Allereerst sliep ik afgelopen nacht al bijzonder slecht. Zonder aanwijsbare reden, zoals twee dagen geleden, toen Zoon2 de halve nacht wakker was, of de nacht daarna, toen er 26 muggen door de kamer vlogen, maar gewoon slecht, honderd keer wakker en om 06.00 alweer op omdat toen wederom Zoon2 zijn opwachting maakte.
Verder verliep de ochtend eigenlijk best wel okee, en ik werd niet eens woedend toen ik de huisarts belde en die maar weer eens op vakantie bleek te zijn. So far so good, dus. Ik wandelde met Vriendin2 en hare Zonen naar de bakker en de speeltuin, legde een kind te bedde, dronk koffie in de zon, neen, niets dan goeds.
Tot we besloten om de middag aan Het Meertje door te brengen. Vanwege de zon enzo. Ik gooide de bakfiets dus maar weer eens vol met alle attributen en wij gingen op pad.
Na honderd meter fietsen zag ik in mijn ooghoek iets van een beestje fladderen/vliegen/kruipen en wapperde licht hysterisch met mijn hand in die richting. Ik kan niet zo heel goed tegen vliegende en/of kruipende beestjes, zeg maar.
En nou ja. Toen vervolgden wij onze weg maar weer. Pfff.
Bij het meertje bleek het vrij frisjes. En normaal neem ik altijd allerhande reservekleding mee enzo, voor de zekerheid, echt heel moederlijk. Maar dit keer niet, want we hebben het nooit nodig. En dat sleep je maar mee enzo. En nu waren dus binnen 10 minuten alle truitjes en rompers en broeken nat en koud. Dus het is maar te hopen dat met name Zoon2 er ongeschonden uitkomt.
Anyway.
Oh ja. Zoon1 ging nog tegen de vlakte, dus die zat kermend en licht bloedend in de fiets terug. Maar daar kijken we verder niet echt heel erg van op.
Eenmaal weer thuis, kinderen een ijsje, ging ik eten maken. Echtgenoot was plotseling verdwenen en ik hoorde een soort zoemend geluid, ergens in huis. Daar schonk ik verder geen aandacht aan, want ik hoor wel vaker geluiden en meestal is het het beste om daar niet al te veel bij stil te staan, is mijn ervaring. Ja.
Ik
En toen. Kwam Echtgenoot binnen. Zonder haar. Ja. Zonder haar. Op zijn hoofd ende gezicht.
Zoon1 barste in huilen uit. Zoon2 keek verbijsterd en ik
Nu is het zo, dat E een baard had. Leuk, hou ik van. En haar op zijn hoofd. Hou ik ook van. Sterker nog, ik zei eergisteren nog tegen hem, dat ik vond dat zijn haar zo leuk zat. Complimenteus, waarlijk. Wij zijn een leuk-haarlijksgewijs gezin, vind ik, normaalgesproken. Zoon1 heeft prachtig dik lang-ish haar. Zoon2 heeft een heel lief beatle-kopje en ikzelve heb immers pràchtige
Oh nee.
Niet meer.
Gedurende het diner barste Z1 nog driemaal in wenen uit, wat ik best wel snapte. Ik zelf werd best wel boos, naast natuurlijk
Ja hehe. Het kind is 1. Vindt ook Bumba leuk. Poept drie keer per dag in zijn broek. En vindt warme soyamelk lekker. Lekkere raadgever, Zoon2. Smaalde ik.
Maar het wordt ondertussen wel zorgelijk. Schoor E twee jaar geleden nog zijn benen kaal, zich de toorn van zijn lieve mooie vrouw
Wat zegt dat over ons huwelijk? Wat zegt dat over mij? Wat zegt dat, over Echtgenoot?
Dat laatste is makkelijk. Het zegt over Echtgenoot, dat hij iets heel erg goed te maken heeft.
En ik heb verdomme nog steeds een zere buik.
Haahaa, ik zie het voor me! Maar zat er verder nog een gedachte achter de kaalslag?
BeantwoordenVerwijderenBij navraag omdat hij zijn 'inhammen' zat was. Juist. Heel logisch, nietwaar?
BeantwoordenVerwijderen(aarghh)
Ik lach mij weer rot om je blog nicht! Ik zie het allemaal helemaal voor me namelijk... je kent het wel, visueel ingesteld.. Hilaaaaarisch weer :-)) xxx
BeantwoordenVerwijderenIk zie wel een overeenkomst beiden houden jullie van extreem met het haar.. zeg maar van behaard naar kaal en van blond of zwart naar rood.. Of..? :-)
BeantwoordenVerwijderen