Als er maar geen wijn-tekort is, zeg ik.

Had ik al verteld dat ik vorige week maar weer eens bij de huisarts was? Ik houd het zelf amper bij, al die dokterbezoeken hier. En notabene was een paar weken geleden na mijn operaaaatie-akkefietje, de eerste keer in jaren dat ik me ziek heb gemeld. Zou je toch niet zeggen haast, voor iemand die een vriendschappelijke band opbouwt met alle doktoren in de omgeving van Bloemendaal Haarlem.
Anyway. Ik was zo'n beetje niet lekker. Zo moeoe enzo, ook al door het haar van Echtgenoot Zoon2 natuurlijk, maar toch anders moe, en zo futloooos en zo energieloooos en gewoon zo vervelend. Daarbij had ik in de vakantie steeds hartkloppingen, blerk, ik dacht welhaast dat ik het loodje zou leggen, op 'ne avond waarop ik me bijzonder klopperig voelde. En ik had steeds maar geen zin om op te staan, als ik net lekker op de grond was neergevallen enzo. Tja.
Natuurlijk was mijn eigen huisarts weer eensch op vakantie, ik zou haast denken dat die mensen veel meer verdienen dan ik, zovaak zijn ze weg.
Oh.
Nou ja.
Ik belde dus maar de vervangert weer. Alleraardigst type, die mij zo eens bekeek en naar aanleiding van mijn klachten vaststelde dat ik wellicht zwanger was.
Nadat ik bijkwam uit mijn flauwte, dacht ik even na en vond van neen, neen, driewerf neen, dat leek mij toch niet zo'n goed idee. Neen, zei ik. Dat zal niet. Dat lijkt mij sterk.
Zij bekeek mij zo eens en nam dan maar mijn bloeddruk op, die altijd netjes laag is, het lijkt waarachtig of ik sport, zo laag. Haha, zei ik. Daar is geen sprake van hoor, haha. Daarop keek zij mij weer eens aan en vroeg zich daarop af of ik wel 'goed voor mezelf zorg' Jazeker, vertelde ik haar. Ja hoor, heel goed. Of ik soms dronk? En rookte? Vroeg zij. Jazeker, vertelde ik haar.
Maar omdat ik ook nog melding maakte van alle groente die ik des avonds Het Gezin en mijzelve voorzet, en de appels en aardbeien enzo, leek ze een beetje gerustgesteld. En moest ik maar eens bloed laten prikken.
Op het bloedprikformulier had ze tòch ook een zwangerschapstest aangekruist. (Naast alle duistere afkortingen van andere aandoeningen) Dat vond ik gemeen, want ik zei immers dat dat heel niet zo was. En aldus kon ik me het hele weekend druk maken over de fantoom-baby in mijn buik.
Vandaag kon ik bellen voor de uitslag.
En dat deed ik dus maar. Nieuwsgierig, toch, ook al heb ik in mijne leven al vaak bloed laten prikken en nog nimmer is daar wat uitgekomen.
De assistente was heel opwekkend aan de telefoon:
'Ah, mevrouw B, ja. Ja nee, er is iets niet goed met uw onderzoek. De dokter belt u zo snel mogelijk terug.'

Aarghhh dacht ik bij mijzelve. Wat gaan we nu weer beleven.

En toen ging de telefoon en nam ik toch maar op. Natuurlijk had ik eerst bedacht om gewoon nièt op te nemen. Ja, zo ben ik.

Maar het was allemaal niet zo schokkend. Ik heb alleen maar 'heel erge' bloedarmoede. En krijg 'een kuurtje' en dan zal ik me snel beter voelen. Nu, dat deed mij deugd. Ze snapte wel waarom ik me zo lamlenderig voelde, met al dat bloedtekort, en dat is altijd fijn he, erkenning. Maar nu moet ik nog even laten onderzoeken waar al dat tekort toch vandaan komt. Dus nou ja, zo blijf ik lekker doende. En aan de appelstroop dan maar. En bestaat er ijzerhoudende wijn? Van druiven uit een ijzerrijk gebied? Gerijpt in het ijzer?
Want net deed ik ook nog even de administratie, een klein beetje achterstallig was dat, in het kader van de verhuizing was er zeg maar het een en ander een beetje blijven liggen in het oude huis. En nu heb ik best wel zin in een wijntje daardoor. En ik ben ook zo moe opeens. Misschien moet ik even gaan liggen.