Spelen

Zoon1 komt tegenwoordig thuis met verhalen over ' robotje gespeeld ' en ' prins en prinses die in de zandbak vielen gedaan '. ' En toen was jij de vis en ik was de visser en de worm en toen waren wij in het water..'. Zulks, zeg maar. Ik knik altijd toegeeflijk en geinteresseerd en stop ondertussen de wasmasjien maar weer eens vol met kleuteroutfits.
Soms moet ik meedoen met zijn zelfbedachte spelletjes, en als het écht niet anders kan, dan doe ik dat dan maar. Echter, hoe ik ook mijn best doe en mij inleef in Roodkapje, een bloem, een auto-met-pech, altijd krijgen wij ruzie, rolt Zoon getergd met zijn ogen en moet ' de stomme mamma ' maar weer afdruipen naar de keuken om de lijdende kinderziel te troosten met koek en ijs.
Terwijl ik heus wel van spelen hou, waarlijk. Heel eerlijk; het liefst met een kurkentrekker, maar meer pedagogisch verantwoord, kan ik ook best omgaan met een bankje in de zon in de speeltuin, of een stoel naast de zandbak in de achtertuin.
Daarbij los ik mijn tekort aan speel-kwaliteiten in, met mijn gave voor voederen. Ik speelde namelijk vanmorgen nog 'keukentje' en toen was ik de moeder die zelluf een fruithapje maakte voor Zoon2. Banaan. Pureren. Klaar! Jawel, dat klinkt heel simpel, maar ik was zo trots, dat ik direct na deze geweldige prestatie mijn handen aan mijn schort afveegde en de camera pakte.
(Helaas bleek dat ik geen schort aanhad, en had dus overal banaan-smutsj gesmeerd)
(Ik bedacht mij kennelijk in hoofd meteen moederkloekeigenschappen toe, zoals schort- dragen. Raar.)
Verder is Zoon2 ook een soort speelgoed. Voor mij, that is. Alles wat ik doe, vindt hij om te lachen: bijten in zijn dikke beentjes, schudden met zijn dikke billetjes, kussen in zijn dikke nekje en zijn hele dikke lijfje omhooggooien en weer opvangen. En hoe harder hij lacht, hoe leuker het is, en ga ik maar door. Uren vermaak ik mij met mijn speelgoedbaby. Later zal het lachen hem vergaan, als ook hij erachter komt dat zijn moeder die van de luie soort is, zonder talent voor rollenspellen en 'toen was ik de koning en jij was in de gevangenis'. Maar dat maak ik dan heus wel weer goed met een zelfgemaakt ijsje ofzo. (Limonade. In vriezert. Klaar!)
Gelukkig hebben ze elkaar, de jongens. Daarom heb ik er ook twee, dan kan ik tenminste weer rustig spelen met wijn mijn eigen speelgoed.