Zoon2, het onfatsoenlijke einde en mijn knietjes

Net zat ik op mijne knietjes voor het aanrecht, omdat daar de laptop stond, en hoewel Echtgenoot dacht dat ik inmiddels de laptop een soort heilige status had gegeven en deze zat te vereren, was het slechts mijn uiting van uitputting. Ik kon het gewoon waarlijk even niet opbrengen om rechtop te staan.
Nadat E mij omhoog gehesen had, want zo lenig ben ik ja, besloot ik maar gewoon aan tafel te gaan zitten. Daar was ik nog niet eerder opgekomen. Uitputting ook geestelijk, denk ik.
Het is Zoon2, die al nachtenlang aan het muiten is, wakker wordt op tijdstippen waarop hij hoort te slapen en vervolgens eist om Nijntje te kijken, melk te drinken, of in elk geval bij ons in de bedstede te mogen slapen. Natuurlijk geven wij grif toe, want alles beter dan in het holst van de nacht urenlang naar het gejammer van een kind luisteren. Vinden wij persoonlijk.
Vervolgens ligt het kind tussen ons in. Verplaatst zich van zijn vader naar mij, weer terug, naar het voeteneind, weer naar het hoofdeind, weer rechtop zittend, zwaait naar de trein die hij voorbij hoort komen, vraagt om koek en/of Bumba en valt uiteindelijk in slaap. Om het hele gebeuren na een paar uur weer te herhalen, totdat het 05.30 is en hij besluit dat het nu wel welletjes is en zijn ontbijt geserveerd wenst te krijgen. Dit rekken wij dan nog een uurtje, soezelen beurtelings nog 10 minuutjes tot Zoon1 ook ontwaakt en er niks anders op zit dan maar op te staan.
En dit nu al nachtenlang.
Natuurlijk hebben wij de diverse andere opties ook al geprobeerd, wijn in zijn fles, speentje, slokje water, naast hem zitten, net doen of hij niet bestaat,na een tijdje weer in eigen bed doen..etc. Niks helpt hoor.
En jahaaa, allesiseenfase, dat weten wij allang. Maar deze duurt mij al een paar dagen te lang. En langzaamaan voel ik de diepe moeheid opkomen, die ik mij nog heel goed kan herinneren van de babytijd. Een moeheid die niet meer hersteld wordt na een paar uur goed slapen, een moeheid waardoor ik 's ochtends niet meer zomaar fris en wakker ben na douche+koffie, maar die veel langer nodig heeft om weg te trekken. Dat je je 's ochtends voelt alsof je een groteske kater hebt, maar dan zonder de goede avond vooraf. Beetje jammer. Dat is gewoon zonde, vind ik zelf.
En overdag lopen wij aldus rond met een voortdurende drang naar ons bed, wat lastig is, als je moet werken of Zoon1+2 thuis dient te vermaken.
Een avondje uit, zoals ik gisteren eigenlijk had, is niet onverdeeld genieten, want de toestanden die waarschijnlijk die nacht nog staan te wachten, maakten dat ik gisteren al om 22.00 uur en met nog veel te weinig bier in mijn buik naar mijn zin, alweer de tocht naar huis maakte. Om thuis inderdaad ontvangen te worden door gebrul van het kind en een vermoeid ogende Echtgenoot, en wij lagen na een kwartier gedrieen in bed.
En overdag. Slaapt Zoon2 een enorme middagslaap, is de gehele dag een bron van plezier en leut en sloffen wij er zo'n beetje achteraan.
Vandaag pakten wij het iets anders aan.
Maakten hem wakker uit zijn middagslaap, voor hij zijn nachtelijke escapades geheel had ingehaald. ghehehehe
En namen hem mee naar Haarlem Jazz. Eerst was er een SesamstraatMusicalVoorstellingGebeuren, waar Tommie en Elmo een dansje deden, alsmede diverse kinderen de stuipen op het lijf joegen door ze te Knuffelen.
Zoon2 keek met verbazing naar het dansje, met interesse naar Tommie, aaide hem over zijn buik om vervolgens vol afgrijzen weg te rennen toen bleek dat er geknuffeld diende te worden. En wij namen hem mee naar een Jazz Optreden. Waar hij meer publiek kreeg dan de band die optrad, door over de markt te lopen, onderwijl klappend, met zijn kontje draaiend en met zijn armpjes wapperend, bij wijze van dans.
Kreeg patat van wildvreemde mensen.
Bood zichzelf ter adoptie aan bij wildvreemde mensen.
Lachte lief naar iedereen.
En vroeg om ijs.
Kortom, hij was uitgeput.
Ha!
Ha!
Dachten wij.
Maar, wie het laatst lacht... en ik dacht net een gegrinnik vanuit de babyfoon te horen.
Oh, ik hoop toch zo dat ik vannacht kan slapen.
Vooral ook omdat Echtgenoot vanavond bier is gaan drinken.
En Zoon2 heeft een grote voorkeur voor Echtgenoot, om hem uit bed te halen.
En dan zit ik er dus mooi mee.
Misschien mag ik bij Zoon1 in bed.
Die dan natuurlijk net de boel onderkotst ofzo. Zodat ik op mijne knietjes de boel kan lopen soppen, midden in de nacht.
En dan zijn we zo weer terug bij het begin. Ja, ik ben gewoon te moe voor een fatsoenlijk einde.
Ha.