vrijdag 21 oktober 2011

Elke week!! En wat goed nieuws.

Soms heb je wel eens zo van die epifanische momenten he. Dat je zeg maar het licht ziet, of in mijn geval een vogeltje. En dat je dan opeens denkt dat je hele leven echt vèèl meer zin zou hebben als je van dat vogeltje de naam zou kennen. Zodat je zou kunnen denken: 'hela kijk aaan! Een blauwgele specht!Ach, dat is leuk!
Ik kan me zo voorstellen dat ik daar veel voldoening uit zou halen.
Of niet natuurlijk.
Want eigenlijk interesseren vogels me helegaar niet.
En al helemaal niet dat ik daarvoor dan in een afritsbroek met een verrekijker om in de vroege ochtend voor naar de duinen zou moeten fietsen om dan in een viezig huisje waar ook vast veel spinnen zitten, dan de hele ochtend zou moeten zitten staren in de einder, om misschien dan een mus ofzo te zien zitten eten.
Pff. Ik heb dus echt onwijs een hekel aan vogels he.

Ik heb het wel een beetje met kleding. Ik weet zomaar als ik iemand zie lopen, waar de jas vandaan komt. En waar iemand haar schoenen heeft gekocht.
Ook leuk ja.
Maar het enige dat er dan met mij gebeurt, is niet Verlichting, maar Verlangen Naar Alles Waar Ik Geen Geld Voor Heb.
Mocht u dat willen verhelpen, mail me dan even voor mijn bankrekening.

En zo toog ik maar weer eens naar het ziekenhuis om bloed te prikken. Dat lijkt opeens een heel ander onderwerp, en dat is het ook.
Ik moet de laatste tijd nogal vaak bloedprikken. Ik vind dat niet zo erg op zich, niet omdat ik een enge fascinatie heb voor naalden ofzo, iewk, dat zou echt heel raar zijn, maar omdat ik dat nou eenmaal niet zo erg vind. Ik kan wel naardere dingen bedenken. vogels bekijken ofzo
En ik had zo eens wat klachten, al een tijdje, die te maken hadden met moe en akelig en de huisarts is zo'n type die niet denkt, van komaan, wij zullen jou eens even duchtig onderzoeken, neen, zij onderzoekt zo wat halfbakken waar dan steeds niks uitkomt en onderzoekt dan maar weer wat meer, wat er op neerkomt dat ik nu al 3x heb gebloedgeprikt om steeds iets nieuws uit te zoeken.
De laatste keer liep ik een hele dag met een zere blauwe arm rond, omdat ik werd geprikt door een vrouw waarvan ik achteraf gezien weg had moeten rennen, alleen al omdat zij in het zakje van haar witte jas 38 pennen had zitten. En omdat ze ook al heel grote borsten had (en uitgelopen rode lippenstift) (en een waanzinnige blik in haar ogen) zag dat er heel raar uit. Een ontzettend uitbulkend zakje op haar ene borst. Vol met pennen.
Ik vond dat geen goed teken.
En dat bleek ook waar te zijn. Gezien mijn blauwe arm. Ik denk dat ze me misschien met een pen heeft geprikt.
Anywho. De uitslag kreeg ik gisteren. En wat blijkt!
Ik heb een of ander tekort aan een of andere vitamine.
Waardoor ik de komende tien weken elke week een injectie moet met die vitamine. Elke week! Tien weken! Djiez.
Zelf opperde ik nog om gewoon wat extra mandarijntjes te eten, maar dat scheen er niks mee te maken te hebben.
En ik moet volgende week weer bloedprikken ook nog, om te bekijken waar dat tekort dan wel niet vandaan komt. Want als blijkt dat ik een gemuteerde alien ben met zelfmakende antistoffen, dan moet ik de rest van mijn leven die injecties krijgen.
Ja, ik moet zeggen, dat is een bijzonder vooruitzicht.
Maar, niet gevreesd, het kan ook nog zo zijn dat er een andere oorzaak is. Die ook al heel lollig klonk. Iets met darmen.

Ik heb even op internet gezocht, en ik las wel dat wijn drinken er zeg maar niks mee te maken heeft. Dus dan doe ik dat maar veel, want ik voorzie nog een hoop vermoeienissen met die prikken elke week, waarbij ik De Zonen natuurlijk moet meeslepen en Zoon2 in combinatie met injectienaalden in mijn tas, lijkt me vragen om ellende.

Maar, Zoon1 kan opeens helemaal zelf lezen, en dat is echt het beste nieuws sinds, zeg maar gisteren.

2 opmerkingen: