Inzichten allover

Gisteren las ik op internet op een enorm interessant en literaire website Telegraaf.nl dat er ergens in Mexico ofzo een idee is om huwelijken niet voor aaaaltijd af te sluiten, om vervolgens iedereen na een paar jaar weer met veel omhaal te laten scheiden, maar een contract af te sluiten voor bijvoorbeeld twee jaar. Hm. Klinkt ongezellig. Ik bedacht hoe het zou zijn geweest, Echtgenoot die, toen hij voor mij op zijn knietjes ging zou hebben gezegd; 'liefje, we zijn al twee jaar samen, wat zou je ervan zeggen, als we voor de komende twee jaar gaan trouwen? Dan zien we dan daarna wel verder. Misschien kun je dan nog even nog een Zoon baren en als we elkaar dan zat zijn, nou jaaa, dan loopt gewoon ons contract af'.
Nah. Misschien had ik dan de ring ergens anders gestopt dan om mijn vinger.

Aan de andere kant, omdat dan de verwachtingen anders liggen, zou het misschien juist heel goed gaan, zulks een idee?
Wellicht is het dan een grote meevaller, als het na twee jaar nog allemaal reuzegezellig is, dan verleng je de boel nog een tijdje, en daarna weer eventueel voor onbepaalde tijd. En je doet misschien wel extra je best, tegen de tijd dat het eerste contract bijna afloopt, omdat je hoopt dat het verlengd gaat worden.
Als je een vaste baan wilt, ga je tijdens je tijdelijke contract ook niet lopen lapzwansen, omdat dan echt niemand gaat zeggen; 'hela, jij doet echt niet je best, jij maakt er een potje van, hier pak aan, een vaste aanstelling en geluk en sieraden loonsverhoging op de koop toe.'

En zo had ik het gisteren op werk ook al over verwachtingen. En ook over de waanzin van veranderingen, die geen veranderingen zijn. Jaja, heel diep.
Het had te maken met een paar zinnen, binnen een paar minuten bedacht en daarna verspreid als een soort nieuwe religie binnen de organisatie. Waarop vervolgens reacties kwamen, die ik het beste zou omschrijven als, nouja, waanzin.
Het blijkt, als je doet alsof je iets verandert, je verpakt dat in een paar mooie zinnen, mensen denken dat er inderdààd iets heel anders is. Ook al is dat (nog) niet bewezen en is het uiteindelijk ook niet zozeer ànders, maar wel mooier verpakt.
Waarop ik vervolgens dacht aan mijn tekenleraar van twintig jaar geleden. Ja, het was een bijzondere dag. kuch
Die tekenleraar liet mij een boom tekenen. Ik tekende dus een boom. Zo ben ik hoor, waarom niet, immers, als die man dat nou vriendelijk vraagt he.
En liet het aan hem zien.
Hij maakte wat opmerkingen over schaduw en takken en aanpassen en bijwerken en gummen. Vervolgens ging ik weer op mijn plek zitten, keek wat in het rond, tekende op mijn gum en gooide wellicht wat Oostindische inkt om ofzo, en deed helegaar niets aan mijn eerste ontwerp van de boom. Liep terug naar leraar, die vervolgens lyrisch werd over mijn'verbeteringen' en een aanbeveling voor de Rietveldacademie voor mij wilde schrijven.
Hij verwachtte dat ik mijn best deed om een mooiere boom te tekenen, toen ik net deed alsof ik dat gedaan had, was hij zeer tevreden en zag in mijn lelijke boom meteen een mooiere.

Nu lijkt mij dit niet een reden om maar liegend en bedriegend door het leven te gaan, om te bereiken dat iedereen de dingen mooier ziet dan ze eigenlijk zijn. Maar het geeft wel te denken.
Als je veel verwacht, kan het tegenvallen. Als je niks verwacht, kan het erg meevallen, als je doet alsof iets mooi is, dan is het misschien ook wel mooi en als je uitgaat van verbetering, dan lijkt het per direct beter.

Dus ik drink vanavond heel veel wijn, doe net alsof het limonade is, dan voelt dat morgen ook zo en als ik heel blij kijk, dan is er geen hoofdpijn en werken De Zonen gewoon heel erg mee en vallen geen tanden stuk enzo. Ook verwacht ik helemaal geen gelukkige huwelijksjaren meer en zal als vanzelf bedolven worden onder sieraden, liefdesbetuigingen en romantische weekendjes weg. Natuurlijk zal ik zelf ook wel mijn best doen, aangezien je nooit weet of je vaste contract ineens niet meer zo zeker is als het lijkt. Werk en huwelijk hebben soms raar veel gemeen met elkaar, blijkt maar weer. Gut, wat een inzichten vandaag.