De verloochening en de doorn

Ja een mens doet rare dingen zo, in rare periodes he. Zo ging ik vanavond rennen, in de regen. Nu had ik dus nooit gedacht ooit (OOIT) de woorden 'rennen' en 'regen' in 1 zin te zetten. Of het woord rennen in de mond te nemen sowieso. Kunt u nagaan hoe het met mij gesteld is.

Vandaag zijn Echtgenoot en ik negen jaar tesaam. Vorig jaar schreef ik ook een stukske, over de acht jaar. En nu zijn we dus alweer een jaar verder. Vorig jaar zat ik nog in Huis1. En had ik nog best wel een aan zekerheid grenzende baan. Nu zit ik in Huis2, al bijna een jaar, en is de baan inmiddels een doorn in het oog. Een doorn die iemand erin heeft gestopt en van plan is om die over een maand of drie-vier eruit te trekken. Tot die tijd duwt die iemand er steeds een beetje op, gewoon om te pesten, lijkt het.

En ach de negen jaar he. Ik denk daar dan aan he, zet in de agenda een hartje, zo kinderachtig ben ik. En hoop dan stiekem op een cadeautje ofzo, van dn Echtgenoot. Bij wijze van liefdevol gebaar, dat hij het waardeert dat ik niet 28 kilo ben aangekomen sinds hij mij voor het eerst smachtend in de oog'n keek. Ik vind dat persoonlijk een hele prestatie van mezelf. Of omdat hij wil laten blijken dat hij vrees'lijk veel van mij houdt ja. Omdat ik nooit de fik heb gezet in fietsen, thermoshirts, camera's, gemotoriseerde voertuigen of schildermateriaal of gitaren of hardloopschoenen, of welke (tijdelijke) hobby en liefhebberij van de man hier ook maar de voordeur is binnengedragen. Of omdat ik negen jaar geleden heel sletterig met hem ben gaan hoeresloeren, zodat hij nu niet in Het Dorp woont en getrouwd is met een vrouw in een lange spijkerrok en een NorthFace jas. Want dat had ik hem nooit willen aandoen, het is namelijk wel een leuke man hoor.

En ik ben heus niet heel veeleisend. Welnee, ik ben met kleine dingen tevreden en ook heel blij. Als het maar zilver is, zeg ik altijd maar.
Vriendin T, bijvoorbeeld, die krijgt altijd mooie dingen van haar Echtgenoot, oeiiii. Nu is het zo dat hare Echtgenoot nogal veel geld besteedt aan werkelijk waar verschrikkelijk lelijke kunstwerken en schilderijen, met opgeplakte ogen en sprieten eruit en alles, en het is echt angstaanjagend en ik schrik altijd erg als ik daar binnenkom maar hij vindt het mooi en zij gelukkig ook wel, maar zij krijgt ook vaak heel mooie dingen van hem. Mooie ringen en kettingen en laatst een werkelijk prachtige armband met daaraan een bedel met daarin de vingerafdrukjes van haar Dochter1+2+3. Oiii dat is lief he.

En nu klaag ik verder heus niet, nee heus niet, want mijn Echtgenoot heeft mij een heel mooi cadeau gegeven vorig jaar, namelijk mijn laptop, waar ik veel, ja veel van houd.

Maar toen werd ik 29, okee, 31, kuch en dat is natuurlijk heel feestelijk, maar dat is negen jaar toch ook wel he.
En toen kwam ik zo vanavond thuis, nadat ik Zoon1+2 had gehaald en Zoon2 zag er zo lief uit, met net geknipte haartjes en ik kon hem wel opvreten en ik kookte spaghetti met spekjes en groenten en alles en ik was eigenlijk in een niet te best humeur vanwege de doorn in het oog, en toen deed er helegaar niemand heel lief tegen mij! Nah.

Dus toen ging ik maar rennen. In de regen. En dat ging best wel slecht eigenlijk en ik heb dan ook van de week tegen de Vriendinnen moeten melden dat ik de loop die wij allemaal zouden doen, niet ga halen.
Zij deden re-de-lijk begripvol maar ik denk wel dat ze denken dat ik een groot mietje ben en een afhaker en een loser en zo. En ik ben bang dat bij het eerste de beste kroegbezoek, ik in pek en veren word gestoken, of voor straf de hele tijd cola light moet drinken. Maar ik heb heus mijn best gedaan. Ik ben potdorie de straat op geweest in sportschoenen. In de regen. RENNEND. Veel erger kan ik mezelf niet verloochenen.

Morgen ga ik weer werken. En ik ben daar nu al reeds een beetje akelig over, want het is niet leuk, 38 km fietsen naar een plek waar je net gehoord hebt dat je een vieze vuile niksnut bent.
Nah.
Okee, dat ook weer niet.
Maar wel zoiets.

En zaterdag hebben we Open Huis voor Huis1. En omdat ik een glas-is-halfvol-Chardonnay type ben, ga ik uit van hordes bezoekers die een bod doen en dat ik dan straks genoeg geld heb om heel rap de baan op te zeggen die ik toch al niet meer echt heb (en ja, dat zou me alsnog voldoening geven).
Maar eerst ga ik morgen een bier drinken met Favo Ex, die over een paar maanden gaat trouwen. En ik ben zijn getuige, dus ik wil even preciès horen wat voor soort jurk ik me zal aanschaffen zodat hij tevreden is met mijn te zetten handtekening. Belangrijke zaken dus.