maandag 3 juni 2013

Het afgeronde project.

Zeg, ik ben met een heus project bezig geweest dit weekend. Het tragische hiervan was dat ik van te voren reeds hard werd uitgelachen door Zuske en Echtgenoot. En dat was weliswaar niet zozeer om dat projectske, maar meer omdat ik nogal eens ideeen en projecten heb lopen die om uiteenlopende redenen meestal niet echt tot een einde komen. Zeg maar.
Zo heb ik ergens in huis nog schilderdoeken en kwasten en alles liggen, omdat ik van plan was heel artistiek iets voor aan de muur te maken en ik mezelf heel creatief met verf zag klodderen. Het is er nog niet van gekomen.
Ook riep ik laatst in de rondte dat eenieder voor mij glazen potten moest sparen, omdat ik daar vele plannen mee had.
1. Ik zou een lamp gaan maken.
2. Ik zou ze gaan beschilderen om prachtige kaarsenhouders / verzamelpotten / grote kunst te maken.

Het lamp-idee bleek onhaalbaar. Namelijk omdat ik geen idee had hoeoeoeoe dan en alles. Ik had inmiddels wel een hele plank vol lege jampotten.
Het pot-schilder-idee was een kort en vrij schamel leven beschoren. Ik schafte mij glas-verf aan, wat ik al heel wat vond, want het had zomaar gekund dat ik gewoon de verf van de Zonen zou hebben gepakt en dan pas later zou ontdekken dat dat helegaar niet werkt op glas. Had heeeel goed gekund. Maar soms ben ik helder van geest en pak de dingen wél handig aan.

Op een zaterdagochtend nadat ik Echtgenoot en Zonen de deur uit had gestuurd, zette ik mij aan tafel met kwasten en kranten en verf en potten. Hotsa, flatste ik zo heel kunstig de verf op de potten. Schilderde iets wat voor een vogeltje moest doorgaan en iets wat in de verte op grassprieten leek. Toen was ik het alweer zat eigenlijk en verfde de derde pot gans blauw, die er uiteindelijk nog het beste uitzag.
Ik stelde de hele boel op de tafel uit en wees er trots naar, toen mijn mannen weer binnenkwamen. Hoongelach viel mij ten deel.
HAHAHAHAHAA deed Echtgenoot.
LEEEELIJK viel Zoon1 mij af.
MOOOOI MAMMA! Was Zoon2 de enige die verrukt was. Met zijn drie-jarige mening.

Zuske brulde van het lachen, toen ik haar tot overmaat van ramp toefluisterde dat ik ze wilde verkopen op de rommelmarkt. Had ik beter niet kunnen doen. Pfff, zei ik beledigd. En keek nog even liefdevol naar mijn potkes, die ik daarna op het balkon zette om te testen of de verf watervast was. Ja, zo bleek.

Een aantal weken geleden wilde ik leren haken. Want wilde een spreitje maken voor over mijn stoeltje waar een scheur in zit.
Vroeg mijn moeder om haakspullen en een deugdelijke uitleg. En vernaggelde een stuk of vijf haakwerkjes, nog voor ze herkenbaar waren als zodanig.
En daarna nog drie.
En kocht zelf nog een haaknaald, een bol met roze wol. En haakte een enorme sliert, waar ik dan 'dingen' mee zou gaan maken. En vertelde dat aan Zuske en Echtgenoot die van hun stoel vielen met overdreven hard gelach. Zuske probeerde de boel nog wat te redden maar toen mijn 'haakwerk' eenmaal weer toonbaar was... Maakte ik ook dat stuk, door heel doelgericht de verkeerde kant op te haken en diverse knopen te leggen die er niet meer uitkonden.
Hond1 kauwde er zo wat op en nu heb ik het maar even opgegeven. Maar ik zál een sprei maken. Want ga nu leren breien.

Maar. Dit weekend was succesvol. Enige tijd geleden haalde ik me in mijn hoofd dat ik een kastje wilde voor op mijn balkon. Om mijn bloemetjes op te zetten, en de gieter erin en mijn buiten-kaarsjes en alles.
En ik zocht naarstig op internet naar veilingkistjes, want dat zou het moeten zijn. En vond ze zowaar, en probeerde reeds een aantal weekenden Echtgenoot mee te tronen om ze op te halen. Vrijdag was het zover en ik schafte me vier kistjes aan, meldde aan Echtgenoot dat ik een hamer en spijkers nodig had en had zo bedacht om ze zo'n beetje aan elkaar te timmeren tot een kastje.
Daar stak E een stokje voor. En had allerhande argumenten, dat er pootjes onder moesten, en dat ik niet 'zomaar ' kon gaan timmeren. Ik dacht daar anders over, maar toen kwam hij met het doorslaggevende argument, dat zonder pootjes, er veel spinnen en viezigheid onder de kistjes zouden komen. Ieeeewk, gaf ik grif toe.
En zo kwam het dat ik spiedend toekeek hoe E en Zoon1+2 beziggingen met boren en planken en schroeven en handschoenen en splinters. 'Ja, zo gaat het goed ja' was ik hulpvaardig. En liep nogal in de weg.

Maar toen. Was het klaar. Liet ik E de boel naar boven tillen. En ik wilde toen zélluf de boel installeren. Wat ook al niet ging, want ik kon het ding niet verschuiven. Dus liet ook dat maar even over aan mijn mannen. Riep steeds aanwijzingen en was feitelijk dus weer eens overbodig in mijn eigen project.

Toen het ding eindelijk stond, ging ik bezig aan mijn eigen taak, het inrichten van Mijn Nieuwe Kast. En ik zei voor de zekerheid een paar keer dat het toch écht allemaal míjn idee en ontwerp was geweest.
En kijk.
Fantastisch. Ben er zeer blij mee. Dat kan men prima aan mij overlaten, dat blijkt maar weer. Een heus afgerond project.


2 opmerkingen:

  1. Mooi man! Ik denk dat het een lang leven is beschoren, maar echt! Kun je er lekker lang naar kijken: jouw eigen bedachte project die door je mannen in elkaar is getimmerd: alleen daarom al een collectorsitem toch!

    :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Preciiiees Evelyn, ben er ook zeer blijde mee :))))

    BeantwoordenVerwijderen