Een paar opties.

Nah, raad eens waar ik was deze week?
Ja hoor. De huisarts.
Alweer.
Zoon2 heeft oorontsteking en kotste weer eens de boel bij elkaar. Is verder nogal vrolijk, alleen uit zijn witte snoetje blijkt het slaaptekort. En hij heeft een roodgeschaafd neusje omdat hij op het ijs viel tijdens het schaatsen met zijn vader. En ook nog een blauw voorhoofd. Het is een kleurrijk kind, dat dan weer wel.
Toen de dokter hem onderzocht wilde hij zijn romper niet meer aan, omdat hij steeds maar wilde laten zien dat hij een 'dikke buik met baby' heeft, wat hij zichzelf aanpraat nadat zijn favoriete juffie van het kinderdagverblijf met zwangerschapsverlof is gegaan.
Nadat ik hem uiteindelijk weer in de kleren had en we de wachtkamer achterlieten als een complete chaos nadat hij 13 puzzels op de grond had gegooid, gingen we naar de apotheek, waar ik inmiddels ook word begroet als een zeer goede vriendin.

Maar ik kon het allemaal wel aan, want het was een goed weekend, afgelopen week. Zaterdagavond vooral, Borrelavond met de meisjes, waar we het begrip Borrel nogal serieus hebben genomen door een schandelijke hoeveelheid wijn naar binnen te gieten, ik denk zelfs dat Whitney daar best wel van zou hebben opgekeken.
Vriendin1 deed een slaapje op de bank, Vriendin3 zat de hele avond een beetje schrikachtig om zich heen te kijken nadat ze het diner bij mij thuis had gebruikt en daardoor middenin het GezinsLeven viel, wat ze niet echt gewend is, Vriendin2, 3 Zuske en ik trokken fles na fles open, legden een dekentje over Vriendin1 heen en wij kwamen met elkander tot een diversiteit aan inzichten met betrekking tot onze liefdeslevens, onze carrieres en we hebben erg lang gepraat over televisieprogramma's waar we een hekel aan hebben. Ja, daar knapt een meisje van op.
De volgende dag mocht ik uitslapen, wat heel goed lukte, omdat ik nu pas naar bed ging op het moment dat ik tegenwoordig wakker word. Want dat is best wel een beetje irritant; ik word sinds een paar weken midden in de nacht wakker om vervolgens niet meer in slaap te vallen. En dan niet eens door Zoon2. Dus u snapt de frustratie.

Verder stond deze week in het teken van mijn vrije dag vandaag. Ik heb een dag vrij genomen, Helemaal Voor Mijzelf Alleen. Man en kinderen zijn werken en naar school en ik ga niet werken. Ik verheugde mij er ontzettend op, en gisteren kreeg ik dan ook een soort waas voor mijn ogen en ook een kleine zenuwinzinking, toen ik het luiertje van Zoon2 verschoonde en op zijn beentjes een soort waterpok-mazelen-allergie-uitslag ontdekte. Hele beentjes onder de rode stippen. En daarna zag ik ze ook op zijn gezichtje.
Natuurlijk dacht ik wel even ook aan de gezondheid van het kind, maar met name zag ik mijn eigen vrije dag ter ziele gaan. Ja, zo ben ik.
Paniekerig ging ik googelen en ik stond voor acht mogelijkeden;
1. Weer naar de dokter gaan.
2. Het op Facebook zetten en hopen op geruststellende berichten.
3. Negeren.
4. Schreeuwend om het huis gaan rennen.
5. Heel veel wijn drinken en het vergeten.
6. Het accepteren en afwachten hoe het zou aflopen.
7. In een hoekje gaan zitten huilen en chocola eten.
8. Geen luiertje meer verschonen en muts over Zoon2's gezichtje trekken.

Ik koos voor optie 2, wat ik meestal doe. Ik ben namelijk een heel verstandig type. Dat hielp niet echt, maar meelevende berichten doen een mens atijd wel goed.

Vanmorgen waren er nog drie rode stippen op zijn beentjes te zien, verder leek hij vrij zichzelf, doordat hij chocoladepasta overal op smeerde, om snoep vroeg om 07.30 en probeerde Zoon1 van de trap te gooien, dus ik kon hem met een gerust hart naar de opvang brengen.

En nu zit ik dus thuis en zit enorm te genieten van de rust, van het thuiszijn zomaar zonder kinderen op een doordeweekse dag en ik ga zo lekker een beetje opruimen en Koffietijd ofzo kijken.

En oh ja. Zoon1 heeft zijn strikdiploma gehaald op school. Mijn trots is groot.