Oh mooi servies

Na alle gedoe met de zieke Zonen, was zaterdag een verfrissend prettige dag. Z1+2 in goede doen, erg mooi weer, kater viel wonderlijk mee en niet al te veel in het vooruitzicht. Daar hou ik wel van.
Een wandelingetje gingen wij maken, de zonen en ik. En wij gingen naar de kringloopwinkel, want daar hou ik ook wel van. Ik hou van oude boeken en van lampen en stoeltjes, maar vooral van servies. Ohh ik hou van servies. Van bakjes en potjes en schaaltjes en borden en schoteltjes en ook van blikjes, dat is niet perse servies, maar wel voor in de keuken, en ik hou van voor in de keuken.

Maar het servies ja, vooral met gouden randjes en bloemetjes en duidelijk heel oud, maar nog mooi.
Qua servies hebben wij eigenlijk niet veel bijzonders, wij hebben boerenbont, wat Echtgenoot geloof ik al 15 jaar ofzo heeft, maar het werkt wel, qua bord. Er kan eten op enzo. Dus niks te klagen.
En verder hebben wij dus heel veel mooie andere dingen. Heel veel schoteltjes, vooral. Hele mooi glazen schoteltjes, die van mijn oma zijn geweest. Met een gebaksbord erbij. En nog meer glazen schoteltjes die van mijn oma zijn geweest. Die waren eerst van Zus, maar die vond het akelig, omdat ze van oma zijn geweest. Ja dat kan. Op een dag vond ik een hele stapel schoteltjes in kringloopwinkel, voor maar 4 euro. Wit met goud en een bloemetje. Heel heel blijde ben ik daar dan mee. Ook heb ik veel dingen van plastic met bloemetjes. Want ik hou veel van mooi oud porselein, maar ook veel van plastic en kitsch. Als het maar met bloemetjes is, eigenlijk. Of kringeltjes. En krungeltjes. En versierseltjes.
Laatst kocht ik 5 borden, diepe borden met goud en bloemen. En toen ging er na 1 dag eentje stuk. Nadat Echtgenoot ze afgewassen had. En hij vond ze lelijk, toen hij ging afwassen. Dus ik was wel een klein beetje achterdochtig.

Maar zaterdag. Toen vond ik een theepot. Met ribbeltjes en een gouden randje. En een schaal, met piepkleine handvatjes. En goud. En bloemetjes. En Echtgenoot deed helemaal niet blij voor mij. Neen, ik zag heus wel aan zijn ogen dat hij ze eens flink wilde gaan afwassen. Echter, het bleek waarlijk een goede aankoop, de theepot. Hij schenkt goed, lekt niet, en is bovendien echt allerliefst. Natuurlijk moest Echtgenoot weer roet in het eten gooien door steeds maar te roepen dat het een Nazi-theepot was uit 1944. Alleen maar omdat er iets Duits en '1944' op de onderkant staat. Tssk. Ik concludeer dan slechts dat het dus een zeer degelijke aankoop is geweest. Een theepot die notabene al zo oud is, en nog heel. Dat moet een heel duur theepotje zijn geweest ja. Met een geschiedenis! En nu heb ik hem! Voor 3 euro! Ik geloof niet dat E helemaal overtuigd was, en hij maakte daarna voor mij thee, in expres de verkeerde smaak, maar daar kan ik heus wel tegen.