Leuk he, een zusje

Vandaag zal ik eens vertellen over mijn zuster en mijzelf. Eigenlijk mijn zusterke, want zij is 3 hele jaren jonger dan ik, en dat zie je ook wel hoor. Vind ik heus wel goed. Ook al was ik die ene keer dat iemand die duidelijk een chromosoomprobleempje had, mij jonger schatte, wel heel blij. Ja, sneu ja.

Ons hele ganse leven ontmoeten wij al twee soorten mensen.
1. Mensen die, als ze zich bewust worden van ons zusterschap, ons aankijken met een verwilderde blik en dingen zeggen als; NEEEE dat is niet zoooooo! Dat meeeeeeen je niet. Neeeeee, dat zou ik niet zeggen hoor zo. Verven jullie je haar?
2. Mensen die, als ze zich bewust worden van ons zusterschap, ons aankijken en gelijkenissen proberen te vinden; Jaaaaaa, de mond, dat zie ik wel. Jaaaa, de neus, ja hoor, ik zie het. Verven jullie je haar?

Nadat wij aan groep 1 ons DNA-profiel overhandigd hebben, leggen wij aan groep 2 uit, dat wij ja, allebei inderdaad een uitzonderlijk leuke mond hebben en ja, wij verven ons haar. Zuske is blond en ik ben donkerder. En een hele tijd waren wij door middel van een paar kleine chemische aanpassingen, heel erg blond en heel erg donker. En nu zijn we rood. Maar echt allebei een heeel ander soort rood. En kennelijk is het de bedoeling, als je allebei uit dezelfde moeder en vader komt, dat je dat laat zien door middel van je haarkleur. Want anders gaat iedereen daar de hele tijd opmerkingen over maken. Dat wij allebei 48 dezelfde kleuren nagellak hebben, daar let niemand op. Terwijl dat toch veel zegt, vind ik zelf. Wij houden allebei van wijn. Van Greys Anatomy, van koffie en van goedkope laarzen kopen. Wij maken echt de hele dag onwijs goede grappen. Wij houden niet fietsen door de sneeuw en ook niet echt van pantoffels waarmee je van de trap valt. Daar zijn we best uniek in, denk ik. We kunnen niet tegen grote warme winkels vol mensen, maar gaan natuurlijk wel naar de Hennes. We houden van kamperen en we zijn niet tegen de trein, als vervoersmiddel. Ook al omdat we allebei geen rijbewijs hebben, als enigen ter aard’. We kunnen allebei prima functioneren met een kater en we houden ervan om leuke boeken 4x te lezen.

Wij verschillen in onze mening over eten. Zij houdt van niks met stukjes erin, terwijl ik liters huttenkase kan eten zonder met mijn ogen te knipperen. Zij eet een broodje smeerworst met mosterd en dan ga ik even ergens overgeven. En in gezelschap schreeuw ik altijd de boel bij elkaar terwijl zij dat niet doet. Maar mij ondertussen redt van een wisse dood door mij van de weg te trekken als er net een vrachtwagen aankomt. Als wij op een onbekende plek zijn, kijkt zij op de kaart en ik volg, in de fijne wetenschap dat ik dan wel terecht kom. Bij mij is altijd alles stuk, omdat ik niet weet hoe het werkt en zij heeft binnen 3 geduldige uren door hoe alles in elkaar zit. Zij heeft altijd de goede baan en geld. Ik ben altijd blut omdat ik weer eens een huis koop en een echte carriere zit er voorlopig ook niet in. Zij heeft discipline. Ik niet. Zij is eigenlijk op papier veel grappiger dan ik, maar ik heb veel meer de behoefte om alles rond te bazuinen.

Vroeger gingen we ook best zusterlijk met elkaar om, behalve dan het elkaar sporadisch pijn doen door elkaar aan het hoofd op te tillen en een van ons was nogal bazig als het ging om wie de baas mocht zijn, maar nog altijd, delen wij ons leven nogal met elkaar. We zijn meer dan 10 jaar geleden vrijwel tegelijk uit huis gegaan, om ergens anders vervolgens weer in samen in een huis te gaan wonen. We hebben allebei ongeveer tegelijk bij een bank gewerkt. Hebben banen gevonden via elkaar en werken nu ook bij dezelfde organisatie. We delen onze vriendinnen en tot we verloofdes kregen gingen we samen op vakantie.
Zij heeft het vrije leven, ik heb man en kinderen. En soms benijden we elkaar ontzettend. En daardoor is alles in balans. En om dat te vieren trekken we flessen wijn open en lachen enorm om elkanders grappen. Leuk he, een zusje.