Ontzettend veel ouderwetsche knussigheid.

Vanmorgen reed ik met Zoon2 op de fiets naar de Action. En even serieus, waarom ontdekte ik deze winkel pas vorig jaar? Bestaat al bijna 20 jaar, ontdekte ik net, en woeha, ik heb dus al jarenlang voor veul te veul geld fotolijstjes, enveloppen en knutselspullen voor de Zonen gekocht. Om maar niet te spreken van levensgrote 3D-schilderijen met een afbeelding van een sloppenwijk in Duitsland, bijvoorbeeld, die ik dus nooit in mijn huis zou hangen, maar hallo, maar voor 3 euro zomaar te koop!
Vanmorgen kocht ik een witnepbonten deken, die ik nu heel knus en enorm stylish over een stoel heb gedrapeerd. En echt, ik kan daar uren naar kijken. Want hij kostte dus echt bijna niks en staat heus heel leuk bovendien. Ik denk dat Echtgenoot ook wel onder de indruk zal zijn. Die is meestal echt blij met mijn huiselijke aankopen. Al kijkt hij er soms een beetje moeilijk bij. Hij heeft dan net jeuk onder zijn voet ofzo, denk ik altijd maar. Ook kocht ik kokos-shampoo die waarschijnlijk dus echt de beste aankoop ever zal blijken te zijn, want dat is zo met de Action. Het is een wonderwinkel, waarlijk.
Toen ik terugfietste en met Zoon2 zo'n beetje liedjes zong over Sinterklaas, want dat vindt hij nu eenmaal heel leuk, kwam ik Het Dorp weer binnen en toen aanschouwde ik een tafereel, waar ik bijna voor afstapte. Het waren twee oude dames die ieder op hun balkonnetje matjes en dekens aan het uitkloppen waren, buurvrouwen. En oii, daar houd ik toch zooo van. Hoe vaak zie je dat nu helemaal, ouderwetsch matten uitkloppende mensen op een voorjaars-achtige dag. Ik houd daar van. Ik heb een fascinatie voor ouderwetschigheden en uberknussigheden.
Daarom wil ik ook altijd naar Drenthe op vakantie.
Daarom, en omdat je daar nog in de kroeg mag roken natuurlijk.

En in het kader van de ouderwetsche knussigheden, ging ik gisteren met Zoon1 naar een museum. Af en toe gaan wij sàmen wat doen, zonder Echtgenoot en Zoon2, dat noemen wij Mamma's en Zoons Dagje Uit. Vaak gaan we naar de bioscoop, maar ook wel eens zwemmen of naar Amsterdam, maar nu gingen we naar een museum. En een grote dikke vette zak Vlaamse patatten eten.
Eigenlijk gingen we naar een architectuurmuseum in Haarlem, maar omdat ik niet oplette en de verkeerde ingang nam, stonden we in Het Historisch Museum. Ik dacht nog wel even, dat 'gratis entree' wat anders is dan de 5 euro die ik moest betalen, maar ik dacht ook dat ik misschien iets teveel wijn had gedronken de avond ervoor, dus nam mezelf niet al te serieus.
En ohh dat was zo leuk! Dat museum!
Over het oude weeshuis in Haarlem, en daar hou ik ook al zo van, ik vind dat toch zo intrigerend, een weeshuis, natuurlijk heel zielig en al, maar ook zo romantisch, op een beetje lugubere manier, met een jongens- en een meisjesingang en werken aan een uitzet en de hele dag bidden en speciale wezen-kleding aan. Zoon1 blijkt de fascinatie te delen en wij keken onze ogen uit, op een fotomasjien met foto's van Haarlem in 1910 met paarden en kinderkes met tollen en plekken waar je kolen voor de kachel koopt enzo. Zoon1 ving iets op over een 'tijdmachine' waar hij nogal hysterisch blij van werd, want hij zag zich al honderd jaar terugvliegen in de tijd naar de meisjesingang van het weeshuis, maar toen het slechts een foto-overzicht bleek, was hij best ontstemd. Dat werd goedgemaakt door een film die vertoond werd en waar het eerste vliegtuig in rondvloog.
Het allermooiste was de computer waar je allerlei kleine filmpjes kan bekijken over de Wonderlijkheden van Het Haerlemsche, waar ik een filmpje vond waar mijn oma op staat. Ach toch, mijn oma woonde in het oudste hofje van Nederland en er is daar ooit een documentaire over gemaakt waar zij in voor komt, zwaaiend over haar halve deurtje. En dat is toch wat, mijne omaatje, die al bijna 10 jaar dood is, die ik dan opeens naar mij zie zwaaien. Het duurde precies 1,2 seconden, dus ik heb Zoon1 een beetje verveeld door het 4x aan te klikken waardoor we ook 4x het gehele verhaal over Hofjes moesten aanhoren, wat hem niet perse interesseerde.

Ja, 'ne fraaie zondagmiddag zo. En omdat ik nog helemaal in de waan van de knussigheid was, aangewakkerd door de mattenkloppende buurvrouwen, maakte ik net een emmer met sop om eens even heel voorjaarsschoonmakerig aan de gang te gaan, maar toen ging ik warm stokbrood met kaas maken en achter de laptop zitten en nu is het sopje koud en daarbij wordt Zoon2 zo wakker. Helaas.