Huisdieren

Toen Zoon1 vijf jaar werd, een paar maanden geleden, kregen Echtgenoot en ik het infantiele vriendelijke idee om hem een huisdier te geven. Het werden er twee, omdat E tijdens het halen van de ene, overvallen werd door het idee dat twee leuker is dan een. (wat mijns inziens alleen geldt voor wijn. En vooruit, ook kinderen). Cavia's. C1+2.

Nu een paar maanden verder, zijn ze natuurlijk gewaardeerde leden van ons gezin. Hoewel je dat niet echt zou zeggen, als je als toevallige voorbijganger ons hoort discussieren over wie er water geeft, wie de kooi verschoont (niet ik) en hoe Zoon1 ze eigenlijk niet durft vast te houden, hoe Zoon2 een wilde blik in zijn oogjes krijgt als ze tevoorschijn komen, een boeiende mix van angst, eetlust en maniakale liefde.

We hadden het kunnen weten. Wij hebben tijdens onze relatie reeds 2 katten versleten, beiden inmiddels woonachtig hier ver, ver vandaan. Zelf heb ik vroeger drie vissen onder mijn hoede gehad (Koos, Roos en Spoetnik) waarvan de eerste 2 na een fraai leven tussen de waterplantjes ter ziele gingen tijdens een rondje zwemmen, en de 3e het helaas heeft begeven ergens in de twee maanden dat ik zijn kommetje niet verschoonde. Toen mijn blik opeens viel op een viezig modderpoeltje in een hoek van mijn kamer en ik mij herinnerde dat Spoetnik daar ooit heel zoet in ronddobberde, was het al te laat. Tja.
Verder had ik een hamster, Paulus, die ik van de ondergang dacht te redden door hem te adopteren nadat hij op een rommelmarkt werd aangeboden. Paulus had lange blonde haren en zwarte kraaloogjes. En nadat ik hem een korte periode met liefde omringde, lag hij op een ochtend helemaal koud in zijn kooi, maar wel nog met ademhaling. Het feit dat ik hem daarna op de verwarming legde, deed hem kennelijk geen goed en de begrafenis was een feit.
Ook Goofy De Cavia was ooit aan mijn verzorging overgeleverd. Ook deze had ik heel liefdadig van een eerdere eigenaar overgenomen maar ik herinner me vooral dat ik elke week zijn ranzige kooi moest verschonen en dat je hem alleen met handschoenen, masker en bijtwerend pak kon oppakken om eens lekker te knuffelen. Die was geloof ik erg ziek ofzo, toen hij zijn leven omruilde voor de CaviaHemel.

Dat Echtgenoot en ik onszelf ooit vertrouwd hebben tot het krijgen van 2 kinderen, is een raadsel. Ik denk zelf dat het te maken zal hebben gehad met veel drank.

Desalniettemin lijkt het tij gekeerd. Ook wij hebben geleerd van onze fouten en tot nu toe lijken Zoon1+2 redelijk gezond door het leven te gaan. We verliezen ze maar af en toe uit het oog, ze liggen best vaak in een schoon bedje en ook krijgen ze met regelmaat te eten.

Ik heb altijd al een babyhondje gewild.