het loodje legde, schreef ik hele rouwadvertenties, over dat wij dn hamster toch node zouden missen, ook al was hij niet zo'n heel leuk lid van het gezin geweest en beet hij altijd in onze vingers en hoopten wij eigenlijk dat hij al eerder de verkeerde kant van het gras op zou zoeken, toch kreeg hij een pamflet op zijn naam, met een kruis van ijsstokjes op zijn grafje in de tuin.
Toen ik ging trouwen, kreeg ik van mijn ouders een enorme map, vol met al die briefjes. Al die briefjes, geschreven op het keukennotitieblokje van mijn moeder, dwars door boodschappenlijstjes heen. Alle brieven die ik ooit van vakantie en buitenlandperiodes naar huis had gestuurd. Alle boze en blije en verdrietige en grappige briefjes samen in 1 map.
Ja.
'Ne fraai cadeau ja.

En daar dacht ik zo eens aan. Want verder kan ik namelijk niks, serieus niet. Ik schrijf briefjes. En stukskes. Compleet onverdienstelijk. Maar met pleizier. En leut, hoor.
Maar ochhh kon ik toch maar zingen.
En aachh kon ik toch maar heel goed rekenen. Dat lijkt me zo handig.
En iieegghh kon ik toch maar op zijn minst dan heel bijzondere cupcakes maken ofzo. Met pindakaas en aarbei. Bijvoorbeeld. Maar ik lust geen pindakaas. En ik hou eigenlijk niet zo van aarbeidingen zonder hele aardbei erin. Ja, het is een lastige kwestie.

En daarom heb ik besloten iets nieuws te gaan doen. Schilderen, bijvoorbeeld. Ik vind mijzelve daar wel een type voor. Dat ik dan enorm creatief blijk te zijn en zo hatsflats hele doeken volschilder met fraaie kleuren en dat ik dan in een galerie kan gaan staan, heel interessant kijkend met een heel hippe outfit aan. En nieuwe schoenen. Daar zou ik nou echt van opknappen. van de schoenen vooral die ik laatst zag en die echt schreeuwend duur zijn en die ik wel kan kopen, maar dan het Sinterklaasfeest en de komende kinderverjaardagen moet overslaan. Ja.
Ook heb ik een echt waarlijk heel grappig idee bedacht, waarmee ik heel rijk ga worden. Waar ik ook van zou opknappen vanwege de schoenen ook alweer.

Dus ik heb allerlei plannen. En ik heb besloten daar nu eens wat mee te doen. Dus als u mij binnenkort met echt fabulous schoenen ziet lopen, dan ben ik waarschijnlijk onderweg naar de kroeg om mijn succes te vieren.
Spannend zeg. Het zal mij allemaal benieuwen.

1 opmerking:

  1. Nou, zet hem op! Ik ben a. heel nieuwsgieruig naar dat plan en b. heel nieuwsgierig naar die schoenen. En c. ik kan ook geen cupcakes maken, de kinderen moeten het altijd met een taart van de Hema doen als ze jarig zijn.

    BeantwoordenVerwijderen