In de film

Het schijnt dat pornofilmverhalen zich vaak afspelen in een wiskundelokaal.
Ja. Dat is een leuk weetje he, zo op de maandagmorgen.
En nu las Echtgenoot ergens dat er onderzoek was gedaan, of de sommen die dan heel sfeervol op het schoolbord staan geschreven, terwijl de acteurs zeg maar heel cultureel bezig zijn, wel kloppen. Mooi onderzoek, vind ik. Ik vind dat waarlijk wel interessant ook om te weten. Al interesseert cultuur wiskunde me niet zo erg.
En wat blijkt! Ze kloppen inderdaad ook meestal wel. Geinig.
Waarop ik dacht aan dat ik me tijdens films die ik kijk, gewone films ja, altijd heel veel dingen afvraag.
- waarom de mensen in films nooit naar de wc gaan.
- waarom ze altijd doodgaan door pietluttigheden maar altijd weer opstaan nadat ze van een dak worden geschoten.
- waarom mensen nooit het licht aandoen als ze in een donker huis op zoek gaan naar enge insluiperts.
- waarom ze nooit hun eten opeten in restaurants.
- hoe het kan dat ze nooit de rekening vragen maar altijd wat geld uit hun zak frommelen en dat op tafel gooien en dat het dan genoeg is.
- waarom ze in een taxi nooit geld terugkrijgen als ze betaald hebben.
- hoe het kan dat als mensen van binnen naar buiten lopen en de voordeur dichttrekken, deze nooit op slot is, maar als de deur per ongeluk dichtvalt, deze dan opeens wel op slot is.
- dat het zo opvallend is dat iedereen in zijn slaapkamer altijd een diepe kast heeft waar een persoon in kan, met altijd van die horizontale latjes om doorheen te kijken.
- dat iemand die de politie belt, luid sprekend aan de telefoon, onhoorbaar blijkt, maar als die persoon op een krakende vloer loopt, dat iedereen dat opmerkt.
- dat pasgeboren baby's direct uit de buik al 4 maanden oud zijn.
- die nooit een schone luier hoeven.
- en nooit honger of dorst hebben.
- dat niemand ooit honger of dorst heeft, behalve als ze net in de woestijn lopen.
- dat er aan de telefoon altijd een afspraak wordt gemaakt met zeer summiere informatie. Wel dàt de afspraak wordt gemaakt. Maar nooit waar, wanneer en hoe laat.
- en toch treffen ze elkander altijd.
- dat voordeuren altijd direct op de woonkamer uitkomen.
- dat een auto nooit op slot is.
- en dat altijd de sleutels nog in het contact zitten.
- zodat elke willekeurige boef er zo mee kan wegrijden.

En zo nog veel meer. Ik kan het niet helpen, maar daar denk ik voortdurend aan, als ik een film kijk.
Meestal kijk ik trouwens naar zalige romantische comedy’s. En heel soms naar iets wat Echtgenoot ook leuk vind. Zodat ik vorige week naar een film over afgrijselijke natuurrampen keek. Waarbij ik alleen maar kon denken aan het feit, dat de hele groep mensen weliswaar de ellende overleefd had en al dagen in een kamer met elkaar zat te surviven en al, maar dat er dus kennelijk niemand een keer naar de wc hoefde. Omdat ze niks dronken dan ook misschien. Maar wat dan wel weer handig was, is dat ze overal jassen en mutsen vandaan trokken, toen het opeens heel koud werd. Echt handig.
Als ik in een film zou leven zou ik het voorts ook zo aanpakken. Dan zou Zoon2 niet elke ochtend weer om 05.00 wakker worden. En dan zou ik nu ook niet een halve bril op hebben, omdat Zoon2 die, toen ik even mijn ogen dichtdeed, op de vroege morgen, in stukken brak. Dat zou namelijk niet gebeuren in een film. Sowieso zou het feit dat ik als hoofdrolspelert een gezin heb, alleen op papier bestaan. Die kinderen zouden nergens te bekennen zijn, de hele film lang. Behalve natuurlijk als ze ontvoerd zouden worden.

Wat ik heus heel erg zou vinden.